เรือนรักเรือนนิรมิต (เรือนคุณหลวง)

หญิงแปลกหน้าในเรือนหอ

‘ผมไม่ตกลงครับคุณแม่’

‘พ่อพร้อม! ไม่รู้ล่ะ วันพรุ่งคุณหญิงกับน้องจะมาที่นี่ด้วย พ่อพร้อมต้องรับหน้าที่ดูแลน้อง’

เขาไม่ได้รับปากแม่ แต่ก็ต้อนรับแม่ชมเฉกเช่นบุรุษพึงกระทำ และเมื่อสักครู่ที่เขาได้ยินถ้อยสนทนาของแม่ชมกับมารดาของหล่อน จนทำให้บรรดาผู้ใหญ่ที่แม่เชิญมาเข้าใจผิดกันไปยกใหญ่ นั่นยิ่งตอกย้ำว่าเขาคิดถูกแล้ว

แม่ชมอาจงามพร้อมจริงอย่างที่แม่กล่าว ทว่าดอกไม้งามที่มีพิษก็ไม่ควรเลยที่จะนำมาปักแจกัน

‘พร้อม’ หันมองด้านในของเรือนกว้าง ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แม่คงมีแต่เรื่องสู่ขอ ดูตัว และเรื่องแม่สื่อแม่ชักมาพูดคุยกับเขาไม่ได้หยุดเป็นแน่ เขาคงต้องหาทางเลี่ยงหรือไม่ก็ทำใจให้ทุกถ้อยคำผ่านเลยไป

ส่วนเรือนนี้คงได้เทียวไปมาแค่วันหยุดการแสดง นั่นก็เท่ากับว่าห้องหอที่คุณแม่อุตส่าห์จัดเตรียมไว้ให้คงร้างคนนอนไปอีกนาน เพราะเขาหมายใจว่าจะแต่งงานกับผู้หญิงที่หัวใจร้องบอกว่าใช่เท่านั้น หญิงที่เขารอคอย นานเท่าไรก็จะรอ

ร่างสูงก้าวตรงสู่ห้องกว้างที่สามารถมองเห็นคลองบางขนากได้ทั้งซ้ายขวา และเป็น ‘ห้องหอ’ ของเขา ทว่ายังไม่ทันก้าวเข้าใกล้ แสงสว่างวาบเจิดจ้าที่ลอดช่องประตูออกมาจากด้านในก็ทำให้ทั้งร่างสะท้าน ทั่วกายสะบัดร้อนสะบัดหนาว ขนลุกเกรียวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ดวงตาคมเข้มจับจ้องแต่ประตู ครุ่นคิดไปพร้อมกับขนทั่วกายยังลุกไม่หยุด อะไรกันจะส่องแสงเจิดจ้าออกมาได้ ในเมื่อบนเรือนนี้มีเขาอยู่เพียงผู้เดียว หรือจะเป็นผีบ้านผีเรือนมาสำแดงฤทธิ์ให้เขารีบแต่งเมียโดยเร็ว แต่ก็ไม่น่าจะใช่

พ่อพร้อมเหลียวมองฟ้า แม้จะค่อนเย็นทว่าแสงสว่างก็ยังเจิดจ้า ผีที่ไหนจะออกมายามมีแสง เขาต้องรู้ให้ได้ว่าที่มาของแสงนั้นคือสิ่งใดกันแน่

ฝีเท้าเบาเดินเข้าใกล้ ฝ่ามือทาบที่บานประตู แม้ว่าขนทั่วกายยังลุกชัน หัวใจยังเต้นรัว แต่เขาก็ตัดสินใจแล้วว่าจะต้องเข้าไปดูให้แน่ใจ และเพียงผลักเบาๆ บานไม้แกะลวดลายวิจิตรก็เปิดออก นั่นทำให้พ่อพร้อมยืนนิ่งจังงัง

ดวงตาคมเข้มเบิกกว้าง ริมฝีปากอ้าค้างราวจะอุทานด้วยสิ่งที่เห็นเรียกความร้อนรุ่มพุ่งวาบไปทั่วร่าง

บนเตียงกว้างซึ่งเป็นเตียงสำหรับบ่าวสาวที่เขาเองก็ยังไม่เคยได้นอนสักครั้ง ณ ขณะนี้มีร่างหนึ่งนอนทอดกายสงบนิ่ง

‘หล่อน’ ผู้หญิงคนนั้นนอนหงาย ใบหน้าแหงนขึ้น ดวงตาหลับพริ้ม ไม่ได้น่ากลัวราวภูต ทว่า... กลับน่าพิสมัย

พ่อพร้อมก้าวเข้าหาอาการสะท้านไปทั่วกายราวจะเพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว จนมาหยุดอยู่ห่างร่างอรชรไม่เกินเอื้อมมือคว้า ได้สำรวจตรวจตราหล่อนอย่างใกล้ชิด อาการสะบัดร้อนสะบัดหนาวเมื่อครู่กลับหายไปกลายเป็นความอบอุ่นหัวใจมาทดแทน

‘ไม่ใช่ผีแน่นอน หล่อนเป็นคน ผีอะไรจะ... น่ามองขนาดนี้’

หล่อนมีผิวขาวละเอียดดุจลูกสาวจีน ดวงตาหลับพริ้มมีแพขนตาหนางอนงามประดับอยู่ จมูกนิด ปากน้อยๆ แต่อวบอิ่มเป็นสีชมพูกุหลาบ และพวงแก้มก็เช่นกันให้สีระเรื่อ เส้นผมของหล่อนเป็นสีน้ำตาลเข้มดุจสีช็อกโกแลตยาวหยักศกคลอเคลียอยู่รอบกรอบหน้า หล่อนมีเรือนร่างแบบบาง ทว่าอกอวบอิ่มกลับชูชันกระเพื่อมขึ้นเบาๆ ตามแรงลมหายใจเข้าออก

‘หล่อนกำลังหลับลึก ไม่ใช่ผี... ผีไม่หลับ’

ความคิดมากมายพรั่งพรูมาในหัว พยายามคิดค้านตนเองว่าหล่อนเป็นคนจริงๆ ไม่ใช่ผี หล่อนก็แค่เป็น... หญิงแปลกหน้าที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนเท่านั้น รวมทั้งเครื่องแต่งกายของหล่อนก็ผิดแผกไปจากเครื่องแต่งกายของสตรีที่เขาเคยเห็น

หล่อนสวมเสื้อเชิ้ตขาวกลัดกระดุมไม่ครบจนช่วงคอที่เปิดกว้างตกไปค้างอยู่ที่หัวไหล่ลาดเนียน เผยให้เห็นทรวงอกอวบที่กระเพื่อมจากแรงลมหายใจเข้าออกอยู่รำไร รูปร่างแบบบางจนเห็นเอวคอดกิ่วใต้เนื้อผ้าขาวได้อย่างรางเลือน และหล่อนก็สวมกางเกงขี่ม้าที่เนื้อผ้าเป็น ‘ยีน!!’

พ่อพร้อมรีบเข้าประชิดร่างนอนหลับใหล ค่อยๆ หย่อนกายลงนั่งอีกฟากเตียง ดวงตาคมเข้มฉายแววแปลกใจอย่างที่สุด เพราะจะเป็นไปได้อย่างไรที่หล่อนจะสวมกางเกงขี่ม้าตัดเย็บจากผ้าฝ้ายเนื้อหยาบที่ชาวยุโรปเรียกว่า ‘ผ้ายีน’ หากเป็นที่ยุโรปคงไม่แปลก แต่นี่คือสยาม เขาไม่เคยเห็นหรือเคยได้ยินว่ามีสตรีท่านใดสวมใส่กางเกงยีนมาก่อน

ฝ่ามือเอื้อมหาหมายจะสัมผัสกางเกงหล่อน แต่แล้วก็ชักมือกลับเพราะคงไม่ดีแน่หากเขาจะแตะต้อง ทว่าความอยากรู้ก็มีมาก ทั้งที่เขาไม่เคยคิดก้าวล่วงสตรีใดมาก่อน แต่หล่อนผู้นี้เป็นข้อยกเว้น เพราะหล่อน...

ดวงตาคมเข้มเคลื่อนผ่านเรือนร่างงามขึ้นพิศใบหน้าจิ้มลิ้มอีกครั้ง หล่อนยังคงนอนหลับตาพริ้ม ราวไม่รู้สึกรู้สาว่าหล่อนได้บุกรุกเรือนของเขา เรือนที่เป็นเรือนหอ ในห้องหอ และบนเตียงสำหรับบ่าวสาว หลากหลายความคิดไหลเวียนวน ขณะดวงตายังคงจับจ้องอย่างถอนออกไม่ได้เลย เพราะอะไร?

ฝ่ามือแกร่งทาบเหนือหน้าอก หัวใจเขาเต้นถี่รุนแรงได้คำตอบหลากหลายอย่างในความคิด คำตอบที่เขาเคยคาดหวัง แต่ก็ไม่คาดคิดว่าจะพานพบในวันนี้ วันที่เรือนซึ่งเขาเคยมองว่าไร้คู่พร้อมสำหรับเป็น ‘เรือนหอ’

พ่อพร้อมสุดจะหักห้ามใจ นิ้วแกร่งเคลื่อนเกลี่ยลูกผมที่ละวงหน้าออก เผยให้เห็นใบหน้าจิ้มลิ้มงามพิศและไม่ทันที่หัวใจจะยั้งคิด ริมฝีปากร้อนรุ่มก็ทาบปิดกลีบกุหลาบบอบบางทันที