บทที่๑๐ทิ้งให้เดียวดาย(๑)

1672 Words

เจ้าของเรือนกายกำยำหลับใหลไปเพียงชั่วโมงเดียวก็ต้องงัวเงียตื่นเพราะเสียงสั่นๆ ของเจ้าโทรศัพท์เครื่องหรู ชายหนุ่มจึงค่อยๆ ขยับกายออกห่างจากร่างเล็กอย่างแผ่วเบา ด้วยเขาต้องการให้เธอได้นอนหลับพักผ่อนอย่างเต็มที่ จากนั้นก็เอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ที่สั่นสะเทือน ก่อนจะก้าวไปคว้าเสื้อคลุมตัวใหญ่มาคลุมกาย แล้วถึงค่อยกดรับสาย “พี่ครับ” น้ำเสียงตื่นๆ ของต้นสายดังแว่วเข้ามา ดวงตาสีน้ำตาลไหม้เหลือบมองร่างอรชรเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปยังบริเวณหน้าต่าง แล้วตอบกลับน้องชายด้วยเสียงกระซิบ “มีเรื่องด่วนอะไร ถ้าเป็นเรื่องงานเอาไว้คุยกันพรุ่ง...” บุตรชายคนโตของฟรังค์ยังเอ่ยไม่ทันจบประโยค เสียงห้าวๆ ของน้องชายก็ดังแทรกขึ้นมา “มัมถูกรถเฉี่ยวครับ” “นายว่าอะไรนะ” สีหน้าที่เรียบเฉยเมื่อครู่ฉายแววตกใจอย่างไม่ปิดบัง ความเป็นห่วงเป็นใยในตัวผู้ให้กำเนิดนั้นมีมากมาย จนต้องโพล่งถามออกมายาวเหยียดด้วยความร้อนอกร้อนใจ “เก

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD