สามวันต่อมา
“อ่ะนี่ เบอร์ใหม่”
น้าแจ่มโยนกระดาษแข็งแผ่นกะทัดรัดลงข้างกายหญิงสาวที่นอนเล่นมือถือในห้องพัก ตอนนี้เธอเก็บของย้ายมาอยู่กับน้าแจ่มแล้ว
“ขอบคุณจ้าน้า” ใบหน้าหวานฉีกยิ้มจนตาหยี เธอปะแป้งเย็นทั่วตัวเตรียมนอนแต่หัววันเพราะความเมื่อยล้า
“เออ ไม่เป็นไรหรอกเรื่องแค่นี้ ส่วนห้องหับน่ะช่วยข้าเก็บกวาด ช่วยกันรักษาความสะอาดด้วยนะ ไม่ใช่แค่กดโทรศัพท์เล่นอย่างเดียว”
“รู้แล้วน้า ฉันเพิ่งถูเสร็จเมื่อกี้”
“เออดี งั้นก็รีบๆใส่ซิมใหม่แล้วรีบเข้านอนซะ ถ้าคืนนี้กูได้ยินเสียงร้องไห้อีกล่ะจะตีกบาลแตกเลย”
“โห น้า ใจดำอ่ะ แค่แอบร้องไห้ก็ไม่ได้ไง?”
“ไม่ได้ เลิกฟูมฟาย กูรำคาญ!!”
“อือๆ จะพยายาม”
“เห้อ นังงั่งนี่! ....” เธอส่ายหัวอย่างระอา แต่เมื่อนึกถึงหน้าหลานชายอีกคนของคุณชมนาดแล้ว
“เออ นังจำปา” ว่าแล้วน้าแจ่มจึงลดแขนที่เท้าสะเอวอยู่มาถกผ้าถุงขึ้นเพื่อให้นั่งยองๆได้สะดวก
“อะไรน้า”
“มึงเห็
