“เอามือออกนะมี่!”
ฉันรู้สึกว่าวันนี้เฮียสิงค์แปลกที่สุด ใบหน้าของเขามันทั้งดุร้าย ทั้งน่ากลัว เสียงก็กระด้างเย็นชา เหมือนคนที่กำลังข่มอารมณ์อะไรสักอย่างอยู่ ซึ่งมันไม่น่าจะเกี่ยวกับฉัน เขาเคยบอกเองนี่นา ว่าฉันไม่มีค่าอะไรกับเขาเลย
“เฮียอย่าทำแบบนี้กับมี่นะ!”
“ทำไม กูทำไม่ได้ แต่คนอื่นทำได้งั้นเหรอ?”
ฉันสะดุ้งตกใจที่โดนเฮียสิงค์ตวาดใส่ ใบหน้าเขาน่ากลัวหนักลงไปอีก ในขณะที่ยังคงชักรูดแท่งเนื้อขนาดใหญ่เต็มอุ้มมือ ฉันไม่เข้าใจเลยสักนิด สมองมันคิดตามจนปวดตุบๆ และในช่วงที่ฉันคิดจนเผลอ เขาก็แยกขาฉันออก แล้วกดแท่งเนื้อเข้าไปในตัวฉันอย่างแรง
“กรี๊ด! เจ็บ!”
ตุบ ตุบ! ตุบ!
“แม่ง แม่งเอ้ย!”
ฉันระดมทุบไหล่เฮียสิงค์อย่างบ้าคลั่ง ในขณะที่เขาเอาแต่สบทคำเดิมซ้ำๆ ฉันเจ็บมือมาก แต่มันก็เจ็บไม่เท่ากลางกายของฉัน ที่มีแท่งเนื้อสีแดงอมชมพูของเขาเสียบค้างอยู่ นี่ขนาดมันเข้าไปได้แค่นิดเดียว มันยังทำฉันเจ็
