“ไม่มีอะไรหรอกริน ระหว่างนี้ลูกไปหาข้อมูลการตลาดมาให้แน่นๆ และถ้าได้แบบแปลนของห้างสรรพสินค้ามาด้วยก็จะดีมากๆ เดี๋ยวพ่อจะช่วยดูให้ว่าควรจะปรับเปลี่ยนตรงไหน”
“ค่ะ หนูรักพ่อนะคะ” ดารินบอกพลางขยับไปหอมแก้มของบิดา
ธาดาหอมแก้มนวลของบุตรสาวตอบ ก่อนจะเอ่ยเบาๆ “พ่อก็รักรินจ้ะ ไปก่อนนะ เดี๋ยวดิลกจะรอนาน”
“ค่ะ” ดารินขานรับพร้อมกับโบกมือให้บิดาที่ถือกล่องใส่กาแฟเย็นสามแก้ว เดินตรงไปขึ้นรถที่คนสนิทนั่งโทร. คุยเรื่องงานรออยู่
ด้านคนที่นั่งอยู่อีกมุมของร้านกาแฟ ทันทีที่เห็นบิดาของสาวเจ้าขึ้นรถไป ก็รีบลุกเดินเข้ามาทันที
“ไง! ยัยแม่มด”
“คุณ! มะ...มาได้ไง” ดารินที่กำลังจะยกแก้วกาแฟร้อนขึ้นจิบ ถามอย่างตกใจ ไม่คิดว่าจะเจออีกฝ่ายทีนี่ แถมเขายังเข้ามาทักทายด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม ผิดไปจากทุกๆ ครั้ง ที่แสนจะเย็นชา
“จะคุยกันได้หรือยัง” โจเซฟถามพร้อมกับขยับเข้าไปนั่งข้างๆ
“คะ...คุยอะไรอีก” คนที่มีความผิ
