หนีรักเฮียข้างบ้านสุดเถื่อน

มันยังไม่ชัดเจน

“ไปห้องน้ำไหม?”

พี่พีทถามฉันพลางทำหน้าเหมือนมีเรื่องอยากจะคุยด้วย ฉันมองห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกลมาก พยักหน้าขึ้นลงพร้อมกับลุกขึ้นยืน เขาลุกขึ้นตามอย่างรวดเร็ว นั่นเพราะว่ามือฉันจับมือเขาอยู่ด้วย เราเดินออกมาทางห้องน้ำ โดยมีสายตาสามคู่มองตามอยู่ตลอด

“ทุกคนดูหวงเรามากเลย”

พี่พีทพูดเจือแววหัวเราะ ดึงมือออกจากมือฉันช้าๆ เหมือนรู้ว่าอะไรควรไม่ควร ฉันคุยกับเฮียกายแล้ว ว่างานของเพื่อนเขาคืออะไรบ้าง ขอบเขตของงานเป็นแบบไหน

“ทุกคนเหรอ?”

ฉันยืนกอดอกอยู่ในจุดที่สามารถมองเห็นโต๊ะที่เคยนั่ง เรื่องที่ทุกคนหวงฉันก็พอจะรู้ตัว เพราะฉันเป็นผู้หญิงคนเดียวของกลุ่ม ย่อมเป็นที่รักของพวกเขาอยู่แล้ว คนที่แสดงออกว่าหวงก็พอจะรู้ๆอยู่ว่ามีใครบ้าง แต่มันคงไม่รวมผู้ชายที่ชื่อว่าสิงค์เข้าไปแน่ แล้วทำไมพี่พีทถึงบอกว่าทุกคน

“ใช่ ผู้ชายคนนั้น เขาอยู่ไม่สุขเลย”

รอยยิ้มขี้เล่นมองไปยังเฮียสิงค์ เขาเป็นผู้ชายเหมือนกัน คงดูออก ส่วนฉันไม่เห็นอะไรแบบที่พี่พีทว่ามาเลย ท่าทีของเขายังคงไม่สนโลก สิ่งที่เขาสนใจมีเพียงโทรศัพท์ในมือ กับรอยยิ้มที่ไม่เคยเป็นของฉันเลย

“ไม่มีทาง”

“ลองดูมากกว่าจับมือไหมละ?”

“อย่ามาเนียนหลอกแตะอั๋งมี่นะคะ”

“ฮ่าๆ ก็เราน่ารักอะ”

พี่พีทหัวเราะจนตาคู่สวยแทบจะปิดสนิท ท่าทางแบบนี้ฉันรู้ว่ามันไม่จริงจัง ฉันน่ารัก แต่เขาไม่ได้คิดอะไรด้วยขนาดนั้น ผู้ชายหน้าตาดีก็คงประมาณนี้แหละ พูดหยอดไปเรื่อย

“เรื่องงาน มี่โอเคนะคะ พี่พีทจะว่างถ่ายให้มี่หรือเปล่า”

ฉันไม่รู้หรอกว่าเขามีรอยสักหรือเปล่า แต่ถ้าเป็นรูปนู้ดผู้ชายหน้าตาดีแบบเขา คงขายได้ราคา เขาเป็นนายแบบด้วย คงขายดีเลยแหละ

“เปลี่ยนโหมดเร็วจัง ถ้ารูปแบบที่กายบอก พี่ไม่มีอะไรแบบนั้น ส่วนรูปนู้ดที่พูดเมื่อกี้ พี่คงรับไม่ไหว”

ดวงตาคู่คมดูจริงจัง ซึ่งคำตอบของเขาไม่ต่างจากที่ฉันคิดนักหรอก ฉันเป็นช่างงภาพอิสระ ชื่อเสียงไม่ได้มีมากมาย เขาคงไม่เอาชีวิตการงานมาเสี่ยงกับเรื่องแบบนี้หรอก

“ฮ่าๆ นี่คิดว่ามี่จะให้ถ่ายรูปเปลือยจริงๆเหรอคะ”

ฉันหัวเราะเสียงดัง คุยกับเขาแล้วรู้สึกสบายใจดี เพราะเขาไม่มีท่าทีคุกคามด้วย ถือเป็นการพบกันครั้งแรกที่ไม่แย่ ผู้ชายบางคนเข้าหาฉันโดยมีจุดประสงค์ที่ชัดเจนเกินไปจนน่ากลัว

“ก็….เราทำหน้าตาจริงจังอะ”

“มี่แค่อยากรู้ ว่าเขาจะรู้สึกอะไรหรือเปล่า แต่มี่คิดว่าทุกอย่างมันชัดเจนแล้ว มี่พอแล้วล่ะพี่พีท ขอบคุณนะคะที่เสียเวลามา”

ฉันยิ้มให้เขา ไม่รู้ว่าแววตามันฉายแววเศร้าหรือเปล่า เขาถึงได้ทำสีหน้าเหมือนเห็นอกเห็นใจ มือที่ฉันเคยจับยกขึ้นยีผมฉันเบาๆ จริงๆแล้วถ้าฉันไม่รักเฮียสิงค์ ชีวิตฉันอาจจะเจอผู้ชายดีๆ รอบตัวฉันมีคนแบบนี้อยู่มาก เพียงแต่ฉันเองที่ไม่เคยเปิดรับใคร

“พี่ว่ามันยังไม่ชัดเจนหรอก”

“อะไรเหรอคะ”

“เขาอาจจะยังไม่รู้ตัว ให้เวลาเขาหน่อย”

พี่พีทมองไปที่เฮียสิงค์ด้วยรอยยิ้ม ฉันไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรแบบไหน แล้วเห็นอะไรซ่อนอยู่ในท่าทีเฉยชานั่น ฉันไม่เข้าใจ และไม่อยากคาดหวังอีก ฉันหวังมาเยอะแล้ว และฉันก็ผิดหวังมาตลอด

“เขาไม่รู้สึกอะไรกับมี่ เขาบอกว่าเขามีคนที่รักแล้ว ซึ่งเธอคนนั้นดีกว่ามี่ทุกอย่าง”

ฉันพรั่งพรูสิ่งที่เขาพูดกับฉันให้พี่พีทฟัง ฉันแค่อยากระบายกับใครสักคน ฉันไม่ต้องการความเห็นใจ แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองไม่ดีตรงไหน การศึกษาฉันไม่ได้แย่ ฐานะทางบ้านก็ไม่ได้ด้อยมีกินมีใช้ไม่ขาดมือ ถ้าบอกว่าไม่รักอย่างเดียวยังไม่ติดใจขนาดนี้ แต่มาบอกว่าผู้หญิงคนนั้นดีกว่าฉันทุกอย่าง ฉันชักเคือง

“โอ๋ๆนะ”

พี่พีทยกมือยีหัวฉันแรงๆ เหมือนต้องการให้ฉันใจเย็นลง ส่วนฉันได้แต่แยกเขี้ยวใส่เขา ข้อหาที่เขาบังอาจเล่นหัวฉันจนผมฟู

“โธ่ ทำไมชอบแกล้งกันนัก”

ฉันปัดมือพี่พีทออกเบาๆ จัดผมให้เข้าที่โดยมีสายตาและรอยยิ้มจากพี่พีทส่งมาให้ ก่อนที่รอยยิ้มนั้นจะกว้างขึ้น และเขาก็ได้ทำในสิ่งที่ฉันตกใจ จนหัวใจแทบจะระเบิดออกมาจากอก อย่างการดึงฉันเข้าไปกอดไว้แน่น ซบหน้าเข้ากับกลุ่มผมของฉันเบาๆ

“อ๊ะ!”

“ไม่กลับเข้าไปเหรอ?”

เสียงเย็นเฉียบที่คุ้นเคย ทำให้ฉันกดใบหน้าเข้ากับอกพี่พีทมากขึ้น ไม่ได้หวังให้เขาสนใจหรอก แต่ไม่อยากหันกลับเผชิญหน้ากับเฮียสิงค์ตอนนี้ เดี๋ยวจะอดทำสีหน้าเสียใจให้เขาเห็นไม่ได้

“ยังครับ”

“เป็นอะไร ทำไมต้องกอด เป็นแฟนกันเหรอ?”

“ตอนนี้ยัง แต่อีกไม่นานอาจจะใช่”

ฉันรู้ว่าพี่พีทต้องการพูดให้เฮียสิงค์เจ้าใจผิด พี่พีทเขาไม่ได้คิดอะไรกับฉันหรอก หัวใจเขาบอกแบบนั้น ฉันไม่ได้ยินเสียงเต้นโครมครามของหัวใจเขาเลย ต่างจากฉันที่หัวใจมันเต้นดัง จนตัวฉันได้ยินมันชัดเจน

ก็โดนกอดอะ มันก็ต้องตื่นเต้นไหม แถมกอดต่อหน้าผู้ชายที่ชอบด้วย มันเลยตื่นเต้นสุดๆ ไม่ได้ใจเต้นเพราะรู้สึกชอบเขาขึ้นมาหรอกนะ ฉันไม่ได้ชอบคนง่ายขนาดนั้น

“งั้นเหรอ?”

“เนอะ มี่ เราลองคุยกันจริงจังดูไหม”

พี่พีทนี่ก็เล่นละครต่อไม่พักเลย ฉันไม่เห็นว่าสีหน้าเฮียสิงค์เป็นยังไง สิ่งที่ฉันรับรู้ตอนนี้มีเพียงอ้อมกอดที่แน่นขึ้น กับผ่ามือที่ลูบแผ่นหลังของฉันเหมือนจงใจทำให้ใครเห็น

อ่ะ! ชิบหาย ฉันดันมีอารมณ์ร่วม

“อ๊ะ อื้อ พะ พี่พีท”

ฉันเงยหน้าขึ้นมอง พี่พีทดูตกใจไม่น้อยเมื่อเห็นสีหน้าฉัน เขาเหมือนหลุดอยู่ในภวังค์ ก่อนที่ฉันจะเห็นว่าหน้าเขาเริ่มแดง

หมับ!

ก่อนที่ฉันจะรู้สึกวูบไหวมากไปกว่านี่ ฉันก็ถูกใครบางคนกระชากออกไปอย่างแรง ด้วยความที่ฉันก็เริ่มจะกรึ่มๆ การถูกกระชากแบบนั้นทำให้ฉันเสียการทรงตัว ฉันพยายามไขว่คว้าอะไรสักอย่าง ก่อนที่ร่างของฉันจะล้ม ก็มีมือข้างหนึ่งเอื้อมมาจับไว้ไม่ให้ล้มลงไป