“เอ่อ...พวกเรามาแวะซื้อกาแฟน่ะค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ” เมรีบอกอย่างมีมารยาท
“ไปก่อนนะริน” ดีน่ากับนิสาเอ่ยพร้อมกัน
“จ้ะ” ดารินส่งยิ้มให้เพื่อนสาวอย่างรู้สึกแกนๆ ขณะที่คนหล่อไร้มารยาท เอื้อมมือมาโอบที่ไหล่ของเธอให้ดูสมจริงเข้าไปอีก
“ไว้เจอกันครับ” โจเซฟบอกพร้อมก้มหัวลงนิดๆ ให้กับสามสาว ที่กำลังจะเดินตรงไปยังหน้าเคาน์เตอร์เพื่อสั่งเครื่องดื่ม
“เฮ้อ...” ดารินถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอกที่เพื่อนสาวดูจะเชื่อในสิ่งที่เห็น
“คุณพนันเรื่องผมกับเพื่อนๆ เอาไว้สินะ” โจเซฟบอกอย่างรู้ทัน
“ใช่ค่ะ” ดารินเอ่ยรับตรงๆ
“อืม...งั้นก็รับผิดชอบผมด้วยล่ะ” โจเซฟรีบมัดมือสาวเจ้าชกอย่างไม่รอช้า
“บ้า! ขยับออกไปเลยนะ” ดารินค้อนคนมือไว ที่โอบเธอซะแน่น ราวกับคนรักจริงๆ ยังไงอย่างงั้น
“จะรีบไปไหนครับ เพื่อนคุณยังยืนรอกาแฟอยู่ที่หน้าเคาน์เตอร์นะ” โจเซฟเอ่ยเตือนคนที่ทำท่าจะตีตัวออกห่าง
“ช่างเถอะ ฉันคิดว่าฉันยอมเสียเงิน
