Thirty Days in Paris

CHAPTER 11

Natapos na rin sa pag-iimpake. Di noble check niya. Inisa-isa kung may mga naiwan pa ba o wala na. She make sure na lahat ng mga gamit niya madadala. Sabagay. Ano ba ang maiiwan niya pa? Lahat naman ng gamit niya ay nasa loob na nang kanyang hindi kaliitan. Hindi rin naman kalakihan na maleta. Katamtaman lang ang laki at ang mga gamit niya talagang kasya lang sa loob ng dalawang linggo na bakasyon niya.

But she pick all her personal things not only yung mga gamit na pang porma lang dahil sa gusto niya makita. Once she visited Paris she had a taken a perfect pictures na maipapakita niya to all her co-workers na walang ginawa kainggitan ang mga achievements na nakukuha niya.

Gusto niya more pictures. At sa mga lugar sa Paris na nais niya mapuntahan. And gagawin niya sana yon. But because of the incident. Mukhang malabo. But because of the man standing behind him. Mukhang may pag-asa if tutupad ito sa pangako sa kanya. And she prayed for that.

Sana! Ang dasal niya.

Habang tapos na sa pag-aayos ng gamit she excuse for a while sa lalaki. She doesn't know his name. Hindi nga nagpakilala sa kanya eh! Paano malalaman ng dalagang babae na si Apple ang pangalan ng lalaki nasa harapan niya. Nakaupo sa kama. Katatapos lang pala tumayo dahil sa pag-aakala na aalis na sila.

“Wait! I need to use the bathroom first. I don't want to travel when I experience this. Dito ka muna." sabi niya sa lalaki. Napalunok siya. Nagmamadali tumakbo sa banyo. Agad na pinihit ang seradura ng pinto. Pumasok at isinarado. Hindi na siya nahiya pa na sambitin yon. Kangina pa naiihi. Kaya kailangan niya magbanyo saglit sa matagal niyang pagpipigil.

Bago pa tumungo sa inidoro at maupo. Napasandal pa muna siya sa likod ng pinto. Huminga. Obviously kinakabahan pa rin siya. Maliban sa naiihi niyang pakiramdam. Napa ubo. Ilang beses. Pero pinigilan maging maingay na possible marinig mula naman sa labas. She walked her feet. Maingat at dahan-dahan lang. But ang tanga niya. When she walked. Nadulas siya sa basang sahig at napaupo na naman like what happened sa kanya kangina.

Buti nalang nauna niya naisip. Kagatin ang ibabang labi niya. To not make a loud sound na maaari makatawag ng pansin sa lalaki sa labas. Nakakahiya nga naman. Napaka tanga niya talaga na sa pangalawang pagkakataon. Nadulas na naman siya. Pangatlo na nga ata. Nauna nang bago niya mapagbuksan ang lalaki ng pintuan. And the second is… yung nakikipag talo na siya dito.

Kakatawa.

Sobrang malas niya talaga sa pagpunta niya sa Paris.

Iika-ika niya nilakad ang inidoro. Naisip niya pa nga na gapangin kung hindi siya makatayo. Kung maiihi lang siya sa saluwal ayaw niya. Kaya kahit masakit. Pinilit niya talaga ang gumalaw. Ang mai-galaw ang kanyang masakit na balakang na bugbog na sa maraming beses. Dinaig niya pa ang balakang na may maraming beses na hagupit ng dekwatro na kahoy.

Nang maupo sa inidoro. Napangiwi ang mukha niya sa sakit at hindi mai-upo ng maayos. Kasi ay masakit. Para nga talaga nabugbog yung maging pw*t niya.

Ma-luha-luha ang mata niya sa sakit. Pero tiniis hanggang matapos ng ilang minuto ang liquid na inilalabas niya. Sa tagal niya nagpigil. Talagang andami. Nainip pa nga siya. Kada babalakin tumayo. Nakakaranas pa siya na hindi pa tapos.

Hindi pa matapos ang bawat labas ng kanyang excretion. Nandun pa yung pakiramdam na biglang kulo ng tiyan niya at na utot ng malakas.

Kaloka! Hindi na nga n'ya napigilan. Kusang lumabas, at sumabog sa loob ng banyo. Napatakip siya ng bibig. Hiyang-hiya na baka narinig mula sa labas sa lakas.

Mukhang oo, dahil sa nakakatawang mukha ng lalaki. Hindi niya mapigilan ang napatawa ng marinig ang malakas na ingay sa loob ng kwarto. Lumakad kasi siya palapit sa pinto. Kakatokin na sana niya yung babae na hinihintay niya na nasa loob pa rin ng banyo after twenty minutes of waiting. Hindi pa rin lumalabas. Kaya accidentally narinig niya ang malakas na tila bombang sumabog mula sa loob ng banyo.

Hindi tuloy na pigilan ang sobrang matawa. He laughed loudly while he was in front of the bathroom door. “Girl, it's been twenty minutes. Ang tagal mo naman mag wiwi. Baka gusto mong bilisan. We need to travel more than thirty minutes from here para makapunta tayo sa hotel ko. So please. It is too late. Kailangan na natin umalis." katok, salita, at pahayag ng lalaki. Ingos ang mukha ng babae sa loob. Inis, si Apple habang nasa loob. Napahiya na naman kasi siya sa kanyang sarili while that guy. Panay reklamo at salita ng salita mula sa labas. Hindi na tuloy lumabas ang may kagagawan bakit siya napautot ng malakas. Maging yon. Umurong.

“Okay! Tapos na 'ho!" sigaw niya.

“Reklamador." bulong na sabi niya. Habang binuksan ang tubig at naghugas.

Tumayo siya sa inidoro ng may nakabusangot na mukha. Ngiwing-ngiwi nga yon. Sa inis niya sa lalaking panay pa salita at katok sa pinto sa labas. So, she need to finished quickly dahil sa nagmamadali na lalaki.

Kailangan niya lumabas ng banyo ng kahit hindi pa naka paghuhugas ng kamay. But, syempre. Dumaan muna siya sa lababo at naghugas muna ng kamay. Sinabon niya rin mabuti. “Kainis!" bulong-bulong niya, habang lumakad palabas ng pinto. Binuksan niya yun ng kakatok pa sana ang lalaki. Nagulat na lang napanganga ng makita siya mula sa harapan nito sa bumukas na pintuan.

“Oh, ano? Tapos na!" she says habang iniharap ang magkabila niyang kamay sa mukha ng lalaki. “Gusto mo amuyin?" hamon niya na gigil na sabi sa lalaki.

Poker face! “Ang baho."

“What?" bulalas n'ya.

“Amuyin mo mabuti." sabi niya mas inilapit pa sa mukha ng lalaki ang kamay na mamasa-masa pa sa tubig.

“Hindi ka ata marunong umamoy. O, baka may sira ang pang amoy mo." sabi niya dito habang inamoy ang mga kamay niya.

“Ang bango nga. Amoy fruity." sabay tumawa.

Nakangiwi naman ang mukha ng lalaki na tila diring-diri mula sa ginawa ni Apple. Natatawa naman si Apple na lumakad at inihakbang ang paa. Binangga niya rin pala ang isang balikat ng lalaki. Pero sa may dibdib siya tumama. “Tara na! Ang bagal mo pala." nang mahawakan niya yung maleta niya at ang shoulder bag niya na dala-dala. Agad niyang inaya ang lalaki.

“Ang bagal mo!" sabi niya sa nakatulala na lalaki. Umiling at buntong hininga na lumakad.

Nagpati-una na lumakad papunta sa may pinto si Apple. Pinihit ang seradura at saka niya hinila ang pinto upang bumukas. Ang babaeng nakangiti. Tiningnan lang ng lalaki habang sumunod na rin ilakad ang mga paa palabas ng kwarto.

Hindi pa man naka-lalabas ang dalawa ng tuluyan. Nag-katapatan ang dalawa. Sa may pinto. Nagkatitigan. Sa lakas ng kuryente at nakaka kuryente na pumagitan sa dalawa. Isa ang hindi nakatagal. Si Apple.

Umiwas agad ito nang hindi na niya matagalan ang palaban ding lalaki. Kala niya nga ay hahalikan siya. Asumera lang pala. Dahil nag patiuna ang lalaki ng bahagya tumabi si Apple sa kabilang side. Napasandal tuloy siya sa pinto ng banggain din siya nito at maitulak sa nakabukas na pinto.

“Ano na?" sigaw sa kanya. Ng lumingon ang lalaki at huminto sa paglalakad. Naramdaman kasi niya na siya lang ang lumakad at hindi pa sumusunod ang babaeng kasama.

Sininghalan ni Apple ang lalaki.

“Ayan na!" mabibilis ang paa na lumakad. Inunahan ang lalaki habang sumunod na din ito sa kanya. Nagtuloy-tuloy ang paa ni Apple papunta sa front desk upang doon niya ipakisuyo ang kanyang pag check out sa hotel na kanyang tinuluyan.

Nagtataka naman ang babae sa front desk. Napailing nalang din ito. Habang napatingin sa lalaking nasa likuran ni Apple. Natatandaan at na namumukhaan din kasi ng front desk ang lalaking nasa harapan niya na nakaseryoso na mukha. Habang naghihintay na matapos sila.

May isang lumapit din. Pinoy. Kababayan ni Apple. “Mag check out ka na?" Napatango na lang si Apple. Nagtaka ang lalaki. “Diba kakacheck in mo pa lang?" Tumango ulit siya dito. Yung kilay magkasalubong habang nakatingin kay Apple.

“Wag mong sabihin tapos na rin vacation mo? May nangyari?" napalingon yung babae sa front desk. Hindi niya kasi nauunawaan ang usapan ng dalawa. Dahil sa language na gamit nito. French yung babaeng staff sa front desk. Habang Pinoy ang kausap ni Apple.

Ilang staff din sa hotel ay kapwa nila mga pinoy. Pero may iba't-ibang lahi din ang mga naroroon. Maliban sa maliit lang ang hotel na yon. Mayroon din naman ito ilang staff na hindi bababa sa dalawang-put isa. At ang pinoy don ay nasa kulang sampu. Mas marami ang Pinoy dahil sa mas marami din silang customer na mga pinoy na nagchecheck in sa hotel.

Maganda din naman yung hotel. Hindi naman mukhang cheap. Sa mata ng marami. Oo, mura nga ang kanilang rental fee. It is because ang gusto ng may-ari ng hotel yung comportable ang kanilang client. Hindi porke mamaba ang renting fee nila at maliit na hotel lang sila. Ang mahalaga sa kanila. Ang bawat pumasok at lumabas ng hotel nila ay nakangiti at satisfied sa bawat service na meron sila.

Gaya din sila ng mga hotel na mayroong mga service na inoofer nila sa mga customer. Like gym, spa, restaurant, coffee shop, shopping store at may sauna din sila. Naikot na rin kasi ni Apple lahat at naituro ng kausap niyang lalaki.

May ilan din offer ang hotel na wala sa list. Ahh! Matandaan niya. May laundry rin pala ang hotel. Buti nalang di pa niya nadala yung damit niya na palalabhan sana niya.

May ilang damit kasi siya na hindi na niya nalabhan. Sa pagmamadali niya mai-ayos lahat ng mga kakailanganin niya sa paglipad patungong Paris. Nakalimutan na niya at naisiksik sa bag niya. Kala nga niya di niya nadala. Kaya ang naisip niya wala naman siya nid na labhan sa mga dala niya na laman ng kanyang maleta.

“Oo eh!" ngumiti siya sa lalaki.

“Sayang naman. Hindi mo na makikita ang ganda dito sa Paris." malungkot na pahayag nito.

May usapan nga pala sila na lalabas after his duty sa susunod na araw. Napakangako nga pala sa isa't-isa na magsasama. Para sa pamamasyal. Nanghihinayang tuloy ang lalaki at mahahalata sa mukha na dismayado. Mukhang nabighani pa sa simple na kagandahan ni Apple. Kaya ayun. Malungkot ang lalaki at tila nais pang pigilan si Apple.

“I am sorry sa istorbo. But kailangan namin umalis." napalingon ang lalaki sa nagsalita.

“Sino siya?" salubong pa rin ang kilay na nagtataka na itinanong nito si Apple.

Napa kamot sa kilay si Apple. Hindi alam kung paano niya ba ipaliwanag kung sino ang lalaking kasama niya ngayon. Nang tumungo kasi siya ng hotel. Siya lang mag-isa at wala siyang nabanggit na mayroon siyang kasama o kikitain sa Paris kung kaya siya nagpunta.

“Wala, wag mong pansinin." sinabi niya sa lalaki sa front desk. Sasagot sana ang kasama ni Apple nang nagyaya na si Apple. Nagpaalam na rin ito sa lalaki. Hindi na pinahaba ang usapan nila. Ayaw na niya nang tanong-tanong.

“Husband?" ang babaeng katabi ng lalaki… umusal. Nakatingin kasi ito at nakikinig habang napansin niya na nabigla at nagtataka ang lalaking kasama. Hindi napigilan nito ang makisali at sumingit.

Napalingon at napatingin sabay si Apple at ang lalaki na kausap sa lalaki na itinuro ng babaeng staff na nasa likuran niya. Natatawa ito na lang ito nangyari. He can't expect. Na darating sa punto na ganito ang naging pagsisinungaling niya kanina sa front desk. Makuha lang ang numero at floor kung saan si Apple naka check in. Ang babaeng hinahanap niya. Nakuha niya tuloy ang pangalan nito. Nalimutan niya kasi.

Dahil sa pagkabuko niya ng sabihin at idahilan niyang asawa siya ng babaeng hinahanap niya... kangina sa mismong babaeng nag buko din sa kanya sa katabing lalaki sa front desk.

Nabuko na talaga ang lalaki ngayon. Nauna na ito sa paglabas sa entrance ng hotel. Inihakbang nito ang mga paa niya palabas. Napailing din siya. At napabuga ng kanyang hininga. Na kasunod na rin si Apple sa kanya ng magpaalam na rin ito sa lalaking kababayan. At sa kasama nitong babae.