หนีรักเฮียข้างบ้านสุดเถื่อน

เครื่องมือทำให้หึง

“คุยไรกันอะ?”

เฮียไมค์ทนไม่ไหวยื่นหน้ามามอง ฉันหันไปมองด้วยสายตาสงสัย จะถามดีไหม งานนี้ใกล้ส่งแล้วสิ ถ้าไม่มีลายสวยๆใหม่ๆไป อาจจะไม่ถูกจ้างอีกในรอบหน้า

“คุยเรื่องงาน”

“ถ่ายรูป?”

“อื้อ ที่ขอเบอร์เฮียกาย เพราะอยากถ่ายรูปรอยสักของเขาอะ”

“ไม่ต้องไปถ่ายมัน รู้ไหมมันสักไปถึงไหนบ้าง”

เฮียไมค์โวยวาย ในขณะที่เฮียเสือก้มหน้าพิมพ์ข้อความคุยกับใครก็ไม่รู้ ส่วนคนขับรถก็ยังคงทำหน้าที่ของตัวเอง สายตาไม่ได้มองฉันกับพี่ชายที่กำลังคุยกันอยู่เลย

“แล้วจะให้ถ่ายใคร จะส่งงานอยู่แล้ว มีใครแถวนี้สักลายสวยๆด้วยเหรอ”

ฉันหรี่ตามองพี่ชายอย่างจับผิด ตอนนี้ขยับตัวหันมาทางเบาะหลัง จ้องหน้าเฮียไมค์เพื่อกดดันเอาคำตอบ

“มะ มี ไอ้เสือไง ไอ้สิงค์ก็มี”

เฮียไมค์ลนลานจนฉันหลุดรอยยิ้มเยือกเย็นไปให้ เฮียไมค์ที่รู้ชะตากรรมรีบเกาะเบาะที่ฉันนั่งไว้แน่น ส่งสายตาอ้อนวอนให้ฉันสงสาร

“ถ้ามินิของเฮียไม่บอกแม่ เฮียจะยอมทำตามคำพูดของมินิตลอดหนึ่งเดือน”

“พูดเองนะ”

“ครับ!”

“มี่จะไม่บอกแม่ แต่มี่จะบอกพ่อว่าเฮียไปสัก ถ้าเฮียอยากให้มี่เงียบปาก ก็เลิกมาวุ่นวายกับมี่สักสองเดือนได้ไหมละ”

การที่พี่ชายเสนอมาแบบนั้น นั่นหมายความว่าเขาจะต้องวนเวียนอยู่ใกล้ๆฉัน เพื่อไม่ให้ฉันบอกพ่อกับแม่เรื่องนี้ การมีอยู่ของพี่ไมค์ที่พ่วงฝาแฝดคู่นี่มาด้วย ฉันไม่เอาอะ

“เอางั้นเหรอ?”

เฮียไมค์ถามเสียงอ่อย ฉันพยักหน้าขึ้นลงเป็นการยืนยัน เรื่องงานฉัน ถึงแม้ว่าไม่มีพวกเขาถ่ายให้ ฉันก็ต้องหาคนอื่นมาถ่ายจนได้นั่นแหละ ฉันไม่ต้องการเจอพวกเขาบ่อยๆ อยากให้วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ต้องเจอกัน

ฉันหันกลับไปและเริ่มต้นคุยกับเฮียกายต่อ หลักๆก็ขอบคุณเขาที่ช่วยเหลือ ส่วนเรื่องงานนั้น ก็ค่อยจัดการเอง ให้ถ่ายคนที่เขาส่งมาแทน ฉันคิดว่ามันอันตรายเกินไป แม้เขาจะเป็นเพื่อนเฮียกาย แต่สำหรับฉันเขาคือคนอื่น

@90’s Club

สถานที่ที่เรามา คือผับแบบครบวงจรที่ตอนนี้กำลังเป็นกระแสอยู่ในโลกโซเชี่ยล เป็นร้านอาหารหรูด้านล่าง ชั้นสองเป็นผับและชั้นสามเป็นโซนนั่งดื่ม วันนี้เราเลือกหาที่นั่งกันที่ชั้นสาม ตั้งใจว่าดื่มให้กรึ่มๆหน่อย แล้วค่อยคงลงไปเต้นที่ชั้นสองต่อ

“ห้ามเมา”

“ไม่อยากมากับเฮียไมค์เพราะแบบนี้แหละ”

ฉันมองพี่ชายที่เปิดหน้าเมนูเป็นหน้าเมนูคอกเทล คงตั้งใจให้ฉันดื่มเหล้าแบบผสมพวกนั้น เสียใจวันนี้ฉันตั้งใจมาดื่ม Gin เพรียวๆ

“เอา Gin ค่ะ”

“ไม่ได้!”

“อวดเก่ง”

ฉันหันไปมองตามเสียงค่อนขอดของเฮียสิงค์ ใบหน้าเฉยชากับแววตาดูถูกที่ชัดเจนทำเอาฉันสะอึก สำหรับเขา ฉันคงเป็นคนแบบนั้น ไม่ว่าจะทำดีหรือทำตัวไม่ดี สำหรับเขาก็มองเห็นอยู่แค่ด้านเดียว

“เอามาสอง”

ฉันยกยิ้มริมฝีปาก สั่งเหล้ากับบริกรเพิ่มโดยไม่สนใจใครทั้งนั้น ถ้ามากับเฮียไมค์ฉันสามารถดื่มได้อย่างสบายใจ เพราะเชื่อว่าเขาดูแลฉันได้ดี วันนี้จึงตั้งใจอย่างมากที่จะมาเพื่อเมา

“สวัสดีครับ”

ฉันเงยหน้ามองคนที่ใจกล้าเดินเข้ามาทักทาย ขยับมุมปากยิ้มให้แขกของตัวเองนิดๆ พลางขยับตัวให้เพื่อนของเฮียกายนั่งลงข้างๆ โซฟาตัวเล็กที่ฉันนั่งอยู่ดูแคบลงทันที เมื่อมีคนนั่งอยู่ถึงสองคน

“ใครวะ?”

“ใครเหรอมินิ?”

“…?…”

ฉันไม่ตอบ แต่เทเหล้าใส่แก้วให้ตัวเอง ก่อนจะเทลงแก้วให้คนข้างๆด้วย ยิ้มให้นิดๆ จากนั้นก็ไม่คิดจะสนใจใครอีก เหล้าเข้าปากแล้วเป็นแบบนี้ ฉันไม่ค่อยพูด ถ้าดื่มก็คือดื่มอย่างเดียว ไม่ค่อยคุยและส่วนใหญ่ก็เมาก่อนคนอื่นๆเขาด้วย

“ชื่อพีทนะ”

แม้โซนนี้จะไม่นิยมเปิดเพลงดังมาก แต่เสียงเพลงก็ดังซะจนไม่สามารถพูดแบบปกติ หรือใช้โทนเสียงปกติได้ แต่ผู้ชายที่แนะนำตัวว่าชื่อพีทนั่น แก้ปัญหาด้วยการโน้มลำตัวเข้ามาใกล้ฉัน กระซิบบอกชื่อของเขาเบาๆ ข้างหูฉัน

“เริ่มเลยเหรอคะ?”

“เริ่มเลยครับ คนนั้นเหรอ”

สายตาของเขาเสมองไปที่เฮียเสือ ฉันจึงยิ้มให้แล้วเบนสายตาไปที่ใครอีกคน วันนี้จะเป็นวันสุดท้าย ที่ฉันทำอะไรแบบนี้ ดึงผู้ชายคนอื่นมาทำให้เฮียสิงค์สนใจ ถ้าเขาไม่สนใจจริงๆ ฉันจะเลิกแล้ว วางแผนว่าจะขับรถขึ้นเหนือลงใต้ หนีไปพักใจสักปีสองปี ถ้าหากว่าเงินที่มีในบัญชีมันเอื้ออำนวย

“เห้ย! ถึงเนื้อถึงตัวเกินไปไหมวะ!”

เฮียไมค์ลุกขึ้นยืน กำลังจะขยับมาใกล้พี่พีท ฉันจึงรีบยกมือห้าม สะบัดมืออย่างรำคาญให้พี่ชายตัวเองนั่งลง

“นี่เพื่อนเฮียกาย เขาจะมาเป็นแบบให้มี่ถ่ายนู้ด”

พรืด!

“แค่ก แค่ก!”

“อะไร!”

เฮียไมค์พ่นเหล้าออกจากปากเพราะตกใจ สำลักแฮ่กๆเหมือนหมาเหนื่อย เฮียเสือวางแก้วเหล้าลง ถามและมองหน้าฉันด้วยความไม่พอใจ ส่วนอีกคนก็ยังนิ่ง นิ่งจนฉันใจฝ่อ ถ้าเขาแสดงออกเหมือนเฮียเสือบ้าง ฉันคงรู้สึกดีใจมากกว่านี้

“ก็ถ่ายรูปไง รูปเปลือย”

ฉันไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปเพียงไม่กี่แก้วหรอก อธิบายรายละเอียดของงานให้ทุกคนฟังได้สบาย ลิ้นยังคงแข็งแรงดีอยู่ แต่มือเริ่มอยู่ไม่เป็นสุข ฉันคว้ามือคนข้างๆมาจับไว้หลวมๆ ทุกคนรู้ดีว่าเวลาดื่ม มือไม้ของฉันมันชอบซุกซน

“เฮียไม่อนุญาต!”

“มันเป็นงานนะเฮีย”

ฉันตัดบทด้วยการยกเหล้าขึ้นจิบ ยิ้มกว้าง เมื่อพี่ชายยังคงแสดงความหวงใส่ฉัน แม้ฉันจะโตมากแล้วก็ตาม ส่วนพีทที่อายุคงจะไล่เลี่ยกันกับพวกเฮีย ก็ทำงานของเขาอยู่ตลอด นั่นคือนั่งเป็นเพื่อนดื่มให้ฉัน และคอยสังเกตปฏิกิริยาของคนที่ฉันชอบไปด้วย