“อืม ก็โอนะ มันจะได้ไม่ต้องถ่ายแค่กับทรายและก็น้ำทะเลแค่นั้นไง ผ่าน... ส่วนของโซลก็ตามต้นมะพร้าวก็ได้นะ ให้มันเหมือนลิงไป ฮ่าๆ” ฉันขำออกมาก่อนจะกดชัตเตอร์ถ่ายภาพพี่ขุนทัพที่กำลังหัวเราะซึ่งเขาไม่เห็นหรอกนะ
“จริงสิ เมื่อคืนโพสอะไรลงเฟสเหรอ?”
“ก็เห็นคำมันโดนดี ก็เลยแชร์ไปเฉยๆ ไม่มีอะไรนี่นา”
“โพสยังกับคนแอบรักใครแล้วเขาไม่รักตอบงั้นแหละ” คำพูดของพี่ขุนทัพทำเอาฉันชะงักฝีเท้าตัวเองจนร่างสูงหันมาสบตากับฉัน
“เป็นอะไร? พี่พูดอะไรผิดเปล่า พี่ขอโทษนะ”
“เปล่า ที่พี่พูดมันถูกทุกอย่าง โพสแบบนี้มันเหมาะกับคนที่รักเขาแล้วเขาไม่รักตอบแค่นั้นเอง” ฉันฝืนยิ้มให้กับพี่ขุนทัพและเดินพร้อมกับเขา แต่ทว่าหัวใจกับร้าวรานในสิ่งที่พี่ขุนทัพพูด เรื่องที่ฉันจะคุยกับเพทายมันก็คือเรื่องของเราสองคนเนี่ยล่ะ ฉันเหนื่อยมามากแล้ว เหนื่อยกับความรู้สึกที่ตัวเองต้องทำ เหนื่อยกับสิ่งที่เพทายมันไม่เคยมีให้ ความห่วงใยของมันยั
