“คุณเก้านั่นแหละครับที่ต้องเป็นฝ่ายหยุด!”
แบรดว่าแล้วพยักหน้าให้ลูกสมุนจัดการเข้าชาร์จร่างกายของหนุ่มชาวสวนด้วยการจับยึดบ่ากำยำไว้แน่น งานนี้ต่อให้ดิ้นจนเนื้อหลุด พิชญุตน์ก็ต้องติดแหง็กอยู่กับหนุ่มผมทองร่างบิ๊กทั้งสองคน ไม่สามารถก้าวไปห้ามร่างสูงของเพื่อนทรยศได้ และไม่เพียงแค่ยึดแขนยึดขาเท่านั้น หากแต่ปากก็ดันถูกมัดด้วยผ้าเช็ดหน้าจนต้องครางหึ่มอยู่ในลำคอ กัดฟันกรอดๆ และทำได้เพียงตวัดดวงตาขุ่นเขียวให้กับคนที่พันธนาการร่างตัวเองไว้อย่างแน่นหนาเท่านั้น
‘นี่มันบ้านใครวะ เจ้าของบ้านกลายเป็นนักโทษ อยากจะบ้าตายนัก!’
สบถในใจอย่างหัวเสีย ไม่นานร่างกายของตนก็ถูกจับยึดให้มานั่งนิ่งๆ อยู่บนเก้าอี้ราวกับผู้ต้องหาที่กำลังรอฟังคำพิพากษาก็ไม่ปาน ทั้งๆ ที่ตัวเขาเองต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายลงทัณฑ์ไอ้เพื่อนตัวดี ไม่รู้ว่ามันเอาเวลาที่ไหนไปแทะเล็มน้องสาวเขาจนได้เสียกันเป็นผัวเมีย แต่อย่าฝันเลยว่าเขาจะวางมือจ
