SELENA POV.
Nanatili akong nakayakap sa sarili, malakas parin ang buhos ng ula, malakas parin ang alon ng dagat. Tanging hikbi nalang ang pinapakawalan ko ngaun. Hindi rin ako nakaramdam ng lamig infact masarap sa pakiramdam. Walang tigil ang pagtulo ng luha ko katulad ng ulan. I cried more hindi ko kakayanin ang sakit na ito.
Kasabay ng paghikbi ko, gumulo ang utak ko sa mga tanong. Paano na kami ngaun? Paano na ang anak ko? Paano ko sasabihin kay Lucas na buntis ako? He's engaged now at hindi ko alam kong san ako lulugar, kong sana naalala niya ako, mas madali pa sana ang lahat ng ito.
Pumikit ako ng mariin ng maramdaman ko ulit ang physical na kirot sa puso ko. Hindi ko alam kong anong gagawin ko ngaun. Hindi ko alam at naguguluhan ako. Ang gulo gulo. Ang dami dami kong problema. Kay
