Play with Fire

Four : Wolf

“Parang awa mo na! Parang awa mo na! Wolf, kilala ko ang ama mo, please… wa—” natigilan siya nang tumayo na ako sa kinauupuan ko sa harapan niya, hawak ko ang kutsilyo maaaring magtapos sa buhay niya kapag narinig ko pa siya muling banggitin ang ama ko.

Lumapit ako sa kanya at idinikit ang dulo ng matalas na kutsilyo sa leeg niya, inikutan ko siya kaya pa-ikot ring dumadaan sa leeg niya ang dulo ng kutsilyo, isang galaw niya lang ay tutulo na ang dugo niya doon na parang isang bagong katay na baboy. Tama lang din naman sa kasalanan niya.

“Shh… shh…” mahina kong saway sa kanya, “Naririndi na ako.” dugsong ko.

Gustong-gusto kong naririnig na sumisigaw ang mga taong pinahihirapan ko, pero kapag binabanggit na nila ang ama ko, ay nagpapanting agad ang tenga ko, umiinit at nangangati na agad ang kamay kong tapusin na agad sila. But, where’s the thrill in that?

I want to see them suffer, screaming in pain, begging for mercy, slowly losing the life in their eyes. Mga bagay na sigurado akong kukumpleto sa araw ko.

This f*ck*ng fast ass man, is my dad’s business partner, not only he’s an addict, a pusher, he’s also a disgusting f*ck*d up r*p*st. Hindi ko naman siya dapat gagalawin, as per my dad’s request, but the r*p* thing, iyon ang hindi ko mapapa-lampas. Hubo’t hubad siya ngayong nakaupo sa isang bakal na upuan, nakagapos ang mga kamay sa likod ng lower rail, at magkagapos rin ang mga paa niya sa mga legs ng upuan. Nakakadiri siyang tingnan. Paanong nakakapang-rape ang mga ganitong klase ng tao?

Wala akong pakialam kung gaano man ang magiging galit ng ama ko kapag nabalitaan niyang abo na hayop na ito, wala na siyang magagawa pa. Losing a vast amount of money is better than giving this f*ck*ng r*p*st a chance to live.

“P—p–pa—parang a—awa mo na, W—wolf—”

“Stop. Begging. It won’t f*ck*ng work with me.” putol ko sa pagmamakaawa niya.

Once I got the target I never backed down. Konsensya? Awa? Wala ang mga salitang iyon sa bokabularyo ko. Kapag nahuli na kita, makakalabas ka lang dito kung abo ka na.

“Anong gusto mong una kong gawin? Do you want the easy way? Or the hard way?” tanong ko, tungkol sa kung paano ko sisimulan ang torture ko sa kanya, na may koneksyon din sa kung paano niya pinipilit ang sarili niya sa mga menor de edad na pinagsamantalahan niya.

“Lucky you, tinatanong kita… unlike sa mga dalagitang basta mo nalang pinilit ang sarili mo.” mariin kong banggit ng mga salita.

Nakita kong nagsisimula na siyang manginig habang naririnig niyang iniisa-isa ko na ang mga gamit kong pang-torture.

“You want to see my collection?” nakangiti kong tanong, kahit na hindi naman niya nakikita dahil nasa likuran niya ako, at bukod pa doon ay nakapikit siya. Mariing nakapikit. Takot na takot na masayaran ng kung ano mang metal meron ako rito ang nakaka-suka niyang katawan.

Mariin rin siyang umiling, kaya lalo akong natawa. Kapag mangra-r*p* nanginginig sa excitement at dilat na dilat ang mga mata, pero kapag nandito na kulang nalang mabulag sa kakapikit.

“Ako ba ang mamimili o ikaw? Kasi ako, kanina pa ako nakapili.” excited kong paalala sa kanya, mabait pa nga ako ng lagay na ‘to kasi business partner siya ng ama ko, so I’m giving him choices, I never did that before.

Umiling siyang muli at mabilis kong hinablot ang screw gun, at hindi ko na hinintay pa siyang imulat ang makasalanan niyang mata at ini-screw ko na ang isang wood screw sa kaliwang mata niya.

Umalingawngaw ang hiyaw niya sa buong barko na ito nang gawin ko iyon sa kaliwa niyang mata. Para siyang kinakatay na baboy! Natatawa ako!

Binalot na agad ng dugo ang kalahati ng nakakadiri niyang mukha, at nakamulat na ang kanan niyang mata.

“Ngayon alam mo na kung anong pakiramdam ng binibigla. Parang kung paano mo binibiglang ipasok yang nakakadiri mong ar* sa mga biktima mo.” umigting ang bagang ko nang maalala ko ang itsura ng mga biktima niyang halos hindi na makilala ang mga mukha dahil sa pang-aabuso niya.

Hindi matigil ang paghiyaw ng mga iyak ang hayop na ito. Alam ko namang wala siyang konsensya, pero at least nararamdaman niya ngayon kung ano ang nararamdaman ng mga biktima niya, when he force himself to those girls. Actually, mas worst ang naramdaman ng mga biktima niya, because he doesn’t just assaulted them, he physically and mentally ruined them, at wala pa sa katiting na sapat ang pagbulag ko sa isa niyang mata.

Inilapit ko ang aking labi sa kanan niyang tenga, saka ko siya binulungan, “Is this how your victim screams?” saglit siyang tumigil sa pahiyaw niya ng iyak at lalo pang tumindi ang panginginig.

“When they begged you to stop? But you don’t, f*ck*ng, listen, dahil t*gang na t*gang ka nang galawin sila?”

Nang lumayo ako sa mabaho niyang tenga ay ibinaon ko na ang isa pang wood screw sa nakabukas niyang kanang mata, at dahil doon ay muling umalingawngaw ang hiyaw niya kasama ng matinding pag-iyak, awa sa sarili, galit sa akin, at takot sa nangyayari at maaari pang mangyari sa kanya ngayong gabi.

Dahil sa pagsigaw niyang iyon ay tumakas na ang kanina ko pang pinipigilan na pagtawa. I really really love hearing those screams. How it conveyed a lot of meaning, how it sounded like alam mong talunan ka na. F*ck*ng music in my ears.

I don't care if they repent of their actions, all I care about is knowing that before they died, they felt the same way their victim did.

Punong-puno na ngayon ng dugo ang mukha niya, malamang humahalo na rin doon ang mga luha niyang wala siyang karapatan ilabas. Para sa akin, ang mga taong makasalanan ay walang karapatang umiyak. Wala silang karapatang maging kaawa-awa o umastang nakakaawa.

“Do you know why I blinded you? Kasi, yang mga matang yan ay makasalanan, at yang mga matang yan ang nakakita ng mga bagay na dapat hindi mo nakita.” paliwanag ko sa kanya.

Huminga ako ng malalim at hinayaan ko lang siyang umiyak ng umiyak at humiyaw ng humiyaw.

“This is just a warning Mr. Gomez, I think you should save your energy… kasi… nagsisimula pa lang ako, at yung susunod kong gagawin will require a lot of your energy.” bilin ko sa kanya, and he better listen to me, or else, baka sa unang gupit ko pa lang mahimatay na siya, although I highly anticipate that.

Imbis na tumigil ay lalo pa siyang umiyak at sumigaw, humihingi na rin siya ng tulong na akala naman niya ay darating.

“We’re in the middle of nowhere, Mr. Gomez, only the sharks will hear you. Gusto mo ba sila na ang tumapos sa paghihirap mo?” tanong ko.

Natigilan siya sa pag-iyak at muling nagmakaawa sa akin nang marealize na nag-aaksaya lang siya ng panahon kaka-hingi ng tulong sa iba.

“W—Wolf, please… please… hinding-hindi ko na gagawin yun… pangako, hindi na nga ako nakakita, oh… hindi na ako makakakita pa ulit ng bibiktimahin ko…”

I sarcastically laugh.

“Do you think I’m stupid?” tanong kong muli. Iniinsulto yata ako ng gagong ‘to.

“N—no… No…” uutal-utal niyang sagot.

“I don’t f*ck*ng care if you’re blind, or if you lose your hands, or your feet, or even your f*ck*ng head Mr. Gomez, hangga’t kaya pang gumalaw ang t*t* mo, kaya pa niyan mang-rape—”

“No… promise, hindi na talaga… hind—”

“Don't you dare cut me off when I'm talking.” banta ko.

“S—orry… s—sorry… patawarin mo na ako, Wolf. Hinding-hindi na mauulit… lahat… kahit ang pagd-droga ko, ang pagiging pusher ko, ititigil ko lahat.” nanginginig ang labi niya sa bawat bigkas niya ng mga salita.

I bite my lower lip at saglit akong nag-isip, hindi nag-iisip na pakawalan siya, kundi nag-iisip kung gunting ba ang gagamitin ko, or nail cutter. Napangiti ako habang kagat pa rin ang aking labi ng makapag-desisyon na ako kung saan ako mas masas-atisfy.

“Okay.” I said as I stood up.

“Okay? Okay, like? Pakakawalan mo na ako?” umaasa niyang tanong.

“May isa lang akong tanong.”

“Ano yun? Sige, lahat sasagutin ko, sinong kasabwat ko? Lahat ng pangalan? Iisa-isahin ko.”

Natawa muli ako at natigilan siyang muli.

“Hindi ka lang pala adik, r*p*st, kinakanta mo rin pala ang mga kakampi mo. Hindi ba imbis na makumbinsi mo ako, lalo mo lang akong tini-trigger na patayin ka?”

Nagsimula na siya muling umiyak nung narealize na nagkamali siya doon ng sinabi.

“Have you heard the adage, "Less talk, less mistakes?"

Hindi na siya nakasagot sa tinanong ko, kaya natawa ako lalo.

“Handa ka na ba marinig ang tanong ko, Mr. Gomez?”