“ขอรับคุณหนูสี่”
เด็กหนุ่มจากไปว่องไวจนนางที่มองตามยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าให้สาวใช้คนสนิทมาช่วยตนเองแต่งกายอยู่ครู่ใหญ่จึงเสร็จสิ้น
“ขออภัยนะลู่เจียว”
“!?” ลู่เจียวทำหน้าไม่เข้าใจหลังจากตนเองช่วยแต่งกายให้คุณหนูของตนเรียบร้อย อีกฝ่ายกลับหันมากล่าวขอโทษ
ตุ๊บ!
แต่ก็สงสัยได้ไม่นานเมื่อท้ายทอยของตนคล้ายถูกของหนักกระแทกลงมา จนบังเกิดความเจ็บวูบ หนึ่งสติของลู่เจียวก็มืดมนไม่รับรู้อันใดอีก ยังดีที่ขนาดร่างกายของสาวใช้คนสนิทและถานเมิ่งจีไม่ต่างกันมาก หาไม่นางคงต้องปล่อยให้อีกฝ่ายล้มลงไปกระแทกพื้นเสียเป็นแน่
ถึงจะเจ็บมือไม่น้อยที่ต้องออกแรงทุบตีลงไปบนท้ายทอยของลู่เจียว แต่ทำเช่นไรได้ในเมื่อท่านย่าคาดโทษสาวใช้ของนางเอาไว้ มีเพียงต้องลงมือโหดเหี้ยมเช่นนี้จึงปกป้องอีกฝ่ายได้นาง จึงต้องทำ เพราะเพียงทุบกำปั้นลงไปหนึ่งตุ๊บยังดีกว่าถูกลงโทษโบยหลายสิบไม้ตามกฎบ้านสกุลถาน
“ขอโทษนะลู่เจียว”
