Thirty Days in Paris

CHAPTER 8

“Sige, bye na! Bukas nalang." sabi nito sa akin.

I really don't know but when I was looking at her. May naalala ako sa kanya. Isang tao na matagal ko na kinalimutan.

Matagal ko na inalis sa isipan ko. And I really didn't want to come back. In the past. From the start and last, I decided to forget everything about us.

Tama na siguro na maging bangungot na lang lahat ang mga parte na yon sa aming dalawa. Is not important to me now that the past and I were already moving forward to now. To what I was now.

From what I am now. Not before that looks like an idiot that falls for a girl who does not fall for me. Napaka tanga ko talaga that time. Dahil nabulag ako sa nararamdaman ko. Not for what my mind said.

Yung inuudyok ng puso ko ang sinunod ko and sa huli. Ako rin pala ang mas naapektuhan. Bumagsak ako sa dapat umpisa pa lang ay hindi ko na inalis sa isip ko na dun din babagsak ang pagmamahal ko para sa kanya..

Ang tanga-tanga ko! I didn’t really think I wasted time with her.

“Kuya, what is happening? Why did you become so silent? Is there anything happening to you? Bakit hindi mo ikwento? I am here. I am waiting for you to open up. Makikinig ako." napahinto sa sasabihin. Napahinga ito habang ramdam ang mahigpit nitong paghugot ng hininga.

Habang kausap ang kapatid ko. I was shock na hindi ko napansin na malayo na pala ang nararating ng mga pag-iisip ko na yon.

Hindi ko naman expected na babalik pa ako sa past because of that girl.

“Kuya, no need to hide. Just open and share with us. Ano man yan. Siguro naman ay maaari nating pag-usapan, right?" I took another deep breath. Nag-iisip ako, about my sister, says, while I come back from my past.

I don't want to remember but I remember everything. “Sorry I'm in a thought. I was lost while we were talking."

“Buti alam mo. Kangina pa kaya ako daldal dito sa kabilang linya while you are away... The thought is far away. While talking we were." saad na dagdag sa mga nabanggit.

Oo, I know. And, she's right.

“Kuya, there's something strange about you. Ano ba ang iniisip mo? May problema ba? Kaya ka ba umalis because…"

“No, hindi. It is about business alam mo naman iyan. And sinabi ko na sa inyo at pinaliwag, bakit need kong umalis for a month para ayusin at asikasuhin ang negosyo dito. Maliban don wala nang ibang dahilan or problema. Don't worry about me. I can handle myself. Medyo iniisip ko lang ang magiging pakikiharap ko sa ilang tao dito." dagdag ko ring paliwanag mula nang putulin ko ang sasabihin nito. Makulit pa naman ito. Hindi ako titigilan kung hindi satisfied sa mga paliwanag ko at reason na gagamitin ko sa kanya.

Isa siya kasi sa pinaka makulit sa lahat ng aking mga kapatid. She is never shy. While talking and asking me same as what she is doing now. Unlike her sister, one of our siblings. Super tahimik non. Wala kang maririnig na dadaing sayo.

Wala kang mapapansin na may problema yon. Pero itong isa na 'to! Dinadaan nalang sa kadaldalan ang problema na pinagdadaanan. Although matagal na rin ang lumipas. Pero alam kong may kirot at masakit pa rin sa kanya lahat. Hindi lang talaga niya sinasabi. She focuses on us. Hind sa kanyang sarili. Siguro iyon na lang ang way niya to moving forward sa past niya. Para hindi na maalala.

Ganun din naman ako. Kaya lang kung bakit ng makita ko ang babae na yon. I was going back to the past. “Kamusta na kayo diyan?" pang iiba ko sa usapan naming dalawa. I took another deep breath.

“Okay lang naman Kuya as your instructions. Nasusundan naman ng mga dalawa ko pang mababait na Kuya lahat ng mga tagubilin mo at mga utos. Sayang nga wala yung pinaka mabait sa dalawa." inismiran ako habang nagsasalita.

“Nakakampo. Umalis siya nang ayaw sabihin ang tunay niyang dahilan. At ngayon na kausap ko siya. Tingin ko talaga may higit na reason why he book and travel immediately. Nanggugulat nalang siya na aalis pala siya nang walang abiso kung kelan flights na pala niya saka niya sinabi." mahabang daldal pa nito. Habang naisip ko at naiimagine ko kung ano ang itsura nito while the way she talks, inaaartihan nito pero sa huli ay narinig ko ang mahina nitong pagtawa.

“Sorry, Kuya napasobra ata ako."

“Okay lang. Sanay na sanay na ko sa mga ganyang daldal mo na walang kasawaan. But, still naman you're my favorite sister. You know that." biro ko.

“Sinungaling ka talaga kahit kailan. Parang di pa obvious na si Amanda ang favorite mo di ba? She's very talino… But ako, bobo." tumawa ako, napatawa na naman niya ako.

“Wag mo ng 'ang sinasabi yan. Same naman kayo na mahal namin ng mga Kuya mo. Pinaka pasaway ka nga lang but. Okay ka naman ngayon di ba?" I ask her. Alam kong masakit pa rin sa kanya at mas hindi siya naka move on from her past.

“Yes, okay na ako ngayon. Nakikita niyo naman di ba?"

“Yes, I know okay ka na talaga as I said di ba." ngumiti ako habang kausap niya. Natatawa kasi ako sa kapatid kong ito. Brat siya masyado. Pero super sweet naman sa isa pang kapatid kong babae. Masyado kasi malihim talaga yon. Ang hirap minsan basahin ang nasa isipan niya.

Lima kaming magkakapatid. And sa lima. Ako ang pinaka matanda. I own more than ten hotels in the Philippines. Pero yung iba. Mga kapatid ko na ang siyang nag-aasikaso. Meron din ako dito sa Paris. That's why nandito ako to make more checking and researching. Medyo nagkaproblema kasi ang mga hotels ko dito. Kaya kinakailangan kong ayusin muna. Before I came back.

“Sige na muna mamaya na lang tayo mag-usap ahh! Tatawagan kita mamaya ulit." sabi ko sa kanya. Ayaw pa sana n'ya, babaan ko siya ng phone. But naisip kong puntahan na yung babae at sunduin para bukas. Hindi na ako maistorbo sa lakad ko and meetings.

“Okay Kuya I will wait for your calls. Ingat ka diyan. I love you."

“Wala ba sagot?" muli nito pahabol bago ko mapindot ang end button.

“I love you too." sagot ko at pinatay na ang tawag nito.

I call several times sa babae after ko ma ibaba ang tawag ko sa kapatid ko. Ngunit walang sagot. Nagtataka ako. I saw her na pumasok na sa hotel na tingin ko ay kanyang nirerentahan for the whole stayed here in Paris.

Pero kung bakit hindi sumasagot. Nagtataka ako. So I call again and finally ay sinagot niya pero binabaan din ako.

Ilang minuto na wala pa ring reply back sa mga text messages ko. So nagdesisyon na ako na pasukin yung hotel na tinutuluyan niya.

Sa labas pa lang halata na super cheap. Nakapaskil naman sa labas kung gaano ka baba ang rental ng per day nila. Mura nga, kaya siguro siya dito pumunta at umupa.

I asked the receptionist. And ayaw sana sabihin nung babae. But nung sabihin ko I am her husband. Ibinigay na rin sa akin. Ang haba pa kasi ng aming usapan kaya para mas matapos na ang paliwanagan. Para mas madali. Iyon nalang ang naisip kong sabihin sa kanya.

Sa wakas ay nakuha ko na kung saan floor siya. Lumakad ako at kumatok ang tagal bago ako pinag buksan. Shock.

Nagulat ako sa itsura nito. Ang daldal pa niya at inaakusahan pa ako. Susunduin ko lang naman siya. Ang dami pang sinasabi nito.

Ano pa kaya iniisip nito. “Hoy, bilisan mo na. Ubos na oras ko. Maaga pa ako tomorrow." I said nagulat siya. Habang lumakad pa ito at tumalikod.