ตอนที่ 43
เที่ยงคืนกว่าแล้ว สายฝนยังคงพรำปรอยๆ เมื่อภาคินพารถเข้ามาจอดยังหน้าเรือนพักหลังเล็ก เรือนทั้งหลังมืดมิดเมื่อมองเข้าไป ชายหนุ่มแปลกใจตัวเองอยู่ครามครัน ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาจะต้องดั้นด้นมาจนถึงกลางไร่นี่ ทั้งที่ความจริงเขากลับไปนอนที่บ้านในรีสอร์ตสะดวกกว่าเป็นไหนๆ
ชายหนุ่มก้าวเอื่อยๆ ตรงไปยังเรือนพักหลังจากเก็บปืนเอาไว้ในเก๊ะหน้ารถพร้อมทั้งล็อกกุญแจเรียบร้อย เสื้อเชิ้ตกระดุมเปิดลงมาสามสี่เม็ดเกือบจะแห้งแล้วเพราะถูกลมพัดตอนขับรถมา สายตาคมกวาดมองไปรอบๆ บริเวณ บริเวณไร่ของเขาด้านนี้มีแต่ป่า นั่นเพราะชายหนุ่มต้องการจะเก็บพื้นที่นี้เอาไว้สำหรับพักผ่อนในยามที่เหนื่อยล้าจากงาน เขาจึงมาสร้างเรือนหลังเล็กๆ นี้เอาไว้
ตาคมสะดุด ลมหายใจเริ่มติดขัด เมื่อก้าวมาถึงบันไดเตี้ยๆ แค่สามขั้น ร่างเล็กๆ นั่งกอดเข่าอยู่กลางชานบ้านทำเอาใจแกร่งกระตุก
ปรางอินท์...
ภาคินก้าวขึ้นเรือนอย่างรวดเร็ว สายฟ้
