ชายภัทรได้มองเห็นใบหน้าจิ้มลิ้มนั่นเพียงเสี้ยวเดียว
“ใช่ผู้หญิงจริงๆด้วย เฮ้ นี่เธอเป็นใคร”
นุชนารถยืนหันหลังตัวสั่นเทา
..ใครนะ หรือว่า คุณภัทร?..
“นี่เธอ ให้ฉันช่วยมั้ย เธอชื่ออะไร”
“ไม่ต้องค่ะ ฉันไม่อยากออกไปแล้ว” เธอรีบปฏิเสธ ทำไมน่ะหรือ เพราะเธออายแสนอายไม่อยากให้ชายภัทรที่เคยรู้จักกันมาแต่เด็กต้องมาเห็นเธอในสภาพนี้
“..จำปา ใช่มั้ย”
“ไม่ใช่ค่ะ คุณไปซะ”
“โอเคๆ ฉันไปก็ได้ ไว้เจอกันใหม่นะสาวน้อย”
ชายภัทรรีบกลับไปงานเพื่อถามหาจำปาจากคุณชมนาด
“ออ เห็นแม่บ้านมาแจ้งยายว่าแม่จำปาไม่สบาย เห้อ ไม่รู้พักนี้เป็นอะไรป่วยบ่อยเหลือเกิน”
“แล้วเธอพักที่ไหนครับยาย”
“เอ๋ มีอะไรหรือตาภัทร ทำไมถึงได้อยากรู้ ยายว่าจะพาเราไปทำความรู้จักกับหนูณีย์เจ้าสาวของตาชัชกันดีกว่านะ”
“ถ้ายายไม่ตอบเดี๋ยวผมไปถามเองก็ได้ครับ”
“ดะเดี๋ยวตาภัทร”
คุณชมนาดพยายามรั้งเรียกหลานชายจังหวะเดียวกับที่ญาติฝั่งเจ้าสา
