เรือนรักเรือนนิรมิต (เรือนคุณหลวง)

จูบแรก

สัมผัสแผ่วเบาแว่วหวานซาบซ่านอยู่บนกลีบปาก แม้จะเต็มไปด้วยความละมุน นุ่มนวล เนิบนาบแต่ก็สามารถพาให้หล่อนล่องลอย ด้วยสัมผัสแสนดีอ่อนโยนนี้ก่อเกิดความรู้สึกอบอุ่นราวหล่อนกำลังโบยบินขึ้นสวรรค์ หล่อนฝัน? หรือจริง?

หากหล่อนกำลังฝัน ทำไมความอุ่นวาบนี้จึงเสมือนจริง ทั้งสิ่งก่อกวนบนริมฝีปากก็เริ่มทวีความรุนแรง หนักหน่วงขึ้น รวมทั้งความชื้นปนอุ่นที่กำลังละเลียดชอนชิมราวริมฝีปากของหล่อนเป็นขนมหวาน

นิราวดีส่ายหน้า หัวสมองหนักอึ้ง เปลือกตาก็เช่นกัน แต่สัมผัสแผ่วเบานี้ ความฉ่ำชื้นที่ละเลียดแนบแน่นอยู่บนริมฝีปากนี้ หล่อนแน่ใจมีคนกำลัง ‘จูบ’ หล่อน

‘จูบ!’ แค่คิดเปลือกตาหลับพริ้มก็เปิดขึ้นทันที และสิ่งแรกที่เห็นก็คือแนวคิ้วดกดำกับดวงตาที่หลับพริ้มของผู้ชาย

หล่อนถูกผู้ชายจูบ!

‘จูบแรก’ ของหล่อน

ดวงตาสวยเบิกกว้าง หัวใจเต้นรัวเร็ว สิ่งเดียวที่คิดได้ในหัวเวลานี้คือกรีดร้อง ทว่า... แนวคิ้วเข้มแบบนี้ ดวงตาที่หลับพริ้มแบบนี้...

อืม... นี่คือ ‘ความฝัน’

หล่อนกำลังฝันจริงๆ ฝันที่สร้างความเร่าร้อนไปทั่วทั้งร่าง แม้ว่าหล่อนจะไม่เคยคิดเกินเลยมาถึงขั้นนี้ แต่การถูกศิลปินในดวงใจจู่โจมจูบแบบนี้ หล่อนก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน แม้จะในฝันก็ตามเถอะ

สาวน้อยที่ดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดทำให้พ่อพร้อมจำต้องละจูบออก ดวงตาคมเข้มทว่าหวานสุดในยามนี้มองสบดวงตาคู่สวยที่เบิกกว้างมองเขา ก่อนแววตาซุกซนปนเก้อเขินนิดๆ จะหลุบต่ำ กิริยาน่าเอ็นดูของหล่อนเรียกความซาบซ่านกระจายไปทั่วทั้งร่าง ก่อเกิดความปรารถนารุนแรงรุกเร้าอย่างไม่เคยเกิดกับหญิงใดมากมายเท่านี้ แค่หล่อนมองเขาด้วยดวงตาตื่นๆ เขาก็ยับยั้งไม่ได้

“อื้อ...”

ใบหน้าหล่อที่ค้อมเข้าใกล้บ่งบอกจุดหมายที่จะไปถึง นั่นทำให้นิราวดีตื่นตัวทันที หล่อนยกมือดันแผงอกกว้างเอาไว้ จะยอมให้เขาจูบอีกไม่ได้ เพราะหากปล่อยให้เขาจูบซ้ำ ที่เคยตั้งใจว่าจะไม่คิดเกินเลยกับเขา ก็อาจไม่เป็นดังเดิม เพราะลองหล่อนเก็บเขามาฝันเป็นตุเป็นตะได้ถึงขนาดนี้ ใจหล่อนก็คงคิดถึงเขาอยู่มากทีเดียว

หล่อนจะไม่ยอมฝันเพ้อเจ้อเพื่อตื่นไปเจอกับความเจ็บปวดหรอก ก็นั่นมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วนี่นา ไม่มีทางที่หล่อนจะฝ่าฟันแฟนคลับนับล้านขึ้นไปยืนเคียงข้างเขาได้หรอก เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน เพราะความรักของหล่อนจะต้องไม่หลบซ่อน และหล่อนคงไม่อดทนพอที่จะถูกบลูลี่ แต่ไม่ว่าหล่อนจะดันเขาออกแค่ไหน เขาก็เหมือนไม่ยอม ใบหน้าหล่อๆ นั้นยังค้อมเข้าใกล้จะรุกเร้าหล่อนให้ได้

“เฮีย!” เมื่อรั้งด้วยมือไม่ได้ หล่อนก็ต้องใช้เสียงรั้งเขาไว้ ซึ่งก็ได้ผล

“หืม... รู้จักฉันด้วยรึ”

“รู้จักสิเฮีย รู้จักดีเลยล่ะ เฮียลุกเถอะ” นิราวดีพยายามดันแผงอกกว้างให้ห่างออก แต่คนด้านบนกลับไม่สะเทือนเลยสักนิด “อื้อ... ในฝันก็หนักด้วยแฮะ”

“หล่อนว่าอะไรรึ”

“นุชว่าหนักค่ะ เฮียลุกเถอะ นี่เฮียเล่นนุชหลายขุมเลยนะ กะเข้าฝันทีเดียวได้ทั้งจูบได้ทั้งจิ้นน่ะสิ แต่นุชไม่เอาฝันเพ้อเจ้อแบบนี้หรอก นุชไม่อยากตื่นไปเจ็บ แต่ถ้าเป็นเฮียตัวจริง นุชก็จะให้เฮียจูบ จุ๊บๆๆ จูบจนปากเปื่อยเลยและ ตัวในฝันแบบนี้ นุชไม่เอาหรอก ลุกเถอะ หนัก... นุชอยากตื่นแล้ว”

หล่อนพูดออกไปตามใจคิด มือก็ดันอกเขาไปด้วย เพราะนี่เป็นความฝัน หล่อนจะพูดอะไรจะทำอะไรก็ได้ แต่หากฝันจะจักจี้ไปไกลจนถึงเรื่องนั้น หล่อนคงต้องยั้งไว้ ไม่งั้นหล่อนคงสัปดนเกินคนที่เก็บเอาเฮียมาฝันให้เสียหาย รักและชื่นชมเฮียก็พอแล้ว ไม่ควรเลยที่จะดึงเฮียมาเจ็ดเปื้อนแปดเปื้อนกับหล่อน

“ให้จูบอีกใช่ไหม”

“ว้าย! เฮีย ไม่เอาแล้ว ไม่จูบแล้ว นุชจักจี้ เฮีย... ไม่เอา...”

นิราวดีดันใบหน้าหล่อที่ค้อมเข้าใกล้ หันหน้าหนีปากกับจมูกที่ซุกไซ้ลงมาพร้อมหัวเราะคิกคักแก้เขิน เพราะเขาไม่ยอมหยุดจูบ ยังคงซุกไซ้จะปล้ำจูบหล่อนจนได้ และนั่นก็ทำให้หล่อนวูบวาบไปทั้งร่างที่ไม่สามารถสลัดไล่ความคิดพิเรนทร์ออกจากหัวได้เลย ก็ฝันของหล่อนกำลังเลยเถิดว่าเฮียชวนเล่นจ้ำจี้

“เฮีย... ไม่เอานะ ไม่เอา เฮีย...”

ทว่าไรเคราสากที่เสียดสีข้างแก้มกลับทำให้หล่อนนิ่วหน้า ฝันเหมือนจริงเหลือเกิน เพราะหล่อนรู้สึกแสบ ฝ่ามือดันแผงอกไว้มั่น ดวงตาสวยมองคนเหนือร่าง ใบหน้านี้ ‘เฮียโชค’ ไม่ผิดแน่ จะผิดก็เพียงเส้นผมที่หวีเรียบเสยไปด้านหลังไม่ได้แต่งทรงทันสมัยเทรนด์เกาหลีดั่งที่เห็นทุกวัน และดวงตาคมเข้มของเฮียที่มองหล่อนในเวลานี้... ไม่เคยเห็นสักครั้ง

“ไอ้นุช นี่แกฝันเพ้อเจ้อว่าเฮียจะกินแกเลยเหรอวะ บ้าไปแล้ว เป็นไม่ได้ ไอ้นุชตื่น... แกตื่นเดี๋ยวนี้นะ ฝันแบบนี้ไม่เอา ไม่ฝันแบบนี้ แกจะฝันสัปดนแบบนี้ไม่ได้ ตื่น... ไอ้นุช แกตื่นเดี๋ยวนี้นะ ตื่น...”

หล่อนหลับตาส่ายหน้าคาดหวังว่าเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาทุกอย่างจะหายไป ทว่าแค่เปิดตาขึ้นเสียงทุ้มๆ ดังแผ่วชิดริมฝีปากกลับทำให้หล่อนอ้าปากค้างไปไม่เป็น เพราะคำพูดแผ่วๆ ของคนเหนือร่างก็คือ

“ตื่นไปทั้งตัวแล้ว”