Thirty Days in Paris

CHAPTER 13

Mula sa isang may kalakihan na french restaurant. Kumain ang dalawa. After half hour of waiting ng maibigay nila ang kanilang mga order na foods sa waitress. Dumating din sa wakas. Ang lahat ng kanilang order. Nagmistulang parang fiesta ang kanilang mesa. Napuno kasi ng napakadaming pagkain. Napapalibutan ng masasarap na pagkain ang kanilang harapan. Napa titig si Apple. Hindi makapaniwala na makakain niya ang mga masasarap na pagkain na ngayon nasa kanyang harapan. At ang ilan sa mga iyon ay ang mga pagkain nakikita niya lang sa online. Sa tuwing mag search siya about what foods is the best to taste if makarating na siya ng Paris.

And this is it! Heto na… Nasa harapan na niya ang mga pagkain na kanyang pinaglalawayan na makain at matikman. Napalunok siya na napabuntong hininga habang kinagat ang labi at sa kanyang mukha bakas ang pagkaexcite niyang makain yon.

Gusto na niya umpisahan kainin iyon. Pero ang maiangat niya ang mukha niya. Nahiya na naman siya. Nakatitig pala sa kanya pa rin ang lalaking dahilan kung bakit makakain niya ang mga expensive foods na kinuha n'ya.

Wala naman kasi siyang pera na pambili. Anong ibibili niya kung walang laman na ang bulsa niya maliban sa cash na nadukot niya. Buntong hininga siya habang nakatingin sa hawak niya.

Ang malas ko talaga! Kung bakit sa lahat ng bakasyon ko. Dito pa talaga sa Paris ang pinaka malas na pangyayari na nangyari sa buong buhay ko. Maliban ng mamatay ang mga magulang ko. Ito na talaga at mamarkahan ko na. But, I think hindi pa matatapos ang kamalasan ko. Until matapos ang kontrata ko dito sa kausap ko. Ang pangako. Ang napag-usapan namin dalawa. H-higit sa lahat. Ang pakiusap ko sa kanya kung bakit ko siya kasama.

Na payuko siya habang napabuka ang bibig. Humikab. Inaantok na talaga siya maliban sa gutom na dinaranas niya. “Pwede na ba kumain? Imbis na titigan mo ako. Pwede bang kumain na lang tayo? Hindi ka mabubusog kung tititigan mo lang ako sa mukha habang lumalamig itong maraming pagkain." wika niyang sabi. Si Apple. “Alam ko maganda ako. But please. Wag mong tignan ako ng ganyan. Naiilang ako. Baka imbis na mabusog tayo. Masayang lang lahat ng mga pagkain na yan." dagdag niyang sabi pa sa mga nasabi at nabitiwan niyang salita.

“Kumain nalang tayo please." sabi ulit niya. Habang kinuha na nya rin at nahawakan ang mga kubyertos sa may magkabilang gilid ng kanyang pinggan. Iniangat niya ang magkabila niyang kamay na may hawak na kubyertos.

“Kainan na!" sabi ni Apple. Nagsimula na nga siyang kumain.

Sarap na sarap talaga siya habang magana na kumakain. “Kaib na! Talaga bang tititig ka lang?" natatawa niya na biro. Sumubo ulit siya habang kagana n'yang kumakain. Lahat nalang kanyang tinitikman. Ayaw niya may mapalagpas na masayang at hindi niya man lang makain sa mga naorder niya.

Kakaiba talagang babae ito. Ganito ba talaga siya kumain? Sunod-sunod. Walang hinto habang sinasabayan pa ng kanyang pag daldal at hindi matigil na kakanguya. Hindi ba siya natatakot na baka siya… mabilaukan siya sa ginagawa niya? puna na sambit niya. Habang siya ay napabuntong hininga.

He was thinking habang tinitignan niya ang babaeng kasalo sa pagkain. Ngayon lang kasi niya nagkaroon ng kasabay ng kagaya ng babaeng kanyang nakikita na magana kumakain. Walang pakialam sa paligid. Basta kumakain lang siya at du-madaldal.

Natutuwa siya sa nakikita ng mata niya. Walang kaarte-arte ang babae. Kain lang siya. Ganun ka gana kumain si Apple habang kanyang maubos ang isa sa mga naorder niya. Sarap na sarap talaga siya at halos ginaganahan siya na kainin talaga lahat.

“Hindi ka ba maaaring kumain ng mabagal? Yung hinay-hinay lang. I am not eating you. Dinala lang kita dito. To eat. Dahil kahit ako never pa ako nakapag dinner. Look at your back. Some people here took their eyes on you. While you eat." Napahinto sa pagsubo si Apple ng marinig na magsalita ang lalaki.

At tulad ng narinig niya. Sinubukan niya rin na mailibot ang kanyang mga mata sa paligid. Nakita nga niya ang mga tao na nabanggit nito. Mga nakatingin nga. At ilan dito mga tumatawa pa. Bigla tuloy lumakas ang kaba niya. Binagsak siya mula sa nakakahiya na pakiramdam. Sa nakakadismaya na pakiramdam. Nawalan siya ng gana. Tumigil na tuloy siya sa masarap na pagkain. Ibinaba ang mga hawak na kubyertos sa may pinggan. She took her breath.

“Bakit tumigil ka?" tanong ng lalaki. “Hindi ko naman sinabi na tumigil ka sa pagkain. Ang sabi ko lang at tanong sayo. Baka pwede dahan-dahan lang sa pagsubo. And please. Wag masyado madaldal habang kumakain. At wag ka rin magmadali gaya ng nasabi ko na rin sayo. Hindi naman kita minamadali. But, eatwell. Busugin mo lang iyang sarili mo. Ubusin mo kung mauubos mo lahat ng yan. It is okay for me. No problem. Libre naman lahat yan. Or, if may pambayad ka. Isama mo na rin itong sa akin." mahabang wika ulit ng lalaki. Habang nagbiro pa. Nagsalubong ang mga kilay, at kumunot ang mukha ni Apple. Nginitian naman siya ng lalaki. Inirapan niya naman ito. Saka kumain nalang ulit

Tahimik na sila kumain. Hindi na sumagot si Apple maliban sa gusot niyang mukha na tumingin dito. Bago siya muli magfocus sa kinakain niya.

Maging ang lalaki. Kumain lang. Wala na nagsalita at kumibo. Ang mga tao sa paligid na kangina mga nakatingin lang sa kanilang dalawa. Ngayon mga nagbalik na rin sa mga kinakain nila.

Ang lawak din ng loob ng restaurant. Nilibot na rin kasi ng mga mata niya ang kabuuan na buong sulok at paligid ng restaurant. Napasadahan niya na rin ang ganda ng ambiance and base on her observation... sobrang tahimik sa buong paligid. Saka niya lang narealize na tama ang sinabi ng lalaki. Siya lang ang magana na kumakain habang panay ang daldal at sobrang ingay. Halo lahat ng tao sa loob ng restaurant. Marahan lang kumakain. Maging pagsubo ng mga ito, pagnguya, nang mga pagkain sa bibig. Napansin din ni Apple. Pinansin niya talaga. Hinanap ang mga tinutukoy ng lalaki sa kanya.

Nahiya talaga siya. Ngayon na tapos na siya kumain. May dessert pa pala.

Gaya ng mga nakita at napansin n'ya sa paligid. Marahan lang ang ginawa niya na pagsubo. Ninamnam n'ya yung desserts. Napapikit pa nga siya habang nilalasahan sa loob ng kanyang bibig ang kakasubo pa lang niya na ice cream.

Yung ice cream ang inuna niya kasi. Masyado siyang excite na matikman. Lalo na yung caramel sa ibabaw. She loves sweets. Kaya nang makita yung toppings. Agad niya dinampot ng maibaba ng waiter sa kanyang gilid.

Sa may side niya kasi ito nakapwesto. Hindi lang naman ice cream ang dala nito. May iba pang inorder pala yung lalaki. Nang matingnan niya. Humaba ang nguso habang napaisip.

Mukhang masarap din ang isang yon. bulong niya habang titig sa gitna ng lamesa. Niligpit na rin kasi ng mga waiters ang mga pinagkainan nila. Dessert na ang next na dinala after iligpit ang mga pinggan at kubyertos.

“Umiinom ka ba?" tanong ng lalaki. Nagulat siya.

Bigla tuloy siya napaisip. May balak ba talaga siya sa akin? Gusto pa ata ako lasingin. Aniya n'yang bulong sa utak. Sa isip niyang kumokontra at umangal na pumayag siya na makipag inuman.

Pero naglalaway siya sa alak. Sa dami ng mga pinagdaanan kangina. Parang nais nga niya uminom nalang muna. Kukuha nga sana siya ng can ng beer sa loob ng maliit na refrigerator sa loob ng kwarto niya sa hotel. Nang bigla naman dumating ang lalaki.

Sayang nga! Kasama pa sa binayaran niya iyon sa hotel. Ang sabi sa kanya kangina nung lalaki ng makabalik siya non sa hotel ng magkasabay sila sa may elevator. May free can of beer. Pwede siya kumuha. At kung mag excess siya sa free. Iyon lang ang babayaran niya. Nanghinayang tuloy siya.

Maging ang plano nilang dalawa na mamasyal. Pinang hihinayangan niya na rin nya talaga. Nakapikit ang kanyang mata. Nilalamig ang loob ng kanyang bibig sa lamig ng ice cream. Parang kumakain din siya ng snow sa smooth na lasa ng ice cream sa kanyang bibig na mabilis na natutunaw at kumakalat sa bibig niya ang natunaw na ice cream.

Kainis naman! Bakit ba ang sarap nito? Parang di ako nabubusog sa lahat ng nilalaman ng stomach ko. Sa lahat ng kinain ko. Parang walang napunta sa katawan ko. bulong niya ulit. Habang nawala sa iniisip niya at tanong ng lalaki sa kanya.

“Hindi ka sumagot. Umiinom ka ba? If gusto mo. Kukuha ako?" muli na pag-uulit na tanong ng lalaki sa kanya. Nagulat na naman si Apple. Hindi pa niya kasi alam ang kanyang isasagot dito. Lalo na naglalaro sa isip niya ang takot na baka once malasing na siya. May kung anong mangyari sa kanila. Hindi pa naman niya kilala ang lalaki. So, naisip niya hindi pa ito dapat pagkatiwalaan. Lalo na't hindi pa niya ito lubusan kilala. Pero sasama na siya?

Bigla na naman siya napaisip. Pero bigla naman bumuka at gumalaw ang kanyang bibig. “Wala ka naman siguro binabalak sa akin?" direct niyang tanong. Hindi na nga pinag-isipan eh. Basta tinanong na niya na lang ito.

Tumawa ang lalaki. Pero kontrol nito ang sarili upang wag ulit sila pagtinginan. Ayaw niya din na pagpiyestahan sila, nang mga customer din sa french restaurant na pinasukan nila. Kaya maingat siya gumalaw at nagsalita.

“Sa tingin mo?" tanong ng lalaki. Nakangiti.

“Sa tingin ko? Pwedeng oo, pwede rin hindi. Lalo na hindi naman kita kilala. So, may possibility na may binabalak ka talaga." taas kilay ang isa. Tanong niya din nang ibalik ang tanong ng lalaki at sinabi.

Subalit bago pa man siya masagot. Tumunog ang cellphone. Nag ring kasi yung phone nung lalaki. “Excuse me! Sasagutin ko lang ito."

“Okay!" sagot ni Apple. Tumayo ang lalaki. Lumakad palabas ng restaurant. Pagkabukas at pag-kasarado ng pinto. Hindi na niya natanawan ang lalaki.

Kinakabahan tuloy siya na baka iwan siya non. Ilang minuto na ang lumipas. Wala pa rin ang lalaki at hindi pa bumabalik. Labis siya na kinakabahan. Lalo na wala talaga siyang pera na maipambabayad niya sa lahat ng mga kinain nila.

Ilang beses siya napahugot ng hininga. Sa lakas ng kaba niya. Pakiramdam niya tuloy. Mukhang tinakbuhan na siya. Pero maghihintay pa rin siya at baka hindi lang natatapos pa sa kanyang kausap.