Sweet Mistake: The Beast

Chapter 3

Sheraphin POV,

Napapikit ako ng mariin habang nakatanaw sa labas ng cafe. It's my day off that's why I'm here. And it's been three days since that day.

Hindi talaga nawawala sa utak ko ang lalaking iyon, ilang gabi na akung walang tulog makakatulog nga ako pero napapanaginipan ko naman siya. That's why I'm taking a sleeping pills.

Napabuntong hininga ako at dahan-dahan na uminom ng kape. Ngayon lang ako naging ganito. That bastard! Sino ba ang lalaking iyon ginambala niya lang ang buhay ko. It's a mistake that I help me, now look what happened to me. Damn!

Ngunit napabaling ang atensyon ko sa magandang sasakyan na tumigil sa harapan ng cafe, halatang mamahalin ito. Napakunot ang noo ko ng may bumabang lalaki na naka tuxedo at may kausap sa phone habang pumapasok sa cafe, nakasunod lang ang mata ko sa kanya.

Hanggang sa makabili ito dahil walang bakanteng upuan tanging sa upuan ko lang dito ito dumiretso habang dala-dala ang binili nito.

"Can I sit here Miss?" Usal nito tanging tango lang ang naging sagot ko sa kanya, mabilis itong umupo at uminom ng kape niya, nakatingin lang ako sa kanya.

"Matutunaw na ako Miss." Saad nito kaya napaiwas naman ako ng tingin sa kanya. Damn! Ramdam ko ang titig nito sa akin pero hindi ko nalang pinansin.

"Sorry about that." Saad ko at uminom ng aking kape.

"It's okay, nasanay na ako. By the way I'm Vanxel Deon." Wika nito sabay lahad ng kamay nito, tinignan ko lang ang kamay nito na nakalahad sa harapan ko. Hindi nagtagal binaba niya ito. "Sorry about that." Naiilang na wika nito, napangiti nalang ako.

"I'm Sheraphin Anashi." Magalang ko na sagot na nagpangiti sa kanya.

"Nice meeting you Sheraphin? It's to hard to pronounce your name." With that napangiti pa ako, yes my name is unique.

"Just call me Nashi." Saad ko sa kanya, napatingin ako sa paligid ko. Sa amin nakatutok ang lahat ng mata ng mga kababaihan at waitress. Paano ba naman gwapo ang kasama ko. Hindi talaga maitatago.

"Will call me Van too. And sorry about earlier." Umayos ako ng upo sabay ngiti sa kanya.

"It's okay." Tanging saad ko, umiling pa ito at kinausap ako ng kung ano-ano. Masarap siyang kausap hindi nauubusan ng topic eh, the way he smile and act it's adorable.

Inabot kami ng tanghali sa kakausap hanggang sa inaya niya nalang ako na kumain ng lunch because we are friends na daw. Hindi na ako humindi sa kanya, since I like the way he accompany me.

Tinanong niya ako kung saan ako umuuwi taga saan ako and of course my work.

"So, dito nalang tayo. Kung marami pa sanang oras pero gabi na eh." He said ng makababa kami sa kotse niya, damn those car.

"It's okay, I enjoy by the way." Nakangiting saad ko na nagpangiti naman sa kanya.

"Maybe next time, total alam ko naman ang bahay at pinag-trabahuhan mo. Thank you for this day Nashi." Wika nito, sa hindi malamang kadahilanan napangiti ako ng matamis.

"Your welcome Van." With that hinalikan niya ako sa pisnge bago pumasok sa kotse nito at umalis, napahawak ako sa pisnge ko na hinalikan niya habang nakasunod ang mata sa kanyang kotse na paalis.

Will it's just friendly kiss. Besides mabait naman siya. Gumalaw na ako at pumasok sa apartment ko para magpahinga, may pasok pa ako bukas.

And when I enter in my apartment automatic na bumalik sa alaala ko ang lalaking iyon. Pumunta ako sa kwarto at nakita ko ang tuxedo niya na naka hanger pa, napaupo ako sa kama ko at tinignan ang card na ngayon ay nasa bedside table ko.

Nakalimutan ko nga siya buong araw pero bumalik naman siya. Kailan kapa mawawala sa isipan ko? Matinding takot na ang binigay niya sa akin, and why the hell I can't forget him!

And the f**k! Napahawak ako sa labi ko na hanggang ngayon ramdam na ramdam ko parin ang bawat haplos ng kanyang mga labi. The f**k with that man!

Umiling ako at tumayo, kumuha ako ng damit na pangtulog ko at pumasok na sa banyo, forget about him Nashi he's not good for you. Pakiramdam ko kasi napakalaki niyang virus na hindi matanggal sa sistema ko. Tangina!

Ng matapos akung maligo, walang alinlangan na dumapa ako sa kama suot ang spaghetti strap na damit at sobrang ikling short wala pa akung bra, will dito ako komportable matulog and besides mag-isa lang ako dito.

Ilang minuto pa ang nagtagal pero hindi manlang ako dinadalaw ng antok. Napabalikwas ako at padabog na bumaba ng kama para kumuha ng pills, the hell with this! Why the hell I can't sleep! Tangina naman oh!

Pero imbis na kumuha ako ng pills lumabas ako sa kusina at kumuha ng gatas.  Sawang-sawa na ako sa pills, nakakasira ng katawan. I hope na makatulog ako dito, maaga pa ako bukas! Tangina naman oh!

Umupo ako sa mesa at doon uminom ng gatas habang iniisip naman ang lalaking iyon, pakiramdam ko hobby ko na ang isipin ang lintik na iyon. The hell with guy!

Kusa akong napahiga sa mesa habang iniisip ang lahat ng mga nangyari, kahit anong baliwala ko sa kanya bumabalik talaga siya sa isip ko. Especially with that kiss.

Hinayaan ko nalang ang utak ko na lamunin ng lalaking iyon, hanggang sa kusa naring bumigay ang talukap ng mata ko at nakatulog ako.

INAAYOS ko ang puting dress ko habang papasok sa hospital mabuti nga at maayos ang tulog ko kagabi. At least maayos akung makakapag-trabaho ngayon.

Dumiretso ako sa opisina ko at kinuha ang aking gamit at lumabas, nakangiti pa akung bumabati sa mga nurse at pasyente ng hospital ng bigla nalang akung hatakin ni Dexter.

"Damn! Mabuti naman at nandito kana. You have emergency operation may sinugod dito na binarel!" Hiyaw niya habang hinihila ako, hinila ko ang kamay ko at sumabay sa pagtakbo sa kanya.

"Kanina pa?" Tanong ko, nilingon niya ako at tumungo. Kanina pa pala bakit hindi pa nila kinuha ang bala. "Kanina pa? Dapat ikaw na ang gumawa!" Bulyaw ko sa kanya bakla nga naman oh. Paano kapag nawalan ng maraming dugo iyon.

"Kanina pa sana pero ikaw ang hinahanap na doctor eh. Tsaka!" Sigaw nito sa akin napakunot naman ang noo ko, talaga lang ha. Mamamatay na siya pipili pa ng doctor.

Mabilis akung tumakbo papuntang emergency room habang nakasunod sa akin si Dexter. Dexter is my friend also, ka gwapong tao pero bakla.

"Where is the patient!" Sigaw ko ng makapasok sa emergency room, kaagad namang umurong ang nurse at ibang doctor para makadaan ako. Napadako ang mata ko sa lalaking nakahiga sa stretcher na punong-puno ng dugo. Nanlaki ang mata ko ng makilala ito, ito yung lalaki na sinusumpa ni Mikay, ang lalaking nagtanong kung okay lang ako.

Hindi na ako nagtulala pa mabilis akung nagsuot ng mask at inutusan sila na ayusin ang lahat ng gamit para magamot na siya. Hindi na ako nagabala na magbihis naka coat at dress lang ako habang lumalapit sa pasyente.

"I only need two nurse and everyone can leave." May diing saad ko, nagpaiwan naman ang dalawang personal nurse ko na kapag may operation ako sila ang nakatalaga para tulugan ako.

"Is that you Miss Anashi?" Wika nito habang nakapikit pa ang mata nito. Nakakasalita pa talaga ha.

"Yes, its me. Don't worry I will save you. For now, just sleep and leave it to me. Trust me." With that itinusok ko sa kanya ang anesthesia na may kasamang pampatulog. Mabilis naman itong nawalan ng malay.

Expertong kinuha ko ang bala sa balikat, at tiyan nito. Sanay na ako dito, being a former military doctor is very hard. Sobra pa dito ang ginagawa ko. In field kahit wala ng anesthesia o higaan manlang nag-oopera ako I don't have a choice my first priority is to save life.

Napuno ng dugo ang puting damit ko at ang aking coat, pero wala naman akung pakialam. Tinignan ko ang mukha ng lalaki ito habang tinatahi ko ang kanyang sugat, mukha namang mabait maloko lang siguro pero halatang babaero eh. Mapamatay ang mukha eh.

I check his vital sign and everything. Ng masigurado ko na maayos na ito pinaayos ko na siya para ma transfer sa kabilang room. Simula ng naging doctor ako wala pang namatay na pasyente sa kamay ko gawa ng binarel, kahit ng nasa military pa ako. Will, maliban nalang sa mga sakit na like Ayna. Pero, sa mga binarel lahat ng pasyente ko naliligtas ko.

Lumabas ako sa emergency room tanghali na. Sumulubong sa akin ang ilang lalaki na naka tuxedo sigurado ako kasama ito ng lalaki.

"Family of the patient?" Tanong ko sa kanila, kaagad naman silang umiling. So kaano-ano ito ng lalaki sa loob, nagligtas lang ako ng tao pero hindi ko pa kilala.

"He's our captain." Sagot ng isa, napatango nalang ako. Captain? Ano ba sila? "Kamusta siya?" Tanong nila na parang wala lang.

"He's fine, pahinga nalang ang kailangan niya. By the way what is his name?" Tanong ko sa kanila, nagkatinginan sila at sabay na umiling. The hell! Napupuno na ako sa kanila.

"He's my patient so I have the right to know his name." May awtoridad na saad ko, pero umiling lang talaga sila. Napabuntong hininga ako at tinawag ang isang nurse. "Kapag na transfer niyo na ang pasyente na iyon." Sabay turo doon sa lalaking nasa emergency room. "Make sure na walang makakapasok sa kwarto niya, kung may gustong pumasok papuntahin mo muna sa akin." May diing saad ko kaya tumungo naman ang nurse sa sinabi ko.

Binalingan ko sila at umirap. "Captain pala ha, he's my patient." Saad ko at nilampasan  sila. Pero hindi pa ako nakalakad ng ilang step bigla nalang may nagsalita.

"He's  Keiry. That's all we can say  Miss Anashi please respect us we have orders to follow." Napalingon ako sa kanila. Hindi ako bobo para hindi mahalata na mataas na tao ito. Tumango nalang ako.

"Jane!" Tawag ko sa nurse na sinabihan ko kanina. "Let this gentleman enter the room of the patient." With that umalis na ako, magbibihis pa ako. Punong-puno ako ng dugo.

Napaisip naman ako, maybe that Keiry is a high official or a businessman. It's too obvious. Will I already do my job, at least I save him.

And here we go again! Pumasok na naman sa utak ko ang lalaking iyon. Kailan niya ba ako tatantanan!