ตอนที่ 42
“เอาพวกมันไปมัดในป่าหลังคอกม้า” ภาคินสั่งเสียงเข้ม
ปิลันต์และอนันต์รีบจัดการอย่างรวดเร็ว
ใบหน้าบึ้งตึงดุกระด้างพร้อมดวงตาโชนแสงของภาคินทำให้ลูกน้องพากันเงียบกริบ ได้แต่เดินตามเจ้านายไปเงียบๆ
ชายหนุ่มเดินเข้าไปใต้ชายคาเพิงที่พักที่ทำอย่างง่ายๆ ด้วยวัสดุธรรมชาติ ตาของเขาจ้องนิ่งไปที่ร่างอ่อนระโหยของชายฉกรรจ์สี่คนที่ร้องโอดโอย พวกมันถูกมัดมือมัดเท้าแขวนโยงกับเสา กลายเป็นหุ่นไล่กายืนกางแขนกางขาท่ามกลางสายฝน
“เสียดายที่ไอ้ตัวหัวหน้ามันรอดไปได้” เทพพรคำรามเบาๆ เขาเป็นหนึ่งในลูกน้องฝีมือดีที่ภาคินให้คอยมาเฝ้าที่ฟาร์ม
“ไม่เป็นไร ไอ้พวกนี้มันรักตัวกลัวตายเดี๋ยวมันก็คายออกมาหมดว่าใครบงการ” ปิลันต์สำทับ
“ไง พวกมึง กูจะให้โอกาสพวกมึงได้คิดว่าจะเปิดปากหรือถูกปิดปาก เลือกเอาละกันนะ” ภาคินตะโกนบอกแข่งกับสายฝน “แต่ระหว่างที่พวกมึงคิด เฮ้ย! ช่วยกระตุ้นการตัดสินใจให้มันหน่อย อัดมันให้น่วม
