Billionare's Unextpected Bride

C9

SELENA POV.

Si mea ang una unang lumabas ng taxi ng narating namin ang samanego building. Walang tigil ang pagtibok ng puso ko. kinalma ko ang sarili ko bago ako pumasok. Halos gusto ng takbuhin ni Mea ang loob papasok sa sobrang sabik. Napangiti ako sa inasta ng kasama. Huminga ulit ako ng malalim dahil sobrang bilis ng t***k ng puso dagdagan pa ng kaba.

Pagpasok ko sinalubong kaagad ako ng dalawang katulong dito. Nasa tabe ko lang si Mea, hindi pa tumuloy sa bakuran kahit gusto ng pumasok. Naririnig ko ang ingay saka music mula sa bakuran hanggang dito. Mag bibihis pa sana ako pero pinigilan na ako ng dalawanv katulong kase kanina pa daw nag simula. Binigyan nila ako ng isang bagay na parang apron. Nilagay ko ito sa bewang ko bago nila ako hinila papunta sa bakuran.

Tumambad kaagad sa akin ang naglalakihang mga bisita na nag iinuman saka nag kwentuhan. Nag sasalita ang emcee ngunit hindi ko nasundan dahil hinila na ako ng dalawang naktulong dito papunta sa buffet para mag simula ng mag serve, madami kaming nag seserve.

"I WOULD LIKE TO CALL MR. LUCAS RILEY REVEMONTE TO PLEASE COME IN TO THE STAGE FOR SOME SPEECH, AROUND OF APPLAUSE PLEASE" nagpalakpakan ang lahat pagkatapos tawagin ang pangalan ni Lucas, napangiti ako. Tumingin ako sa paligid at don ko lang napagtanto na halos taga pilipinas ang bisita, mabibilang ang mga tong andito sa america, napalunok ako ng mahagip ko ang paningin ng table nina Mrs. Revamonte kasama nito ang asawa saka ang samanego family lalong lalo na si Olivia.

Hindi ko mapigilang hindi makaramdam ng kirot ng makita ko kong paano ngumiti ang ina ni lucas kay olivia. Nana insecure, hindi ko mapigilang hindi mainggit. Naninikip ang dibdib ko.

"AND I WOULD LIKE TAKE THIS OPPORTUNITY TO TELL YOU EVERYONE, THANK YOU FOR COMING HERE TONIGHT, HINDI ITO SELEBRASYON PARA LANG SA TRABAHO KO KUNDI HINANDA KO ITO PARA HINGIN ANG KAMAY NG MAHAL KO.."

Nahinto ako sa pag seserve ng marinig ko ang sinabe na iyon ni Lucas, natigilan ang lahat. Bumilis ang t***k ng puso ko. Dahan dahan kong inangat ang paningin ko sa stage at tumambad sa akin si Lucas na malaki ang ngiti, bumalinh ako sa mga magulang nito na ngayoy nakatayo habang nakatingin sa anak.

Napatigil kami sa pag seserve dahil lahat ng mga mata nasa stage ngaun kong saan nakatayo si Lucas, bumilis ang t***k ng puso ko. Hingin ang kamay ng taong mahal niya? Anong ibig nitong sabihin.

Nag simulang tumugtug ang kantang familiar sa akin. Bumibigat ang paghinga ko habang nanonoo kay Lucas na ngayoy pababa sa stage habang may dalang bulaklak.

-There are times when i just want to look at your face-

Nag simulang umawit ang singer, bumibigat ang paghinga ko habang nanonood parin kay Lucas na papalapit kay olivia na ngayoy gulat na gulat. Na estatuwa ako sa kinatayuan ko. Mali ang iniisip ko. Hindi ito totoo.

-with the stars in the night-

-there are times when i just want to feel you, embrace-

Mas lalong naninikip ang dibdib ko. Mas lalong bumigat ang paghinga ko. Nangingilid ang luha ko. Hindi yan gagawin ni Lucas. Hindi ito magagawa ni lucas sa akin.

-In the cold night-

Dahan dahan lumuhod si Lucas sa harapan ni Olivia. Bago niya dahan dahan inangat ang kamay nitong may microphone and this time siya na ang kumanta.

-I just can't believe that u are mine now-

Napikit ako ng marinig ko ang malamig niyang boses. Lumipad kaagad ang palad ko sa bibig ko habang luhaang nakatingin sa dalawa.

-You were just a dream that i once new-

hindi ko na mahabol ang hininga ko. Sunod sunod umagos ang luha ko.

"HINDI KO NA KAILANGAN NG MAHABANG MENSAHE PARA SAU DAHIL ISA LANG ANG IMPORTANTE, I LOVE YOU OLIVIA SAMANEGO, I REALLY DO AND I WANT YOU MINE FOREVER,.....

.

.

.

WILL YOU MARRY ME? YOUR THE ONLY ONE I WANT SPEND THE REST OF LIFE, WILL YOU BE MY MRS. REVAMONTE?"

Sunod sunod umagos ang luha ko, naninikip ang dibdib ko, ang bigat bigat sa dibdib habang nakatingin ngaun sa dalawa. Napatakip ang palad ko sa kamay ko upang iwasan ang hagulgul. Dinudurog ang puso ko. Ito na ata ang pinakamasakit na nangyare sa buhay ko.

No lucas, hindi mo ito pwedeng gawin sa amin, hindi mo ito pwedeng gawin sa anak mo. Sunod sunod parin umaagos ang luha ko habang nakatingin sa dalawa. Nakatakip ang palad din ni Olivia sa bibig niya na parang hindi rin ito makapaniwala habang si Lucas naman malaki ang ngiti.

"YES NA YAN!"

"YES YES YES"

Lahat yan naririnig ko sa buong bakuran. Mas lalo akong umiyak. Mas lalong naninikip ang dibdib ko. Bumibigat ang panghinga ko lalong lalo na ang pag hikbi ko. Paano na ako lucas? Paano na kami ng anak mo? Paano na kami? Wag mong gawin sa akin to please.

"Ohh bakit ka umiiyak diyan? Ok kalang ba? Sa bagay nakakaiyak nga naman. Nakakakilig din, hayst sana meron din akong isang lucas na mag propose sa akin.." hindi ko pinansin ang sinabe ng kasamahan ko sa pag seserve. Nagbabara ang lalamunan ko, hindi ako makapag salita, naninikip ang dibdib ko.

He's asking olivia to marry him?

D*MN!

Ang sakit sakit. Parang dinudurog ang puso ko ng pinong pino. Hindi ko alam kong anong nararamdaman ko, sari sari ang emosyon naramdaman ko ngaun pero nangingibabaw doon ang sakit.

Mas lalo akong humikbi, napa atras ako ng isang beses sa paghihina. Hindi ko na kaya. This is too much. Sobra sobra na ang sakit na ito. Please baby kumapit ka, hindi ko ito kaya. Tumalikod na ako ng makita ko ang dahang dahang pagtango ni Olivia.

F*CK!

"YES! I WILL MARRY YOU LUCAS RILEY, I WANNA BE YOU MRS. REVAMONTE!"

Tumakbo na ako kahit nanghihina ako. Tumak ako palabas ng bahay na un habang umiiyak. Narinig ko ang sigawan doon sa loob kahit na palayo na ako ng bahay.

Tumako ako palau, hindi ko alam kong saan ako pupunta, wala akong matutuluyn dito. Hindi ko alam, ang gusto ko lang makalau sa lugar na iyon.

Ang sakit!

Yong tipong gusto mo nalang mawala sa sobrang sakit, yong tipong gusto mo nalang lumaho sa mundong ito sa sobrang sakit. Hindi ko kaya ang sakit na ito. Hinding hindi ko kakayanin to.

Parang pinupunit, dinudurog ang puso mo. Ang sikip sikip sa dibdib. Masakit makita ang mahal mong may kasamang iba. Ang sakit makita ang mahal mong masaya sa piling ng iba. He's engaged now to Olivia. D*mn its hurts like hell.

Para akong pinapatay sa sobrang sakit. Bakit kailngan kong masaksihan to? Bkit kailangan kong maranasan ang ganitong bagay. Mas lalo akong umiyak dahil ni isa sa mga tanong ko walang sasagot.

Tuluyan na akong huminto sa pagtakbo ng napagud ako. Hinihingal ako habang umiiyak. Walang tigil ang pag agos ng luha ko, para itong ulan na sunod sunod ang agos na kahit anong punas ko nito walang silbi dahil aagos parin at aagos. Ang sakit sakit na kahit anong pigil ko, hindi ko kaya, na kahit anong pigil kong pakalmahin ang sarili ko hindi magawa dahil ang hirap hirap.

Gusto kong sumigaw sa sakit, gusto kong mag wala sa sobrang sakit pero hindi ko gagawin dahil natatakot ako na baka ma apektuhan ang anak ko. Mas lalong bumuhos ang luha ko, mas lalong akong umiyak ng maalala ko ang anak ko. Ang anak kong hindi pa lumalabas sa sinapupunan ko, mukhang mawawalan na ng ama.

Humagulgul ako kasabay non ang pag agus ng malakas na ulan. Napatalon pa ako ng bahagya ng marinig ko ang malakas na kidlat. Naramdaman ko kaagad ang malakas na pagpatak ng ulan sa katawan ko. Basang basa kaagad ako sa sobrang lakas nito. Ang ganda ganda ng panahon kanina tapos ngaun umuulan. Nakikidalamhati din ata sa akin ang panahon.

Tumingin ako sa paligid at don ko lang napagtantong ang lau na ng narating ko. Nasa tabe ako ng highway na may mga sasakyang dumadaan at sa gilid ko naman ay isang maingay na dagat dahil malakas na alon nito. Hindi ko namalayan na napunta ako dito.

Patuloy sa pag agos ang luha ko. Kong titigan mo ako ngaun, wala kang mababakas na luhang makikita dahil sa ulan. Hindi ko naramdaman ang lamig ng katawan, manhid na ata ako. Ang sakit sakit sa dibdib parang sinasaksak ang puso mo ng libo libong kutsilyo. Halos habulin ko ang hininga sa matinding pag iyak.

Tumingala ako at dinamdam ang patak ng ulan. Muling pumasok ang imahe ni Lucas na nakaluhod sa harapan ni Olivia habang hinihingi ang kamay nito, halos mapapikit ako ng maramdaman ko ang matinding kirot sa puso ko. Mas lalong bumuhos ang luha ko.

He's engaged now!

Akala ko wala ng mas masakit pa sa hindi ako maalala, meron pa palang mas masakit, ang makita ang mahal mo na nakaluhod sa ibang babae at hiniling na pakasalan ito. Halos gustong e untog ang ulo ko sa semente o sa pader para makalimutan ko lang.

Ang sakit!

Ang sakit sakit at tanging si lucas lamang ang makapag paramdam sa akin ng ganito. Ano bang ginawa ko? Bakit parang pinaparusahan ako? Bakit parang pinaglalaruan ako ng tadhana, nagmahal lang naman ako pero bakit sobra sobra ang sakit na dinulot sa akin?

Dahan dahan akong lumakad kahit nanghihina papunta sa buhanginan sa tabe ng dagat. Ako lang mag isa dito, walang tao at tanging mga sasakyan lang ang nasa likod ko dumadaan. Siguro iniisip nilang baliw ako. Dahan dahan akong umupo sa buhangin at sinalubong kaagad ang malakas na alon. Niyakap ko ang sarili ko at umiyak ulit.

He's enaged now with Olivia.

Talo na ako. Talong talo na ako. Wala na akong laban. Wala Na akong laban kay olivia na papakasalan na dahil isa lamang akong hamak na girlfriend na hindi maalala.