จอมสวาทแดนเถื่อน

บทที่ 6

       ยามค่ำคืนย่อมมืดมิด คงมีแต่แสงจากสิ่งประดิษฐ์ของมนุษย์ผู้ชาญฉลาดเท่านั้นที่ส่องสว่างพอให้ใช้ชีวิตกันอย่างปกติสุข ยิ่งนับวันก็ยิ่งพัฒนาให้มีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น

           แม้แต่แสงจากดวงดาวหรือดวงจันทร์ที่สาดส่องมาตั้งแต่เก่าก่อนก็ยังไม่อาจหาญแข่งกับสติปัญหาอันแยบยลของสัตว์โลกชนิดนี้ได้ แก้ววัลลาเหม่อมองพลางก็หายใจเข้าออกหนักหน่วง...สถานที่แห่งนี้ทำให้เธอหวนคิดถึง 'บ้านเกิด' ซึ่งได้พรากจากมาแสนนาน

           "คุณพ่อ...คิดถึงหนูบ้างไหมคะ..." เธอใช้การพรางตัวหยาบๆ โดยการสวมชุดหลวมโคร่ง หมวกปีกกว้างหนึ่งใบและแว่นตาดำปกปิดอำพราง ปีนลงมาจากระเบียงชั้นสองของตึกที่พัก ลัดเลาะหลบซ่อนตามพุ่มไม้จนกระทั่งผ่านมาถึงทางที่จะไปยังกาสิโน

            ดินแดนมหัศจรรย์ที่ว่ากันว่า...สามารถจะบันดาลเงินทองกองเท่าภูเขาในพริบตา และยังทำให้คนสิ้นอายุขัยในบัดดลนั้นได้อีกด้วย ดินแดนที่เหมือนมีเวทมนตร์สิงสู่ ครอบงำให้คนมักมาก มัวเมา...ลืมสิ้นทุกสิ่งอย่างเพียงเพราะความโลภอยากมีอยากมีอยากได้         

     และคนที่ฉลาดกว่าก็มักฉกฉวยโอกาสจากความโลภนั้นหาผลประโยชน์ใส่ตัว เมื่อมีเหยื่อล่อ ก็ย่อมมีผู้ที่ตกเป็นเหยื่อ...เป็นทาสแห่งอบายมุขนั้นไม่มีวันหมดสิ้น                                                

             บิดาของเธอก็เช่นกัน เขาสังเวยชีวิตและจิตวิญญาณให้กับการพนันและตัณหา มองสิ่งนั้นเหมือนพระเจ้า จนหลงลืมทุกสิ่งทุกอย่างแม้กระทั่งเธอ...ที่เป็นลูกสาวในไส้ เขาก็ยังมองเหมือนของสิ่งของไม่แยแส เห็นผู้หญิงติดการพนันดีกว่าเธอซึ่งเป็นลูกแท้ๆ อย่างน่าอนาถ

           "นั่นใคร...มายืนทำอะไร!" เสียงห้าวตวาดถามจนร่างเล็กสะดุ้งรีบปาดเช็ดน้ำตาที่ไหลพ้นแว่นตาดำ และหันไปมองที่มาของเสียง ชายร่างใหญ่ในชุดบอดี้การ์ดที่เห็นได้ทั่วไป ทุกซอกทุกมุมของที่นี่...

           "โทษทีพ่อหนุ่ม พอดีฉันมือตกก็เลยออกมาตากลมแก้เซ็ง กำลังจะกลับเข้าไปเดี๋ยวนี้แหละ"

           "เดี๋ยว!" สองเท้าเล็กหยุดชะงักทันที หัวใจเต้นระทึก

           "กาสิโนเข้าทางนี้ครับ...ทางนั้นไม่ใช่" ชายคนนั้นกล่าวเสียงเย็นเหมือนๆ กับบุคลิกของเขา หญิงสาวถึงกับหน้าเหวอ...และรีบหันไปยังตึกรูปโดมอีกฝั่งที่เขาชี้แนะให้

           "ขอบใจจ้ะพ่อคุณ....โถ ดูสิฉันน่ะเสียจนเบลอไปหมดแล้ว นี่ไม่รู้จะหาทางกลับบ้านถูกหรือเปล่าเนี่ย โอ๊ย! วันนี้ดวงซวยจริงๆ สงสัยต้องเข้าไปแก้มือหน่อยแล้ว" แก้ววัลลาแสร้งบ่นไปพลางเดินไปพลาง

           เกือบแย่...เกือบถูกจับได้เสียแล้วเพราะเผลอเดินไปยังฝั่งแหล่งค้าเนื้อสดอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ ซึ่งมันผิดกับเหตุผลที่เธอบอกกับการ์ดคนนั้นไปว่าจะมาเล่นกันพนัน เพราะความป้ำๆ เป๋อๆ แท้ๆ ทำให้เกือบเสียงาน                                                         

        ที่นี่จะแบ่งแยกชัดเจนซึ่งสมาชิกทุกคนจะทราบว่าตัวเองมีสิทธิ์ในการใช้สถานที่ตรงไหนบ้าง ในส่วนที่เธอกำลังเดินไปนี้ไว้สำหรับลูกค้าทั่วไปที่ต้องการมุ่งเน้นเฉพาะการพนันทุกประเภท                     

และอีกส่วนสำหรับลูกค้าวีไอพีพิเศษ ที่ต้องการความสำราญในด้านอื่นด้วย ใช่แล้ว...มันคือซ่องระดับไฮคลาสดีๆ นี่เอง ด้านบนจะเป็นบ่อนการพนัน และมีชั้นใต้ดินอันหรูหราเพื่อการบำบัดความต้องการของบุรุษเพศทุกรูปแบบ และไม่อนุญาตให้อิสตรีอื่นนอกจากเหล่าพนักงานของทางกาสิโนเข้าไปเฉียด!

           มันคือแดนต้องห้าม!!

           เอาวะ!! ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วลองเชิงในบ่อนนี้หน่อยเป็นไง ว่าพอจะมีข่าวอะไรให้สืบเสาะได้บ้าง สาวเจ้าเดินขึ้นไปบนทางที่ปูพรมแดงตลอดจนถึงขั้นบันไดที่ไต่ระดับเอาไว้สองชั้น

           สองข้างทางประดับดอกไม้และรูปปั้นโรมัน หรูหราเหมือนกำลังอยู่ในงานเลี้ยงในราชวัง ชายในชุดสูทสีดำสองคนเดินเข้ามาทักทายและขอตรวจค้นกระเป๋า ก่อนจะนำทางเข้าไปด้านใน...

           แม่เจ้า!! นี่หรือกาสิโน! ถ้าไม่บอกจะคิดว่ามันคืองานเลี้ยงสังสรรค์ของสังคมชั้นสูงจริงๆ ช่างกว้างขวางและละลานตายิ่งนัก ห้องโถงโอ่อ่า ประดับประดาโคมไฟระย้า มีเวทีสำหรับบรรเลงดนตรีขับขานเบาๆ โต๊ะอาหารและเครื่องดื่มแบบบุฟเฟ่ พนักงานเสิร์ฟในนี้เป็นผู้ชายทั้งหมด รวมถึงคนที่คอยควบคุมดูแลความเรียบร้อยด้วย

           รอบๆ ห้องมีเสาทรงโรมันประดับ ตัดกับรูปเเกะสลักดอกไม้สีทองคาดยาวตลอดแนว ด้านบนเป็นทรงโค้งวาดรูปสีน้ำมันเอาไว้ทั้งหมดก่อนจะห้อยโคมไฟระย้ายาวลงมา

           โต๊ะการพนันแต่ละประเภทถูกจัดให้อยู่ห่างกันพอสมควร และคงมีห้องอื่นๆ ปลีกย่อยไปอีกเพราะเท่าที่ดูในนี้ยังคงมีอบายมุขไม่ครบสูตรเสียทีเดียว

           แต่ละโซนมีนักพนันที่ล้วนแล้วแต่เป็นคนมีเงินมีบารมีห้อมล้อมคอยเสี่ยงโชคกันอย่างเอาเป็นเอาตาย พนักงานเดินวนคอยให้บริการ และเสียงดนตรีที่ขับขานแข่งกับเสียงอื้ออึงเซ็งแซ่

           "คุณนายสนใจอะไรเป็นพิเศษไหมครับ" คงเพราะมัวแต่ตื่นตะลึง บอดี้การ์ดที่พาเธอมาจึงเอ่ยถาม

           "อืม...คือฉันขอดูๆ ก่อนได้ไหม ช่วงนี้มือตกไม่อยากเสี่ยง เช็กสถานการณ์ก่อนดีกว่า ขอบใจมากนะ ไปดูแลคนอื่นเถอะ"

           "ได้ครับ ถ้ามีอะไรขาดเหลือก็เรียกใช้ได้คนของเราได้เลยนะครับ"

           "จ้า..." รับปากไปแต่สายตาก็ไม่ลืมกวาดสอดส่องไปทั่ว ที่นี่มีกล้องวงจรปิดแทบทุกซอกทุกมุม แน่นอนล่ะ มันช่วยป้องกันอะไรหลายๆ อย่างรวมไปถึงสามารถจับกลโกงการพนันได้เป็นอย่างดีอีกด้วย

           แก้ววัลลาเดินสำรวจพื้นที่ทุกโซนค่อยๆ เรียนรู้และเก็บรายละเอียดเอาไว้ให้ได้มากที่สุด มันจะช่วยให้เธอหาทางหนีทีไล่ต่อไปในอนาคตกันใกล้...ก็เป็นได้