บทที่ 3ไม่ได้ชอบน้องมึง

1717 Words

“ถ้าไม่ใกล้จะได้เข้าเหรอคะพี่ไนต์” ฉันพูดจบก็ผละใบหน้าออกมาสบนัยน์ตาคมกริบที่นิ่งสงบแต่ครั้งนี้เจือแววโทสะบางเบาจนต้องเผลอยกยิ้มท้าทายให้กับเขา ไม่คิดว่าคนหน้านิ่งจะโมโหเป็น! “....” เขานิ่งมากจนฉันแอบหวั่นใจแต่กระนั้นด้วยความซุกซนก็เลื่อนมือลงมาไต่ตามอกแกร่งของเขาอย่างใจกล้าพร้อมทำหน้าระรื่น “ปล่อยมือเดี๋ยวนี้!” “ดุจังเลยนะคะ” ฉันจิ๊ปากอย่างขัดใจก่อนจะลดมือลงมากอดอกมองเขาด้วยสายตาพราวระยับตั้งแต่วันแรกจนวันนี้ไม่มีวันไหนที่จะลืมท่าทางของเขาในคืนนั้นได้เลยคนอะไรเฉยชาเป็นบ้าขนาดสาวสวยแบบเธอเดินเข้าไปหาก็ยังนิ่ง “ต้องการอะไร?” ในที่สุดเขาก็เอ่ยทำลายความเงียบใบหน้าหล่อเหลาขมวดคิ้วเป็นปมพลางมองมาที่ฉันด้วยความไม่พอใจปกติพี่เขาจะเฉยแต่พอเจอฤทธิ์เดชของฉันเขากลับมีอารมณ์โกรธ ดีจังมีอารมณ์โกรธยังดีกว่าเฉยชา อิอิ “พี่ไนต์รู้คำตอบดีจะถามซีทำไมอะ”แสดงความสนิทสนมด้วยการแทนตัวเองว่าซีเพราะแต่ก่อนจะแทนตัวเองว่าหนูตอนนั้นอยากแอ๊บแบ๊วเองแหละ “....” “ซีชอบพี่ไนต์..ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเลยยังแสดงออกไม่ชัดเจนอีกเหรอมีแต่พี่ชอบทำตัวเหมือนไม่รู้” “เลิกเล่น” เขาเอ่ยเสียงเย็นทำให้ฉันขมวดคิ้วใส่อย่างไม่พอใจเห็นไหมเขาชอบทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อน “ซีไม่ได้เล่นนะ..ไม่เคยเล่นเลย” ช้อนสายตามองเขาอย่างแน่วแน่เผื่อว่าเขาจะมองเห็นบ้างจนกระทั้งมุมปากเขายกยิ้มทำให้ฉันใจชื้นขึ้นมา หรือว่าเขาจะ…………. “วันแรกที่เธอเมาแล้วอ้วกใส่พี่น่ะเหรอ…หึ!เป็นการบอกรักที่ประหลาดดี”มุมปากยกยิ้มร้ายแต่แววตาแฝงความขบขำไว้ก่อนจะเลื่อนหายไปอย่างรวดเร็วโดยที่เธอไม่รู้ตัวเพราะเอาแต่กรีดร้องในใจ กรี๊ดดดดดดดดดดดดด อยากจะบ้าตายย้อนกลับไปวันนั้นเธอจะไม่กินเยอะเลยอุตส่าห์ได้เจอคนที่ตรงสเปกขนาดนี้แล้วดันไปอ้วกใส่เขาทุเรศมากและมันคือสิ่งที่น่าอับอายที่สุดแม้แต่ซินเซียเธอยังไม่กล้าเล่าให้ฟังเลย “พี่ช่วยลืมมันไปเถอะวันนั้นถือว่าไม่ใช่ซีก็แล้วกัน”ไซซีเม้มปากแน่นก่อนจะยกมือขึ้นมากอบกุมแก้มด้วยความอับอาย “อาฮะลืมก็ได้..งั้นเธอก็ลืมที่พูดวันนี้ไปซะ!” “ไม่เอาทำไมต้องลืม”ไซซีใบหน้างอทันทีเธออุตส่าห์ออกตัวแรงแต่ไม่ได้อะไรเลยนอกจากความอับอาย “แล้วทำไมต้องจำ!”เขาเอ่ยเสียงเข้มตอนนี้ต้องรีบสลัดไซซีให้หลุดเพราะสายมากแล้วขี้เกียจตอบคำถามเพื่อนว่าทำไมลงไปนาน “แล้วจะดุทำไมเล่าคนมันชอบอะพี่ไม่เข้าใจเหรอลองเปิดใจดูซิคะ..หรือว่าพี่ไม่กล้า”ร่างบางเอ่ยขึ้นมาเพื่อท้าทายความอดทนของเขาแม้จะคอยไล่ตามร่างสูงอยู่ตลอดแต่เธอไม่เคยเดาใจหรือความคิดของเขาได้เลย “ขอเตือนว่าล้มเลิกความคิดซะ!”ร่างสูงเอ่ยเยือกเย็นเพราะเริ่มหมดความอดทนกับเธอแล้วนัยน์ตาคู่คมจ้องเขม็งแม้เป็นน้องเพื่อนแต่เขาก็มีสิทธิ์ที่จะร้ายใส่ในเมื่อเธอรุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวของเขา “ไม่เลิก!ก็ชอบซีจะตื๊อจนกว่าพี่จะชอบกลับ!”เธอเชิดหน้ายกยิ้มมุมปากท่าทางเอาแต่ใจจนเขาแค่นเสียงหัวเราะในลำคอแต่นัยน์ตาวาวโรจน์ไปด้วยเพลิงโทสะเขาเกลียดคนเอาแต่ใจแบบนี้แหละ “ถ้าเสียใจก็จำไว้ว่าเธอเลือกเอง” “แสดงว่าพี่จะลองเปิดใช่ไหมคะ?”ไซซีตาลุกวาวก่อนจะพุ่งตัวเข้ามาใกล้จนไนต์ต้องถอยหลังออกห่างจากร่างบาง “ไม่!!” “อ้าว ก็พูดเหมือนจะเปิดใจ” “ที่จะบอกคือเธอจะเจ็บเองที่มายุ่งกับพี่” “ทำไมล่ะ? ขอเหตุผลได้ไหมคะ”ไซซีเอียงหัวสงสัย “เหตุผลเหรอ..เพราะพี่ไม่มีทางชอบเธอ” เจ็บจึกทุกดอกเลย!นัยน์ตาคู่สวยมองเขาด้วยแววตาเศร้าสร้อยแต่เพียงแวบเดียวก็เปลี่ยนมาเป็นสดใสเหมือนอย่างเคย “ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวพี่ก็ชอบเอง”ร่างบางฉีกยิ้มกลบเกลื่อนความรู้สึกที่หนักหน่วงและบีบรัดอยู่ภายในก่อนจะใช้จังหวะที่เขาไม่ทันระวังตัวขยับเข้าไปใกล้เขย่งปลายเท้าและ จุ๊บ! “เพราะซีไม่มีทางยอมแพ้แน่นอน” ว่าพลางขยิบตาให้ร่างสูงอีกครั้งก่อนจะหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นเขานิ่งนัยน์ตาเบิกกว้างอย่างตกใจโดยที่เธอไม่รู้เลยว่าใครบางคนเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด “ไอ้รบ..” ไซซีหุบยิ้มทันทีและหันไปทางหน้าประตูที่เปิดอ้าอยู่ปรากฏร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาเรียบเฉยมีส่วนคล้ายคลึงเธอมากถึงเจ็ดส่วน “เฮียรบ..” เสียงหวานเอ่ยในลำคอก่อนจะกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากแต่เมื่อคิดได้ว่าพี่ชายแท้ๆ ไม่เคยจะใยดีเธอเท่าไหร่ร่างบางก็เชิดหน้าขึ้นก่อนจะเดินออกจากห้องของไนต์ไปโดยที่ไม่ทักทายนักรบสักคำ เป็นปกติของพี่น้องที่ไม่ค่อยสนิทกันยิ่งเขาไม่ค่อยพูดเธอก็ยิ่งขี้เกียจพูดกับเขาเหมือนกันตอนเด็กเคยแอบน้อยใจนะทำไมพี่ชายไม่อยู่ฮ่องกงกับเธอแต่พอโตขึ้นก็เข้าใจเขาอยากอยู่ไหนก็อยู่แทบจะไม่แคร์หรือสนใจใครรวมถึงเธอด้วยสายสัมพันธ์พี่น้องก็เลยเปราะบาง คล้อยหลังร่างบางไปแล้วนักรบก็จ้องมองมาที่ไนต์นิ่งเหมือนกับจะพูดอะไรบางอย่างไนต์เลยเดินออกมาก่อนจะเป็นฝ่ายเปิดบทสนทนาเอง “มึงจะพูดอะไร” “พวกมึงจูบกัน?” สิ่งที่นักรบเอ่ยออกมาทำให้ไนต์ถอนหายใจเขาไม่รู้ว่านักรบมาทันเห็นตั้งแต่ตอนไหนแต่เขาอยากจะบอกมันว่าน้องมันนั่นแหละที่มาจูบปากเขาก่อนเขาไม่ได้พิศวาสเธอนะ “เอางี้นะกูจะบอกสั้นๆ กูไม่ได้จูบน้องมึง” นักรบพยักหน้าเพราะพอรู้มาบ้างว่าไซซีตามติดเพื่อนสนิทของเขาอย่างไนต์และบางทีอาจจะเป็นน้องสาวของเขาที่จูบไนต์ก่อนแต่ที่ไม่เข้าใจทำไมไนต์มันยืนให้ไซซีจูบ “มึงชอบซีเหรอ?” พอเพื่อนเปิดมาแบบนี้ไนต์แทบอยากจะไปลากแม่ตัวดีที่ทำเรื่องไว้มาอธิบายกับพี่ชายของเธอซะขนาดนักรบยังคิดว่าเขาชอบเธอถ้าเป็นต้าร์หรือโซ่เขาได้โดนเพื่อนกระทืบแน่ๆ “กูไม่ได้ชอบน้องมึง!” เขาย้ำอีกครั้งด้วยเสียงหนักแน่นแน่วแน่ว่าไม่มีทางที่คนอย่างเขาจะชอบไซซีไม่มีวัน!! “อาฮะ” นักรบขานรับก่อนที่ทั้งคู่จะเดินไปถึงห้องวีวีไอพีซึ่งมีเพื่อนในกลุ่มทุกคนนั่งรออยู่ก่อนแล้วและคนที่มาสายอย่างไนต์ก็ไม่วายโดนเพทายแซะอีกตามเคย “กว่าจะเสด็จมาได้กูกำลังจะไสเสลี่ยงไปรับมึงแต่ไอ้นักรบมันอาสาไปตามก่อนมือถือมีก็ไม่รับจะมีไว้ทำไมวะ!” เพทายเท้าเอวว่าให้เพื่อนยาวเหยียดนับตั้งแต่ทักไปก็ผ่านมาตั้งสามสิบนาทีแล้วพวกเขารอจนรากแทบงอกถ้าเป็นปกติเขาคงไปส่องสาวรอแต่ตอนนี้ไม่ได้ล่ะทั้งใจมีเมษาคนเดียวแม้ไม่มีสถานะก็ตาม! “ก็มาแล้วนี่ไง” ไนต์นั่งลงบนโซฟาข้างเสือก่อนจะรับแก้วเหล้ามาจากต้าร์ที่ชงเสร็จแล้วยื่นมาให้ “เออกูรู้แล้ว!” “เอาน่ามึงบ่นไรนักหนาเมษาไม่ตอบแชตเหรอวะ”ไฟเอ่ยแทรกก่อนจะหัวเราะในลำคอเมื่อพูดถึงเมษาเพทายก็ทำหน้าเหมือนปลาตายเห็นแล้วตลกชะมัดเลย “หุบปากไปเลยไม่ต้องไปพูดถึง”เพทายจิ๊ปากใส่อย่างไม่พอใจก่อนจะคว้าแก้วเหล้าในมือโซ่มายกจนหมดทำเอาโซ่งงว่าเพทายไปกินรังแตนที่ไหนมาแต่เพื่อนก็ชินกับเพทายแล้วช่วงนี้ดูอารมณ์ไม่ดีจนกระทั่งไฟเอ่ยขึ้นมาเพื่อเปลี่ยนเรื่อง “ตอนไปเข้าห้องน้ำเหมือนเห็นไซซีเดินสวนออกมาจากโซนห้องพัก” และนั่นทำให้ทุกสายตาหันไปมองไนต์ทันทีเพราะหลายเดือนที่ผ่านมาไซซีเอาแต่ตามไนต์ตลอดแม้แต่ต้าร์ที่หวงน้องสาวมากยังพูดอะไรไม่ได้ “ได้ยินว่าซีตามมึง” และเป็นโซ่ที่เปิดประเด็นขึ้นมาแม้ว่าจะได้ยินข่าวลือมาแต่วันนี้เป็นครั้งแรกที่ได้ถามเพราะทุกคนก็ยุ่งเรื่องของตัวเองกัน “.....” แต่คนที่ถูกถามกลับเงียบไม่ตอบและหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาจิบทำตัวเหมือนทองไม่รู้ร้อน “เอาดิไนต์ไซซีก็น่ารักนะ”เสือเอ่ยแทรกขึ้นมาทำให้พี่ชายทั้งสามคนตวัดสายตามองทันที “ไม่ต้องเสี้ยมได้ไหม” โซ่เอ่ยอย่างไม่พอใจ “กูเปล่า..” “มีตัวเหี้ยอย่างมึงคนเดียวก็พออย่ามีไอ้ไนต์อีกคนเลยกูไม่ได้อยากได้น้องเขยแบบพวกมึง”โซ่พูดอย่างหงุดหงิดยิ่งคิดถึงน้องสาวคนเล็กสุดที่รักอย่างซินเซียที่คบกับเสือเพื่อนของเขาแล้วโซ่ยิ่งถอนหายใจ “ไอ้สัด!” เสือคว้าก้อนน้ำแข็งจะโยนใส่โซ่แต่ไนต์ที่นิ่งเงียบมานานเอ่ยขัดซะก่อนทำให้ทุกคนหันไปมอง “พวกมึงฟัง..” “กูไม่ชอบจบนะ!” นัยน์ตาคมกริบกวาดมองเพื่อนทุกคนสายตาน้ำเสียงของเขามันบ่งบอกทุกอย่างแล้วไม่มีนอกในไม่คิดเคลมน้องสาวเพื่อนถือว่าเรื่องนี้เป็นอันจบ!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more