EP.8 ขอดูสินค้า
1180 Words
EP.8 ขอดูสินค้า
“ฉันลองคิดดูแล้ว ฉันคงรอให้เธอผ่อนใช้ฉันเดือนละหมื่นสองหมื่นไม่ไหวหรอก ไม่รู้อีกกี่ปีฉันถึงจะได้เงินครบยี่สิบล้าน ฉันไม่ตกลง”
พูดจบเขาก็หันหลังกลับทันที
“ฉันขอร้อง คุณชญานนท์อย่างน้อยก็ขอให้คุณเห็นแก่ผู้หญิงคนหนึ่ง คุณแม่ท่านเสียใจมากไม่กินไม่นอนมาหลายวันแล้ว ได้โปรดเถอะค่ะ”
ชญานนท์หันกลับมา สาวเท้าเข้าหาเธอ นับดาวถอยหลังจนแผ่นหลังติดเคาน์เตอร์บาร์ เมื่อชายหนุ่มใช้มือทั้งสองข้างเท้าลงบนเคาน์เตอร์บาร์เธอก็หมดหนทางที่จะดิ้นหนี เขาใช้หลังมือลูบไปที่แก้มของหญิงสาวเบาๆ นับดาวสะบัดหน้า พยายามดันแผงอกหนาทว่าเขากลับยืนนิ่งราวกับหินผา
“ฉันจะจ้างเธอเป็นนางบำเรอของฉัน คืนละแสนเธอสนใจหรือเปล่า แค่สองร้อยวันเธอสามารถใช้หนี้ฉันจนหมด ไม่มีเสียมีแต่ได้...ด้วยกันทั้งสองฝ่าย”
“ทุเรศ คุณมันใจดำอำมหิตที่สุด”
หญิงสาวกระแทกเท้าลงบนเท้าของชายหนุ่มเต็มแรง ชญานนท์ผละออกจากหญิงสาวทันทีใบหน้าของเขาเหยเกด้วยความเจ็บ นับดาวคว้าแก้วไวน์ด้านหลังได้ก็สาดไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มเต็มแรง ความโมโหทำให้เธอทำอะไรลงไปอย่างขาดสติ ทั้งที่เฝ้าบอกกับตัวเองให้อดทน แต่แล้วเธอกลับเป็นคนทำมันพังด้วยตนเอง
“ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้! ก่อนที่ฉันจะให้คนของฉันลากเธอออกไป!”
นับดาวยืนนิ่งตัวเย็นชืด ใบหน้าซีดเซียวของมารดาปรากฏขึ้นทำให้หญิงสาวถึงกับก้าวขาไม่ออก เธอพาตัวเองมาที่นี่เพื่ออะไรกัน นอกจากจะไม่สามารถช่วยบิดามารดาได้แล้ว ยังถูกเหยียบย่ำศักดิ์ศรีจนไม่เหลือชิ้นดี จังหวะนั้นเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ชายชุดดำเดินตรงมาส่งโทรศัพท์ให้ชายหนุ่ม
“จากสองครับนาย”
ชญานนท์พยักหน้า รับโทรศัพท์มาแนบหูก่อนจะกรอกเสียงลงไป หากนายสองโทรมานั่นแสดงว่ามีความคืบหน้าในการตามตัวไผท คนอย่างชญานนท์ไม่ยอมให้ใครมาลูบคมได้ง่ายๆ และคนอย่างเขาอีกนั่นล่ะที่ไม่ยอมงอมืองอเท้ารอการช่วยเหลือจากตำรวจ
“เจอนายไผทหรือยัง”
นับดาวหันขวับเมื่อได้ยินชื่อบิดา เย็นวาบไปทั่วทั้งสรรพางค์กายราวกับใครเอาน้ำเย็นจัดมาราดตัวเธอจนเปียกโชก หญิงสาวก้าวเท้าเข้าหาชญานนท์โดยไม่รู้ตัว
“เขมรงั้นหรือ ตามต่อไปแล้วจับตัวกลับมาให้ได้”
‘เขมร’ นับดาวแทบล้มทั้งยืน ถ้าบิดาถูกจับกลับมานั่นหมายความว่าท่านต้องขึ้นศาลเพื่อดำเนินคดี แล้วถ้าหากว่าทั้งหมดเป็นเรื่องจริง บิดาของเธอก็ต้องติดคุก แล้วมารดาล่ะท่านจะเป็นเช่นไร
ชญานนท์ส่งโทรศัพท์คืนให้ลูกน้องก่อนจะหันมามองหน้าหญิงสาว
“เธอกลับไปได้แล้ว อีกไม่นานฉันคงได้ตัวพ่อของเธอกลับมาดำเนินคดี”
เพียงเท่านั้นเองนับดาวก็ทรุดเข่าลงกับพื้น ก้มหน้านิ่งปล่อยให้น้ำตาหยาดหยดลงบนหลังมือ แรงสะอื้นน้อยๆ ทำให้ร่างบางไหวระริก
“ได้โปรด ปล่อยคุณพ่อไปเถอะ ฉันยอมทุกอย่างไม่ว่าคุณจะให้ฉันทำอะไรฉันยอมทำทั้งนั้น”
เธอเงยหน้าเปื้อนน้ำตาขึ้นมองเขา เธอจะมีศักดิ์ศรีไว้ทำไมหากนั่นไม่ได้ทำให้บิดาและมารดาของเธอสามารถกลับมาอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าอีกครั้ง เธอยอมแลกทั้งร่างกายและศักดิ์ศรีเพื่อคำว่าครอบครัว...
ชญานนท์มองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่ยากเกินกว่าจะบรรยายออกมาเป็นคำพูด คนที่หยิ่งผยองในตนเองกลับยอมคุกเข่าลงตรงหน้าเขา ทำเพื่อผู้มีพระคุณ ผู้หญิงแบบนี้ตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยพบเจอ
“ยืนขึ้นเถอะนับดาว ฉันตกลงรับเธอเป็นนางบำเรอของฉัน หลังสองร้อยวันเธอจะเป็นอิสระ”
นับดาวน้ำตาไหลพรากค่อยๆ หยัดกายลุกขึ้นยืน หัวสมองหนักอึ้ง การที่เขายอมให้เธอเป็นนางบำเรอ เธอควรจะดีใจหรือเสียใจ...
“เอาละฉันขอดูสินค้า”
“ดูสินค้า คุณหมายความว่ายังไงคะ ฉันไม่เข้าใจ”
หญิงสาวพูดตะกุกตะกัก ภาวนาในใจว่าเธอเข้าใจผิดไปเอง มันต้องไม่ใช่อย่างที่เธอคิด
“ใช่ ถอดเสื้อผ้าออกให้หมดทุกชิ้น เพราะถ้าสินค้ามีตำหนิฉันอาจไม่รับ”
เขาพูดหน้าตาเฉย แต่คนฟังกลับอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี ตั้งแต่เกิดมาอย่าว่าแต่ชุดว่ายน้ำเลย แค่กางเกงขาสั้นเธอยังไม่เคยใส่ แต่นี่เธอกลับต้องยืนแก้ผ้าต่อหน้าผู้ชายที่เพิ่งเจอหน้ากันเป็นครั้งที่สอง นับดาวเหลียวมองไปรอบๆ ห้อง ริมฝีปากสั่นระริก หัวใจหวิวไหวคล้ายจะเป็นลมลงทุกขณะ ดูเหมือนลูกน้องของชญานนท์จะรู้งานพวกเขาหันหลังให้เธอทันที จึงมีเพียงชญานนท์เท่านั้นที่ยังคงยืนมองเธออยู่ราวกับกำลังรอคอย
นับดาวสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ‘เธอไม่มีทางเลือก’ มือสั่นเทาค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อเชิ้ตทีละเม็ด เผยให้เห็นเนินอกอิ่มจากบราเซียร์ลูกไม้สีขาว เธอถอดเสื้อเชิ้ตลงไปกองที่พื้นก่อนจะค่อยๆ ปลดเข็มขัดที่กางเกงยีน จะช้าจะเร็วเรือนร่างที่เธอเฝ้ารักษาก็ต้องถูกย่ำยีอยู่ดี เธอไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว นับดาวฝืนสะอื้นพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้หยาดหยด เธอต้องเข้มแข็งจะอ่อนแอให้เขาหัวเราะเยาะไม่ได้เด็ดขาด
กางเกงยีนสีซีดถูกเลื่อนหลุดจากสะโพกผายอย่างยากลำบาก เมื่อมันไปกองอยู่ที่ปลายเท้าหญิงสาวก็ก้มลงดึงมันออก เมื่อเงยหน้าขึ้นจึงพบว่าชญานนท์สาวเท้าเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ เขายื่นมือมาใกล้ๆ ใบหน้านวล นับดาวหลับตาแน่น หวาดกลัวสุดใจ
ชญานนท์ดึงเชือกผูกผมที่ด้านหลังออกเผยให้ผมดำขลับยาวสยายเต็มแผ่นหลัง ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอ ผู้หญิงแก้ผ้า...เขาเคยเห็นมานักต่อนัก ทว่าเมื่อเป็นนับดาวเขากลับใจเต้นแรงราวกับกลับไปเป็นเด็กหนุ่มอีกครั้ง เรือนร่างบอบบางอ้อนแอ้น อกอิ่มยั่วเย้า เอวคอดรับกับสะโพกผายราวกับนาฬิกาทราย
นับดาวช้อนเปลือกตาขึ้นมองเขา เมื่อเธอกะพริบขนตางอนชญานนท์ก็แทบอดใจไม่ไหว เขาอยากจะกระชากร่างบางเข้ามากอด แล้วสัมผัสเรือนร่างของเธอทุกตารางนิ้ว ชายหนุ่มถอยกลับขบกรามเข้าหากันแน่นเมื่อต้องหักห้ามความต้องการอย่างสุดกำลัง
“พอใจหรือยัง”
นับดาวเอ่ยถามเสียงเครือ ใบหน้าแดงก่ำจนมาถึงลำคอ
- Writer
