เด็กแสบของคนเถื่อน NC20+

11. คนมีความลับ

สองวันต่อมา

หลังจากที่รับประทานอาหารกลางวันแล้ว เหล่านักศึกษาหญิงชายก็ได้มานั่งพักที่โต๊ะหินอ่อนใต้ต้นไม้ที่เป็นที่ประจำ เพื่อรอขึ้นเรียนในคาบบ่าย ลมเย็น ๆ ที่พัดผ่านในช่วงเข้าฤดูฝน มีกลิ่นอายของไอดินที่เป็นเอกลักษณ์ของฤดู ทำให้รู้ว่าอีกไม่นานฝนคงจะตกลงมาแน่ ๆ

"เอ๊ะ ที่มันพี่ยุนี่ พี่ยุเล่นเฟซด้วยเหรอ?" วาวีพูดขึ้นพลางขมวดคิ้วเมื่อเธอเล่นโซเซียลอยู่ แล้วเลื่อนไปเจอรูปของแป้งร่ำ กดเข้าไปดูก็สะดุดชื่อและรูปรถคันโปรดของพี่ชายที่เข้ามาแสดงความรู้สึกต่อรูปของเพื่อน ถึงจะไม่ได้เห็นหน้าแต่ชื่อกับรถก็ทำให้วาวีรู้ว่านี่คือพี่ชายของเธอแน่ ๆ

"คงใช่มั้ง" เจ้าของรูปตอบส่ง ๆ ทั้งที่รู้เธออยู่แก่ใจอยู่เต็มอกว่าคนคนนั้นเป็นพี่ชายของเพื่อน

วายุขอบัญชีโซเซียลของเธอไปเมื่อสองวันก่อน เธอก็รอทั้งวันว่าเขาจะขอเป็นเพื่อนหลังจากนั้นแต่ก็เงียบ พอเมื่อเช้าเธอถึงได้เห็นบัญชีของวายุขอมาจึงได้กดรับเพื่อน ที่เขาขอบัญชีเธอแล้วหายไป เธอเลยเดาว่าเขาหายไปสมัครบัญชีโซเซียลอยู่นั่นเองเพราะรู้อยู่แล้วว่าวายุไม่เล่นโซเซียล ตอนที่เขาขอชื่อบัญชีโซเซียลของเธอคืนนั้นเธอก็แปลกใจไม่น้อย แถมพอเธอรับเขาเป็นเพื่อนแล้ว ก็มีบัญชีเขากดแสดงความรู้สึกทุกรูปรัว ๆ ไม่แน่ใจว่าเรียกร้องความสนใจจากเธอหรือสนุกกับการเล่นโซเซียลครั้งแรกกันแน่

"แล้วทำไมถึงแอดแต่แป้ง ไม่แอดฉันด้วย" วาวีแสดงความน้อยใจที่พี่ชายมองข้าม ก่อนจะกดขอเป็นเพื่อนไปเอง

"เขาเพิ่งเล่นเลยไม่เห็นเฟซแกหรือเปล่า" แป้งร่ำไม่อยากให้เพื่อนน้อยใจเลยเอ่ยปลอบ

ครืด..

ในตอนนั้นเองที่โทรศัพท์ในมือก็สั่นขึ้น ก้มมองก็พบว่าเป็นการแจ้งเตือนของข้อความแอปพลิเคชันแชต

เพราะต้องเข้าเรียนพวกนักศึกษาจึงต้องปิดเสียงโทรศัพท์เอาไว้เพื่อไม่ให้เกิดเสียงรบกวนอาจารย์ผู้สอน หากมีใครโทรเข้าหรือมีข้อความมา เครื่องมือสื่อสารจึงได้แต่สั่นให้รู้ตัวเท่านั้น

แล้วใจดวงน้อยก็เต้นไม่เป็นส่ำเมื่อเห็นชื่อคนที่ส่งข้อความมาหา ก็เขาเป็นพี่ชายของวาวี คนที่เธอและเพื่อนกำลังพูดถึงอยู่นี่ไงล่ะ

แป้งร่ำพยายามควบคุมนิ้วที่สั่นเพราะตื่นเต้น เปิดอ่านข้อความ แล้วเธอก็ได้เห็นสติกเกอร์รูปมือสีฟ้าชูนิ้วโป้ง ส่งสัญลักษณ์ที่หมายความว่าเยี่ยม ซึ่งเป็นสัญลักษณ์พืื้นฐานของช่องแชต บ่งบอกว่าคนส่งมานั้นเล่นแอปพลิเคชันนี้ไม่คล่อง ไม่อย่างนั้นคงไม่ทักมาแบบนี้

'อะไรของเขาเนี่ย?' แป้งร่ำคิดถามในใจ ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายยังคงคุมให้เต้นเป็นปกติไม่ได้ ทั้งตื่นเต้นทั้งขำทั้งเอ็นดูที่ผู้ชายตัวโตทำแบบนี้กับเธอ เหลือบมองวาวีด้วยความระแวง กลัวว่าจะซักไซร้ว่าทำไมพี่ชายของเพื่อนจึงต้องทักมาหาเธอ แต่วาวีก็เลื่อนหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองอย่างเพลิดเพลิน ไม่ได้มาสนใจเธออย่างที่ระแวงเลย

'ทำอะไรอยู่'

แล้วแป้งร่ำก็ใจเต้นขึ้นหนักกว่าเดิมเมื่อครั้งนี้วายุพิมพ์ข้อความมา ถึงจะเป็นการถามสารทุกข์สุกดิบ แต่ก็ทำให้ใจของเธอเต้นผิดจังหวะไปมากโข

'นั่งอยู่หน้าตึกรอขึ้นเรียนคาบบ่าย' แป้งร่ำพิมพ์ตอบกลับไป เธอเห็นรูปโพรไฟล์ของเขาเลื่อนลงมาที่ข้อความของเธอในทันที แสดงให้รู้ว่าเขายังอยู่ในหน้าแชต

แล้วแป้งร่ำก็อดยิ้มไม่ได้เมื่อวายุส่งรูปมือสีฟ้าสัญลักษณ์เยี่ยมกลับมา จากนั้นรออีกเป็นนาทีเขาก็ไม่ได้พิมพ์อะไรกลับมาเธอเลยออกจากหน้าแชต แปลกใจและตื่นเต้นไม่น้อยที่เขาทักแชตมา

การกระทำที่ผ่านมาของพี่ชายเพื่อน จะว่าคิดเข้าข้างตัวเองจะผิดไหมว่าเขากำลังจีบเธออยู่ แต่เขาเห็นเธอมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยนะ จะมาคิดแบบชู้สาวกับเด็กอย่างเธออย่างเชียวนั้นเหรอ

"ยิ้มอะไรยะ แล้วเมื่อกี้คุยกับใคร เห็นคุยไปยิ้มไป" วาวีหันไปเจอเพื่อนที่กำลังอมยิ้มอารมณ์ดีจึงได้เอ่ยทัก นั่นทำให้อาร์ตและวิวหันมองแป้งร่ำด้วย

"เปล่าสักหน่อย แกตาฝาดแล้ว" แป้งร่ำแแสร้งทำเสียงขึงขัง นึกว่าเพื่อนไม่ได้สนใจ ที่ไหนแอบมองตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้

"ฉันก็เห็นนะ" วิวพูดขึ้นพลางอมยิ้มล้อด้วยอีกคน

"ก็บอกว่าไม่มีอะไรไง พวกแกอย่ามาจับผิดสิ" แป้งร่ำส่งสายตาดุให้เพื่อนหญิงทั้งสองที่เอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ จะมีแต่อาร์ตคนเดียวเท่านั้นที่ยิ้มอ่อนให้เธอ คงจะสงสารกระมังที่โดนเพื่อนสองคนรุม

"อะไรของพวกแกเนี่ย มีอะไรดีงั้นเหรอ?" แตงโมที่เดินจับมือมากับบอลเอ่ยทักหลังจากไปเข้าห้องน้ำกันมา เมื่อเดินมาเห็นวาวีและวิวยิ้มให้แป้งร่ำอย่างมีเลศนัย

"ก็แป้งแอบคุยกับใครก็ไม่รู้" วิวเป็นคนตอบแตงโม ริมฝีปากยังไม่หยุดคลี่ยิ้มอารมณ์ดี

กริ๊ง!

ดั่งเสียงสวรรค์มาโปรดเมื่อกริ่งเริ่มคาบเรียนดังขึ้น แป้งร่ำจึงได้เก็บตำราเรียนขึ้นมากอดเพื่อเตรียมตัวขึ้นเรียน

"รีบไปกันเร็ว ๆ อาจารย์วิชัยยิ่งโหดอยู่" แป้งร่ำเร่งเพื่อน ๆ ใจหนึ่งก็เพื่อให้เพื่อนหยุดล้อ และอีกใจก็กลัวอาจารย์ผู้สอนจริง ๆ ไปช้ากว่าแกนิดเดียวโดนบ่นประจานไปครึ่งชั่วโมง แบบนี้คาบเรียนของอาจารย์วิชัยจึงไม่มีใครมาสาย หากมาสายแล้วก็จะแก้ปัญหาด้วยการไม่เข้าเรียนไปเลย

"เฮ้ยจริงด้วย ไปเร็วพวกเร็ว" บอลสะดุ้งหลังจากนึกขึ้นได้ เพราะคาบที่แล้วเขามาไล่ ๆ กับอาจารย์วิชัยยังโดนไปไม่น้อย

ดังนั้นแล้ว หนุ่มสาวทั้งหกคนจึงรีบคว้าข้าวของของตัวเองแล้ววิ่งขึ้นตึกอย่างตาลีตาเหลือก ลืมเรื่องการล้อคนมีความลับไปเสียสนิท

...........................

ลุงแกเพิ่งมีเฟซ ให้เวลาแกหน่อยนะ 555555

วิวเป็นคนคนเดียวกับเด็กทุนของคุณเควินในเรื่องเด็กเลี้ยงคนเถื่อนนะคะ เผื่อมีคนสงสัย