“พักห้านาทีค่ะ”
“น้องดาร์ลิ่งคะ! คุณเพทายโทรมาค่ะ”
“จริงเหรอคะพี่กุ๊ก จริงๆ นะ... ฮัลโหลที่รัก” ฉันยืนเช็ดกล้องตัวเองและมองร่างสวยของดาร์ลิ่งที่ยิ้มแก้มแทบแตกเมื่อเพทายโทรเข้ามา เธอดีใจจนฉันรู้สึกอิจฉา ปกติเพทายมันโทรหาผู้หญิงทุกคนยกเว้นฉันที่โทรมาจิก โทรมาด่าหรือไม่ก็โทรมาตอนที่ไม่มีผู้หญิงคนไหนมาสนองก็แค่นั้น
“เพทจะมาหาดาร์ลิ่งจริงๆ เหรอ หายโกรธดาร์ลิ่งแล้วใช่ไหม? ได้ๆ ดาร์ลิ่งอยู่ที่...” และเธอก็พูดสถานที่ที่พักให้กับเพทาย ซึ่งฉันพอจะจับหลักได้แล้วล่ะว่าหมอนั่นอาจจะมาหาเธอ ฉันถอนหายใจออกมาก่อนจะหมุนตัวเข้าไปนั่งข้างๆ พี่ขุนทัพที่ยื่นขวดน้ำมาให้ และวางมือลงบนศีรษะของฉัน
“ร้อนเหรอ ทำหน้ามึนจัง”
“แม็กไม่เป็นไร ว่าแต่พรุ่งนี้เซตของโซลประมาณกี่โมงเหรอพี่ขุนทัพ”
“ประมาณสิบโมงมั้ง แต่ไม่เยอะเหมือนกับของดาร์ลิ่งหรอก” ฉันพยักหน้าและหันไปมองโซลที่เบ้ปากใส่ จนฉันอดไม่ได้ที่จะแลบลิ้นใส่หมอนั่
