Thirty Days in Paris

CHAPTER 14

“Kuya Thomas, kamusta ka diyan?" napapansin niya na may maingay sa kabilang linya. Habang kausap niya ang isa sa mga kapatid niya. Lalaki ang kausap niya at ito ang sumunod sa kanya. Lima silang magkakapatid. Dahil siya ang panganay. Lahat sa kanya nakapasan. Lahat ng mga kapatid niya nakadepende pa rin sa kanya. Pero maging ganun pa man. Lumaki silang lahat ng may maayos na pamumuhay. Nang dahil sa pagsisikap niya na maitayo ang kanyang mga negosyo.

“Ayos lang ako. Katatapos ko lang mag dinner. Kayo ba? Kamusta ang negosyo? Yung hotel kamusta? Naiikutan mo ba? Baka hindi mo naman inaasikaso habang wala ako diyan ahh! Malilintikan kayo sa akin talaga." biro niya lang yon. Kaya ang kapatid niya… Tinawanan lang siya.

“Si Kuya Thomas talaga. Pwede bang pabayaan ko yon? Pabayaan naming apat. Kung wala ka? Hindi naman di ba? Syempre, lakas mo sa amin at takot naman kami sayo. Alam naman namin ang negosyo mo, negosyo natin ang bumubuhay lang sa atin. At kung wala yon. Palagay mo ba, ayos pa magiging mga pamumuhay natin magkakapatid." pabiro rin na tugon nito sa kanya.

Marami pa itong sinabi. Nakinig lang si Thomas sa mga ibinalita sa kanya ng kapatid niya and sa mga reports din about sa mga sinend niya sa email.

After n'ya kasing dumating ng Paris. He sent a letter in the mail to one of his siblings. He requested for something he needs for his client and investor and for his reports for his meeting tomorrow. Sobrang busy na niya bukas. Sinulit, niya lang ang makapag libot at makapag relax sa buong araw sa unang araw niya sa Paris. And an incident came to him. Hindi man sinasadya but ngayon ay pasok na siya sa problem ng babaeng kasama niya.

Napahawak siya sa ulo at napatingala. Habang kausap pa rin ang kapatid niya. Isang babae ang bumangga sa kanya na kinagulat at kinangiwi ng kanyang mukha. Masakit.

Nasaktan siya buhat sa pagkakabangga sa kanya na ang tinamaan ay ang kanyang tagiliran.

“I am sorry!" malamig na himig ang ikinagulat siya na nagsalita. Napakasarap sa pandinig ng boses na yon. “Hindi ko sinasadya. Sorry ulit!" hinging paumanhin ulit.

Sinipat niya ang babae. Habang kausap pa din ang kapatid na panay tawag sa pangalan niya at nagtatanong kung anong nangyari. Kung bakit bigla na lang siya napa daing na napansin at narinig agad ng kapatid niya sa kabilang linya kahit mahina lang.

“Kuya Thomas, sino yon? And what happened? May nangyari ba? And what is the sound of?" pahayag na tinanong siya nito. Nagtataka.

“Okay lang, Miss. Hindi naman ako nasaktan." buntong hininga na kanyang sabi. Pagsisinungaling. Dahil ang totoo. Nasaktan talaga siya. Bahagya lang naman. Pero masakit talaga yon. Yung siko ba naman ng baba ang siyang tumama sa tagliran niya. Payat pa yung babae. Pilingkinitan. Sexy at hot chocolate ang peg dahil sa kulay nito na mestiza na may pagka negra. Charrr! Biro lang.

Maganda yung babae. Sexy, at malaki ang magkabila nitong dibdib. Ang sarap nga lamutakin eh! S*s*hin. At paglaruan hanggang mag-init na yung babae at mamasa si Nene. Mali! Si Mani. Hahaha! Yung tungkil ang masarap pisilin eh. Pero baliwala kay Thomas ang naiisip ko. Hindi siya madali magnasa sa mga babaeng gaya ng babaeng nasa harapan na niya. Kahit pa litaw na at halos luwang-luwa ang malulusog nitong dibdib. Hindi man lang siya tinalaban. Kahit makaramdam ng paglalaway ay wala siyang naramdaman para sa babaeng nagpapacute lang pala.

Actually ay sinadya talaga ng babae ang banggain si Thomas. Ang nasa isip nito. Baka sa pamamagitan ni Thomas. Kikita siya ng bahagyang salapi. Kaya lang ay bigo siya. Hindi siya pinansin ni Thomas. Although na bahagya siya nito pinasadahan ng mga tingin at titigan siya nito sa nakalaylay niyang s*s*. Walang epekto.

Hindi n'ya nakuhang alukin si Thomas ng kanyang serbisyo. Malas siya. Ang tinapay, mamon na sana eh! Naging matigas na bato lang tulad ng magandang pagkakagawa ng isang pader na gawa sa pinagpatong-patong na iba't-ibang kulay at laki na bato. Ang ganda.

Sayang at nasa loob pa si Apple. Hindi pa nakikita at napansin ni Apple ang ngayon ay hindi mawala ang titig ni Thomas.

Initaaa ang maikling palda na kunwari ay may dadamputi sa sahig. Pero ang totoo. Gusto niya lang ang tumuwad, nang mapakita nito sa lalaki, ang kulay ng kanyang underwear. Kaya lang ay wala pa ring epekto. Nagtataka tuloy ang babae. Dahil sa kung sa iba nga. Makita pa lang ang lumuluwa nyang hinaharap. Napalunok na agad. Naglalaway na mahawakan ang kanyang naglalakihang dibdib. At itatanong. Magkano?

Pero pagdating 'nga sa lalaking nasa harapan niya. Nasayang lang ang kanyang oras. Wala talaga siya napala. Kaya umalis na lang siya ng hindi na nagpaalam.

“Ano 'yon Kuya Thomas? Bakit parang may babae?" tanong na makulit ng kapatid niya.

“Wala y'on. Binangga ako. But I think. Mukhang bayaran na babae." tugon niya.

“Bayaran? Bakit? Natipuhan ka ba? Sa seryoso at pagka-suplado mo. Magugustuhan ka pa ng babaeng bayaran? But hindi rin naman kataka-taka. Gwapo ka naman eh!" nasita niya, sa naging pambobola ng kapatid n'ya sa kanya. He laughed at him. Tumatawa at napatikhim.

“But Kuya Thomas. Seriously. If may mapulot ka man diyan sa Paris. Take her and bring her here to our country. Dalhin mo dito sa Pinas. Nang mabawasan naman ang madalas mong stress. And I think it is because of your age. Dapat naman siguro makapag asawa ka na. Hindi puro kami ang pamilya natin ang iniisip mo. Stable naman na bawat isa sa amin. And hindi na kami mga baby alam mo yan. Kung palagay mo na nakadepende pa rin kami sayo kaya ayaw mong mag-asawa. Nagkakamali ka. Lahat kami ang nais at hiling namin makatagpo kana ng babaeng mamahalin ka at mamahalin mo rin. Kaya Kuya Thomas. If kami pa rin. Please, ikaw naman ang isipin mo. Para lumigaya ka na or maybe hinihintay mo pa rin ang pagbabalik niya?" napaka haba ulit na pahayag ng kapatid niya

“True Kuya Thomas, please mag-asawa ka na nang sumunod na rin itong si Kuya…" nang mapahinto ito. Naputol ang sasabihin. Napaisip siya. Mukhang may tinatago at sikreto ang mga ito na hindi sinasabi sa kanya. Ang mga kapatid niya narinig niya na buhat sa kabilang linya.

“Kuya Thomas if may girl na makita ka diyan at makilala. Baka siya na yung meant to be mo di ba? So grab her. Take her. But not to aim at her ahhh! Masyado maaga pa. Pakasalan mo muna." Biro ng isang kapatid niyang babae. “But, dito sa Pinas mo pakasalan. Wag diyan sa Paris. Magtatampo talaga kami sayo pag diyan mo pinakasalan ang babaeng makikilala mo." aniyang biro ulit na may pangungulit.

Napangiti siya.

“Bakit ba pinag tutulakan niyo ako? Bakit hindi kayo ang mauna? And sino ba ang may boyfriend sa atin?"

“Kuya, wala akong boyfriend. And si Ate Amanda alam mo bang tomboy ata yon. Mukhang takot sa lalaki. Ayaw ba naman ang tumanggap ng lalaking manliligaw." pagbabalita na pahayag na sabi ng bunso nilang babae.

Si Amanda! Napangiti siya.

Si Amanda na may pagka-tahimik at pagkaseryo. Parang siya lang yon. Masyado seryoso sa lahat ng bagay. Mahirap basahin.

“Alam niyo, late na dito. Maaga pa ako tomorrow. And I have more meetings and people to meet para sa business. Kaya please, next time na lang natin ulit buksan ang topic na to! I am not interested sa mga babae. And I am focusing sa mga business natin. Wala akong panahon para sa mga usaping pag-ibig at pag-aasawa. And tulad ng madalas ko sabihin sa inyo. Move on. Ako nga naka move on na eh! Kayo pa ba? Sige na, ibaba ko na muna ito. And I need to rest para hindi naman ako masyado mapressure sa mga gagawin kong meeting at kakausapin na mga tao para bukas." sabi niya, pahayag sa mga makukulit niyang kapatid. Buti nalang narinig n'ya an bumati lang naman ang ilan sa mga kapatid niya. Mukhang busy sa mga jowa. Pero siya, kahit isa ay wala nang sumunod sa nauna niya.

Ibinaba na nga niya yoong tawag ng kapatid niya. He forgot. Yung babae nasa loob pa pala ng restaurant. Naiwan niya. Lumingon siya sa may pinto ng restaurant. May mga ilan pang mga pumapasok. Lumakad siya upang bumalik muna kung saan naiwan ang babaeng kasama.

Tulad ng naisip niya. Pansin niya ang pagkataranda sa mukha ng babaeng kasama. Nakakatuwa talaga itong babae na toh! Iniisip niya siguro iniwan ko siya. nabulong niya habang itinulak ang pintuan.

“Miss, receipt please." sensyas niya sa babaeng waitress na nakasalubong niya. Makakasalubong niya pa lang ng tawagin niya at lumapit ito sa kanya.

Sinabi niya lang ang table, kung anong table number nila. Umalis na agad yung waitress. Tumungo sa counter. Habang siya. Lumakad na ulit upang lapitan ang babaeng kasama.

“Are you waiting for me?" tanong niya, napa angat ng tingin ang babae at tiningnan siya.

“Hindi! But, saan ka ba galing?" tanong nito sa kanya. Ngumiti lang si Thomas.

“Kinuha ko na yung receipt. Tapos ka na ba? Para makauwi na tayo. And ayaw mo naman uminom di ba?" banggit niya sa pang-aaya niya dito uminom kangina. Kaya nga lang ay mukhang ayaw ng babae. Kaya hindi na niya pinilit pa ito. Alam naman niya ang maaari na maglaro sa utak nito sa pagyayaya niya na uminom sila. Pangit nga naman. At hindi maganda ang naisip niya lalo na at babae ang kasama niya. But if gaya ito ng babae kangina. Yung bumangga sa kanya. At nagpapacute. Baka isang sabi niya pa lang. Pumayag na ito agad. Malamang sa malamang.

“May tumawag di ba? Narinig mo naman? Kinausap ko." naisip n'ya. Bakit ba siya nagpapaliwanag sa babae? Bigla siya natawa sa sarili. At panay ang sagot niya dito.

Ilang minuto dumating na ang receipt, nang mga kinain nila. And he gave his card to pay. Tinanggap naman ng waitress at bumalik ito sa counter.

Habang naghihintay. Sinabihan na niya ang babae na gumayak na at aalis na sila. Pagdating ng card niya.

“Nakagayak na! Ikaw nalang inaantay ko kangina pa!" sabi pa rin nito sa kanya. Habang ang kanyang hinihintay. Dumating na rin. Kaya duon siya tumingin at hindi pinansin ang mga saloobin at pagrereklamo ng babae.