เห็นแล้วของขึ้น nc 35++
1082 Words
พอขึ้นมายังชั้นสอง ภพธรก็พาคนตัวเล็กที่ฉุดกระชากบังคับขึ้นมาให้ตามตัวเองเข้าไปในห้องนอนส่วนตัวทันที พอเข้ามาในห้องเขาก็ไม่รอช้าที่จะรุกเร้าหญิงสาว จนเธอต้องรีบถอยหนีไปในห้องเมื่ออยู่ๆ คนที่พาขึ้นมาก็ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาออกพร้อมกับพับแขนเสื้อขึ้น เธอมองออกว่าตอนนี้มันจะเกิดอะไรขึ้น
“มะ...หมอต่อจะทำอะไรคะ ไหนบอกว่าเครื่องมือแพทย์ที่นี่มี”
“ก็นี่ไง เครื่องมือแพทย์ของฉัน” เขาพูดแล้วชี้มาที่เป้ากางเกงของตัวเอง
“ฮะ! ว่าไงนะคะ หมอต่อบ้าไปรึเปล่า มานิดาจะมาอุ้มบุญ ต้องทำ...”
“ไม่บ้าหรอก ตอนแรกก็คิดว่าจะใช้วิธีทางวิทยาศาสตร์ แต่คิดไปคิดมาทำวิธีธรรมชาติดีกว่าติดลูกไวดีว่าไหม” เขาพูดพร้อมกับเดินต้อนหญิงสาว
“มะ...ไม่นะคะ หมอต่อ...มานิดาไม่ได้ต้องการแบบนี้ มานิดามาอุ้มท้องลูกของหมอก็จริง แต่ไม่ได้จะยอมให้หมอทำแบบนี้ด้วย”
“ชูว์...พูดแบบนี้ก็ไม่ถูกนะ ตอนเซ็นสัญญาไม่อ่านให้ดีเอง” เขายกมือปิดปากเล็กแล้วก็ผลักเธอล้มลงบนเตียงเมื่อตอนนี้เธอถอยไปชนขอบเตียง
ว้าย!
เมื่อล้มลงไปบนเตียง มานิดาก็รีบพลิกตัวหนีคนที่โถมตัวลงมาหาทันที
“หมอต่อ...หมอต่อจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ” เธอพลิกตัวหลบคนตัวโตได้ทัน
“ทำไมจะทำไม่ได้ล่ะ ฉันว่ามันเหมาะสุดแล้ว ตอนนี้ เวลานี้ ชักช้าแล้วเราจะมีลูกกันได้ยังไงมานิดา”
เขานอนตะแคงมองคนที่พลิกตัวหนีตัวเองไปแล้วก็ยิ้มขำเอ็นดู นี่เธอกลัวเขาจริงๆ เหรอ เขาออกจะหล่อ เครื่องเคราดีทุกอย่าง เครื่องมือการแพทย์ส่วนตัวก็ออกจะโตและยาว แถมอึดอีกต่างหาก อยากให้ลอง อยากให้แม่สาวน้อยข้างๆ ลองจริงๆ มือใหญ่ยกขึ้นหมายจะจับแก้มนวล แต่แล้วก็ต้องสบถออกมาเมื่อเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น
อุวะ!
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
มานิดารีบลุกขึ้นทันทีเมื่อเสียงระฆังช่วยชีวิตมา
“จะไปไหนมานิดา”
“เปิดประตูห้องค่ะ”
“ไม่ต้อง หมอต่อเปิดเอง ใครวะ กล้ามารบกวนตอนที่เครื่องมือแพทย์จะทำงาน” เขาพึมพำกับตัวเองแล้วลุกขึ้นสาวเท้ายาวๆ ไปยังประตูห้อง พอเปิดออกมาจะต่อว่าสักหน่อยก็เห็นหน้าพ่อบังเกิดเกล้ายิ้มแฉ่งอยู่หน้าห้อง
“พ่อ”
“เออ! พ่อเอง พาแม่ของหลานพ่อเข้ามาบ้านแทนที่จะหาน้ำหาท่ามาต้อนรับแขกให้ดีๆ แล้วนี่ทำอะไรเนี่ยไอ้ต่อ ใส่เสื้อให้เรียบร้อย หนูมานิดาไปข้างล่างกันเถอะ ฉันจะพาไปเดินชมสวนข้างบ้าน และเดินดูรอบๆ บ้าน เพราะว่าหนูต้องย้ายมาอยู่ที่บ้านนี้ ไอ้ตอนแรกนึกว่าไอ้ต่อลูกชายฉันจะพาเดินดูบ้าน แต่พอเห็นหายมานานเลยมาตาม และนี่น้ำจ้ะ ฉันให้เด็กเอามาให้” พูดพร้อมกับเดินแทรกตัวเข้าไปในห้องลูกชาย แล้วก็มีเด็กรับใช้หนึ่งคนถือถาดน้ำดื่มตามไป ส่วนภพธรถึงกับกุมขมับ นี่พ่อของเขาแกล้งเขา เขารู้ ทำไมต้องมาแกล้งตอนนี้ด้วย
“พ่อครับ พ่อไม่ควรมาตอนนี้”
“อือ...ตอนนี้แหละดีที่สุด ดื่มน้ำก่อนนะหนูมานิดา ว่าแต่ชื่อเล่นมีไหมจ๊ะ ฉันจะได้เรียกง่ายหน่อย” พยักหน้าให้เด็กรับใช้ส่งน้ำให้คนที่นั่งหน้าแดงบนเตียง
“พ่อครับ พ่อไม่ควรมาตอนนี้”
“อือ...ตอนนี้แหละดีที่สุด ดื่มน้ำก่อนนะหนูมานิดา ว่าแต่ชื่อเล่นมีไหมจ๊ะ ฉันจะได้เรียกง่ายหน่อย” พยักหน้าให้เด็กรับใช้ส่งน้ำให้คนที่นั่งหน้าแดงบนเตียง
“นิดาค่ะ ชื่อเล่นของหนู ขอบคุณนะคะคุณ...”
“พ่อ เรียกฉันพ่อเหมือนไอ้ต่อเถอะ ถือว่ามาเป็นลูกสาวบ้านนี้นะ ไหนๆ ก็จะมาเป็นแม่ของหลานพ่อแล้ว”
“คือว่าหนูเปลี่ยนใจได้ไหมคะ ตอนนี้ไม่อยากอุ้มบุญแล้วค่ะ” เธอบอกคนตรงหน้าที่ส่งยิ้มเอ็นดูมาให้ตนพร้อมกับหยิบแก้วน้ำที่คนของท่านส่งให้มาดื่มแก้กระหาย
“ไม่ทันแล้วมานิดา ถึงเลิกตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว เพราะเธอจะเป็นหนี้ฉันทันที ฉันจ่ายค่ารักษาให้แม่เธอแล้วนะมานิดา” ภวัตยังไม่ทันได้พูด ลูกชายตัวดีก็พูดแทรกขึ้นมาก่อนพร้อมกับเดินเข้ามาหาทั้งสอง
“แต่หมอจะทำ...”
“ไม่ทำแล้ว ไม่ทำแล้ว ฉันไม่ทำแล้ว...วันนี้นะ แต่วันอื่นไม่รอดแน่” ท้ายประโยคของเขาดังแผ่วเบาให้ได้ยินคนเดียว
“จริงนะคะ” เธอถามย้ำอย่างดีใจ
“อือ...พ่อจะพามานิดาไปเดินดูบ้านก็ไปเถอะ ต่อจะอาบน้ำสักหน่อย”
“อย่าแอบใช้มือล่ะ”
“โธ่! พ่อ...เพราะพ่อนั่นแหละ” แล้วเขาก็เดินหัวเสียเข้าไปในห้องน้ำทันที
“ไปกันเถอะหนูนิดา เดี๋ยวพ่อจะพาไปเดินดูบ้านให้ทั่ว จะได้รู้ว่าตรงไหนเป็นตรงไหน” เมื่อแกล้งลูกชายได้แล้วก็หันมายิ้มเอ็นดูให้เด็กสาวที่หน้าแดงอยู่บนเตียง
“ค่ะ ขอบคุณนะคะที่มา ถ้าคุณพ่อ...มาช้า หนูแย่แน่ค่ะ” แม้จะรู้สึกแปลกกับคำว่า ‘พ่อ’ แต่เธอก็สะดวกใจจะเรียกคนตรงหน้าว่าพ่อได้อย่างเต็มปาก
“ไปกันเถอะหนู พ่อจะพาชมบ้านให้ทั่ว ดีใจนะที่บ้านนี้หนูจะย้ายมาอยู่ บ้านนี้ไม่ค่อยมีใครอยู่ เพราะพ่อชอบนอนนอกบ้าน ส่วนไอ้ต่อมันก็นอนโรงพยาบาลบ้าง คอนโดบ้าง แต่พอมีหนูมาสงสัยต้องกลับมาบ้านบ่อยๆ แล้วล่ะ แล้วหนูนิดาเคยท้องมาแล้วกี่คนฮึ” ถามพร้อมกับเดินนำหน้าเด็กสาวออกไปจากห้องนอนของลูกชาย และก็หยักยิ้มสะใจเล็กน้อยที่ได้ขัดจังหวะลูกชายใจร้อนได้
- Writer
