PAANO ANG PUSO-Complete

14

GAVIN

“DAD, it's my birthday today, hindi mo pa rin po ba nahahanap si mommy Lia?” sabi ni James sa akin, hindi ako pumasok ngayon dahil kaarawan ng anak kong si James at icecelebrate namin ang birthday nito.

Hindi ako makasagot sa tinanong nito sa akin, I have no words right now, I really miss her, she is the only one that could make a superb birthday celebration for him.

“Here is a cake for your birthday, a car toy and a new clothes as a birthday gift for.” Sabi ni Mia ng pumasok ito sa sala at ibinigay ang mga dala-dala nito sa anak ko, napasimangot nama si James bago ito nagsalita kay Mia.

“Ayoko po niyang mga regalo mo sa akin. Ang gusto kong regalo ay galing kay daddy at mommy Amanda ko lang at hindi sayo,” nakasimangot naman si Mia sa sinabi ni James dito.

“Dad tell mom to come because I won't allow this birthday of mine to celebrate if wala siya rito.” sabay baling sa akin ni James at saka padabog itong umalis hindi ko na lamang ito pinigilan dahil wala rin naman akong masasabi rito dahil tulad nito ay wala rin akong ganang magcelebrate ngayon.

“Sana hindi na dumating si Lia, sa buhay ninyo, dapat ako sana ngayon ang kinikilala ng anak natin na mommy nito.” Malungkot namang sabi ni Mia ng makaalis si James

“Sorry Mia, hayaan mo kakausapin ko si James mamaya, pagpasensyahan mo na lang siya. Hindi pa kasi na aabsorb lahat ni James ang mga nangyayari.” Sabi ko na lamang kay Mia at saka ko ito iniwan para sundan si James.

“Oh mommy Amanda, bumalik ka na, miss na miss na kita, please, gusto ko talagang pumunta sa beach kasama kayo ni daddy, kumain ng creamy at tsokolate, kumain ng cake at magkaroon ng party sa bahay,” sabi ni James ng maabutan ko itong nakadapa sa kama habang umiiyak.

Tumulo narin ang mga luha ko mula sa aking mga mata, nilapitan ko ito at hinagod ang likod nito. “A-anong ginagawa mo po dito?” tanong nito sa akin at saka umupo sa kama.

“Hindi po ba ay wala ka naman pong pakialam sa akin, hiyaan n'yo pong umalis si Mommy Amanda, saka po kahit naman po kailan ay mas pinapahalagahan mo ang kayamanan mo kaysa sa akin, hindi mo ako kailanman bigyan ng pagmamahal at atensyon tulad ng ginagawa ng ibang magulang, tapos itinaboy mo pa si mommy Amanda.” umiiyak na sambit sa akin ni James kaya lalo akong naluha.

“Hindi totoo iyan anak, mahal na mahal kita at hindi ko hinayaang umalis ang mommy Amanda mo, hindi ko rin alam na aalis siya. Pero promise ko sa iyo, ibabalik ko siya rito sa lalong madaling panahon at isi-celebrate natin ang kaarawan mo kasama siya!” sabi rito sabay hawak ko pisngi ko nito.

“Talaga Dad? I will take your words as true, thank you daddy!” lumiwanag ang mukha nito ng sabihin ko iyon ng biglang mag tumawag sa akin kaya sinagot ko iyon.

“Sir, I search for her, at the registration list and I finally get where she is, she is at Japan.” sabi ni Lorence ng tumawag ito sa akin kaya napangiti ako.

“Dad, sino po ang tumawag?” nagtatakang tanong nito lalo na nang ngumiti ako rito.

“Si Tito Lorence mo, and guest what?”

“What daddy?”

“Mahahanap ko na ang mommy Amanda mo, konting tiis na lang Son.”

‘I'm gonna find her, find her and make her mine again,’ sa isip ko at masaya akong tumingin kay James na nakangiti na rin.

MAYMAY

Miss na miss ko na si Amanda, siya lang ang pamilya ko rito, tumingin ako sa apartment ko at bumuntong-hininga, mamimiss ko talaga ang lugar na ito dahil isang buwan na lang ay aalis na rin ako rito, dahil malapit na akong magkasariling pamilya.

Marami itong alaala tungkol sa amin ni Amanda rito noon kaya malungkot akong lilisanin ko na ito. Nang umalis si Amanda ay naging malungkot na ang apartment but am also happy for her because she finally meet her parent after so many years.

“You don't have to worry, I'm sure babalik si Amanda at magkikita parin kayo,” sabi naman ni Logan at sinusubukan akong pasayahin.

Sa susunod na buwan na ang kasal namin nito, dahil si Logan ang lalaking ibinilin sa akin ng mga magulang ko sa sulat na iniwan nila sa akin, na pakakasalan ko pagdating ng tamang edad ko na matagal nang nakakabit sa buhay ko.

Kami pala ang pinagkasundo ng mga magulang namin na ipapakasal kapag tumungtong na ako sa tamang edad na wala pa akong partner sa buhay.

Noong una ay tumutol ako pero dahil wala akong choice ay kalaunan ay tinanggap kong magpapakasal parin ako rito, lalo na at may nararamdaman na ako rito.

Ang malungkot lang ay hindi naman yata pareho ang nararamdaman namin, dahil ramdam kong napipilitan lang siyang pakasalan ako dahil sa pangungulit ng mommy nito.

AMANDA

NAMAMASYAL ako habang kasama ang aking ama na masaya ngunit sa kabila ng kasiyahan ko ay hindi ko mai-let go ang pag-iisip ko kay Gavin, I miss him, I miss his smiles, I miss every angle of his face, he his a good man, sana hindi na lang ako umalis, pero kailangan ko ng space para makapag-isip-isip. Si James I know you will going to miss me, I know you would come for me but it too late.

“Lia!” My dad call me, I turn over and see a cake, wine, sandwiches and some spicy stuff. Nadala-dala nito galing counter.

“Dad, why this celebration?” tanong ko rito.

“Wow, darling don't tell me nakalimutan mo na, hindi mo alam na birthday mo ngayon and you deserve more than this.” sabi niya sa akin sabay tapik sa balikat ko.

“Ay Oo nga po pala, thanks dad, I appreciate.

sa lahat ng ginawa mo, salamat sa pagsuporta at pananatili sa tabi ko.” Sabi ko.

“Baby you have one wish to make before we blow the candle off.”

Pumikit ako at nag wish ako na sana magkita na ulit kami ni Gavin, I wish him good health and happy life for James.

“Stop making many wishes, you have only one wish, I pray your wishes are all accepted.” Dad said to me as I finally blew the candle, the music started and they were different fitters of guitar and piano, they are the best musical instruments.

AMANDA

I DON'T understand why im always like this? Apat na araw na kasi akong nahihilo at nasusuka, wala naman akong lagnat?

“Lia, bakit ka nagsusuka?” My dad asked me and checking my forehead.

“Gaano kana katagal hindi dinadatnan ng menstruation mo?” tanong nito sa akin.

“Huling pagkakatanda ko po dad, last upper month, baka nadelayed lang po,” sabi ko.

“Para makasigurado tayo, pabili ka ng pregnancy test at nang malaman natin.” suhestiyon ni dad kaya nagpabili kami sa isang maid namin.

Ilang minuto lang ang nakalipas ay nakaupo na ako sa aking kama habang hawak ang maliit na tube na may dalawang guhit na pula, positive buntis nga ako at sigurado iyon dahil tatlong beses akong nag try.

“Dad, positive, b-buntis po ako!” nangingilid ang luhang saad ko.

“You have to tell Gavin this, at nang mapanagutan ka niya.” Sabi ni dad ngunit umiling ako.

“Dad paano mo nalaman na si Gavin ang ama ng pinagbubuntis ko?”

“Wala akong hindi alam anak pagdating sa iyo, lahat ng nangyari sa buhay mo na kasama si Gavin ay alam ko kaya alam kung walang ibang lalaking makakabuntis sa iyo kundi siya lang, tama ako 'di ba?”

Dahan-dahan akong napangato rito kaya hinimas nito ang ulo ko.

“P-pero dad, hindi naman pwede na malaman niya na buntis ako lalo na po at buhay si Mia at paniguradong hindi ito tatanggapin ni Gavin, itago na lang po natin ito dad please!” pakiusap ko rito pero umiling ito.

“Hindi pwede, karapatan ni Gavin na malaman ang totoo, at sa babaeng iyon wala siyang karapatan sa mag-amang iyon, dahil sigurado naman tayong hindi siya ang kakambal mo, kaya 'wag kang matakot anak, akong bahala sa lahat!” Pangungumbinsi ulit na sabi nito.

“I want you to be smart Lia, may karapatan ka sa mag-amang iyon, dahil sabi mo nga ay pinakasalan ka ni Gavin bilang Amanda kaya may habol ka sa kanya. Dahil iyon naman ang pangalan na ginagamit mo ngayon at legal kayong mag-asawa na dahil patay na ang kakambal mo!” Sabi ni dad na masaya pero malungkot ang mga mata nito naawa siguro ito sa akin.

Agad nitong kinuha ang phone ko at denial ang number ni Gavin.

“Amanda where have u been? Why did you run away? Are you okay?” sunod-sunod na tanong nito sa phone dahil niloud speaker iyon ni daddy.

Dad pause for a while before talking, “Gavin si Tito Jacob mo ito, nandito kami sa Japan, pero hindi ito ang itinawag namin sa iyo!” sabi ni dad.

“Kailangan mong malaman ang kalagayan ni Lia ngayon, buntis siya at ikaw ang ama. . .

Ngunit hindi na tapos ni Dad ang pagsasalita ng makarinig kami ng putok ng baril at mahinang boses na lang ang huli kong narinig, habang nanlalabo ang mga mata ko.

“Dad, huling sabi ko bago ko maramdamang may tumama sa bandang tiyan ko kaya napaigik ako, napasigaw din si Dad nang makita niya akong bumulagta sa kama, habang may umaagos na dugo mula sa ibabang tiyan ko pababa sa mga binti ko at unti-unti akong nawalan ng malay.

GAVIN

“DAD it's that mom voice I heard?” tanong ni James sa akin, pero hindi ako makasagot dahil rinig ko ang putok ng baril na nagmumula sa cellphone ko at sigaw ni Tito Jacob.

Nagmamadali akong bumaba at mabilis kong inabot ang susi ng kotse ko at ibinilin ko si James kay Miss Maurine, hindi ko na sinagot ang mga tawag ni anak at agad kung pinaandar ang kotse ko hababf bumilis ang t***k ng puso ko.

Hindi ako makapaniwala na buntis si Amanda ngunit ang mas hindi ako makapaniwala ang marinig ko ang putok ng baril kaya kinabahan ako, agad kong tinawagan si Lorence na ihanda ang private jet ko at pupunta ako ngayon sa Japan.

Halos hindi ako makapag-isip ng tama, pero pinilit ko para sa mag-ina kong alam kung napahamak na ng mga oras na ito. Dahil sa naisip ko ay dinoble ko ang bilis ng pagmamaneho ko hanggang sa makarating ako sa taas ng building ng company ko ata agad akong lumipad papuntang Japan.

Limang oras akong nagbyahe bago ako narating ko ng Japan at alam ko na rin kung saang hospital ito dinala ng ama ni Amanda kaya doon na ako dumiretso.

Agad naman akong dinala ng isang nurse kaya agad kung nakita si Amanda na nakahiga na walang malay, nandoon din si Tito Jacob pero hindi ko na ito pinansin at agad kong dinaluhan si Amanda at niyakap habang umiiyak.

MIA(Mandy)

SA TINGIN niya ba ay matalino siya? She want to take my place na pinaghirapan ko, go to hell and her damn child na nasa sinapupunan nito. Hindi ko makakapayag na mauwi sa lahat ang mga plano ko, walang sinumang sisira niyon kahit si Gustavo pa.

“Saan pupunta si dad miss Maurine.” Narinig kong tanong ni James sa katiwala nila.

“Hindi ko rin alam, young master.”

“I miss mommy Amanda, I wish she is here to protect me and celebrate with my birthday.” Sabi pa ng bata kaya napasimangot ako.

This boy is always making thing worse for me, puro na lang Amanda, Amanda, kailangan ko na sigurong patayin ang batang ito.

Kinuha ko ang kutsilyo sa mesa at akmang sasaksakin ko na siya, nang naramdaman ko ang pagtagos ng bala sa braso ko, nalaglag ko ang hawak kong kutsilyo at nagulat at natumba sa sahig at agad kong hinawakan ang balikat kong nadaplisan, nagulat naman ang bata at napatakbo.

Tumingala ako at nakita ko ang kapatid ni Gavin na si Gabriel.

“So gusto tama nga ang hula ko, hindi ka nga si Ate Mia at gusto mo pa talagang patayin si James, hindi ako makapaniwala, who knows either ikaw ang nagtaboy kay Ate Amanda, I hate you,” sabi ni Gabriel at binuhat si James na nakalapit na dito at ibinibigay kay Miss Maurine na kasunudan lang nito.

Sobrang sakit ang nararamdaman ko, alam kong ito na ang katapusan ng buhay ko pero hindi ako makakapayag na mahuli nila ako.

“Sisiguraduhin kong mabubulok ka sa kulungan, pero hindi muna kita dadalhin doon at hihintayin natin ang kuya Gavin, siya na ang bahala sayo.” sabi nito sabay lapit nito sa akin at kinaladkad ako palabas ng kusina. Nagpupumiglas ako pero malakas ito at nanghihina na ako dahil sa tama sa braso ko.

GUSTAVO

“BOSS, nabaril si Mandy dahil, pinagtangkaan na patayin ang anak ni Mr. Gavin,” balita ng tauhan ko na pinagbabantay ko sa penthouse ng mga Milestone.

“Ano?” gulat na tanong ko.

“Yes, sir, She was actually trying to get rid of the kid pero binaril ng kapatid ni Mr. Gavin na dahil nahuli ito ng kapatid nito.” anito kaya napapokpok ako sa mesa.

“Ano bang pumasok sa utak ng babaeng iyon at nagpahuli agad?” galit na tanong ko kaya sumagot ang tauhan ko.

“Sa tingin ko boss, ay may ibang plano si Ma'am Mandy na salungat sa mga plano mo.”

“Ang babaeng iyon talaga. . .Well, I want you to make sure, Mandy never mention my name,” sabi ko.

“Yes boss,” sagot naman nito sa akin.

“And also we will stay laylow for now,” sabi ko.

“Okay boss!”