บำเรอรักเจ้าบ่าวอสูร

บทที่7.คืนร้อนสุดติ่ง...

“คุณแบตตี้ไม่รังเกียจคุณผู้หญิงใช่ไหมคะ”

“ใคร? ก็ได้ที่จะมาเป็นแม่ของเหลนฉัน แต่ต้องไม่ปรี๊ดปร๊าด อ่อนน้อม แข็งใน แค่นี้ฉันก็ยอมรับหมดแหละ ‘เนลสัน’ ไม่จำเป็นต้องหาสะใภ้ร่ำรวยนี่ เมื่อเรามีมากเกินพอ แค่เท่าที่มีนี่ กินใช้ทั้งชาติก็ไม่หมด” ประมุขเฒ่าอธิบายช้าๆ เธอไม่ได้ต้องการร่ำรวยไปกว่านี้ ไม่จำเป็นต้องสร้างชื่อด้วย เพราะฉะนั้นคนที่จะมาเป็นภรรยาหลานชาย ขอแค่เป็นคนดีก็พอ และจอมขวัญผ่านตรงข้อนี้ เธอดูนอบน้อมและไร้จริตมารยา

“สงสารแต่แม่หนูขวัญ จะทนความบ้าพลังของวิลได้หรือเปล่า เท่านั้นล่ะ” มีเรียก้มหน้าลง ผิวแก้มสาวใหญ่ร้อนฉ่า เมื่อนึกถึงภาพที่จอมขวัญต้องรองรับทั้งคืน...

จอมขวัญนอนบิดตัวบนที่นอน เธอดึงเสื้อผ้าทิ้งไปและซุกร่างกายใต้ผ้านวมหนาหนัก ร่างกายร้อนผะผ่าว ร้อนวูบวาบสลับกับเย็นเฉียบ...เกิดอะไรขึ้นกับเธอกันล่ะนี่...

แกร๊ก...เสียงประตูหน้าห้องเปิดเข้ามา เธอรีบม้วนตัวกับผ้าห่มผืนหนา ให้แน่นขึ้น เพราะไม่ไว้ใจตัวเองกลัวว่าจะเผลอตัว เมื่อตอนนี้สติเธอไม่ครบ100% วิลเลี่ยมมองก้อนขยุกขยุยกลางเตียงด้วยสายตาวาววับ เขาสลัดเสื้อผ้าทิ้งทั้งหมด!! แล้วจึงเดินลอยชายเข้าห้องน้ำกว้าง เพื่อชะล้างคราบเหงื่อ ก่อนลงสู่สนามรบ

มือใหญ่ยกผ้าเช็ดตัวผืนเล็กขยี้ผมเปียกชื้นบนศีรษะ เขาคาดผ้าเช็ดตัวไว้ที่สะโพกแบบน่าหวาดเสียว เพราะผ้าผืนเล็กกว่าลำตัวใหญ่โต ยิ่งยามขยับเดินมันชวนให้เลือดกำดาวไหลนอง เพราะมองเห็นลึกไปถึงโคนขาแข็งแรงแต่จอมขวัญไม่รู้เรื่อง เธอกำลังนอนดิ้นกระสับกระส่าย รู้สึกแปลกๆ เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นเหมือนจะกระตุ้นให้เธอลงมือทำบางอย่างที่ชวนให้ขนลุก

วิลเลี่ยมคุกเข่าบนที่นอนหนา เขาเอื้อมมือแกะปมผ้าที่พันตัวหล่อนไว้เสียยุ่งเหยิง

“ยะ...อย่านะ คุณคิดจะทำอะไร?” เสียงห้ามแผ่วหวิว เธอพยายามห้ามแม้จะอ่อนแรง

หึ...ไม่มีคำตอบมีแต่เสียงหัวเราะแผ่วๆ ในลำคอ แต่มือร้อนผ่าวคู่นั้นก็ไม่ได้หยุดที่จะแกะ และปลด

“คุณกำลังทำผิดสัญญา” จอมขวัญท้วงเสียงอ่อน เธอวูบวาบไปทั้งตัว เมื่อเผลอสบสายตากับวิลเลี่ยม

“ในสัญญาห้ามไม่ให้ผมล่วงเกินคุณนะขวัญ แต่หากคุณสมยอมนั่นนอกเหนือสัญญา” ชายหนุ่มแย้งเสียงนิ่ม เขาคืบคลานเข้าหาหล่อนช้าๆ

จอมขวัญรวบรวมสติอันน้อยนิด เพื่อที่จะพยายามขัดขืน เขาจะได้รู้ว่าเธอไม่ได้เต็มใจ แต่ดูเหมือนว่าอะไรๆ ไม่ค่อยจะเป็นใจเท่าไร ความพยายามของเธอดูเหมือนว่ามันจะไร้ประโยชน์ เมื่อความรู้สึกที่พุ่งปรู๊ดปร๊าดอยู่ภายในร่างกายมันแปลกจนเธอเองยังตกใจ มือเรียวบางมันไม่ฟังคำสั่งสมอง ในเมื่อเธอร่ำร้องให้ขัดขืนและถอยหนี แต่มือของเธอกลับวางแหมะตรงหัวเข่าแข็งแรงที่โผล่พ้นชายผ้าเช็ดตัว ก่อนจะลูบไล้แผ่วๆ สนุกกับความตึงแน่นแต่หยาบกร้าน ผิดกับผิวกายนุ่มนิ่มของตัวเอง

วิลเลี่ยมกระตุกยิ้มมุมปาก เขามองดวงตาฉ่ำหวานของจอมขวัญยิ้มๆ ต้องขอบคุณคุณย่าที่ช่วยให้เรื่องง่ายขึ้น เขาไม่ต้องเสียเวลาโอ้โลมหญิงสาวเมื่อในขณะนี้เธอคงพร้อมเต็มที่ ชายหนุ่มดันเรือนกายนุ่มนิ่มทอดนอนบนพื้นที่นอนหนา แล้วจึงค่อยๆ โถมทับ ใช้ร่างกายผ่าวร้อนส่ายเบียดเสียดสี จอมขวัญบิดกายเป็นเกลียวคลื่น ความหวามไหววิ่งพล่านตามเส้นเลือด อยากจะห้าม!! แต่ร่างกายไม่ฟังคำสั่งเสียนี่

ผ้าเช็ดตัวหลุดหล่นไปเนื่องจากการเสียดสี วิลเลี่ยมจึงเหลือแค่ตัวเปล่าล่อนจ้อน เขาจึงเริ่มปลดพันธนาการของจอมขวัญบ้าง ทั้งสองคนจะได้ทัดเทียมกัน ต่อให้เธอแข็งขืนมันก็จะเป็นแค่ช่วงแรก เพราะหากหลงเข้าสู่เส้นทางพิศวาสเสียแล้ว ไม่มีผู้ใดสามารถใจแข็งอยู่ได้นาน มีแต่จะคล้อยตามและสนองเสนอด้วยความเต็มใจ

ผิวกายที่ค่อยโผล่พ้นผิวผ้า มันช่างขาวผ่องนวลตาและมันจะเนียนนุ่มเหมือนอย่างที่คาดไว้หรือเปล่า? วิลเลี่ยมแนบเรียวปากร้อนระอุกับผิวกายผ่าวร้อน เขาพรมจุมพิตกระตุ้นความต้องการให้กับจอมขวัญ และดูเหมือนว่ามันได้ผล ร่างอวบอุ่นกระตุกเยือก ผิวกายสั่นระริกจนเขารู้สึกได้ ชายหนุ่มสูดดมความหอมเต็มปอดเฮือกใหญ่ๆ เขาแลบลิ้นละเลียดชิมความหวานอย่างที่เคยอยากทำมาตลอด ปลายลิ้นร้อนผ่าวลากไล้ตั้งแต่แอ่งชีพจรจนหยุดอยู่กลางระหว่างทรวงอก เขาร่นกรวยผ้าสีขาวสะอาดขึ้นไปด้านบน เพื่อเปิดเปลือยความอวบอิ่มที่ซุกซ่อนอยู่ด้านใน โดยที่คนใต้ร่างได้แต่ครางอืออา...

เธอหลับตาและบิดตัว ครางเสียงแผ่วหวิวในลำคอ ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวเมื่อความเสียวซ่านเริ่มแผ่กระจายแทบทุกตารางนิ้วบนร่างกายวิ-ลเลี่ยมลดใบหน้าลงเกลือกลิ้งกับเนินอกเต่งตึงขนาดเหมาะมือ เขาพรมจุมพิตทั่วเต้าเต่ง และอ้าปากงับปลายยอดที่หดเกร็งสีสุกปลั่ง น้ำลายเปียกชื้นไหลชุ่มทรวงอก เพราะชายหนุ่มขย้ำเต่งเต้าหยุ่นนุ่มนั้นเสียเต็มที่ จนทรวงอกอวบหายลับเข้าไปในอุ้งปากร้อนชื้นเกือบหมดเต้า ความหวานฉ่ำที่ได้รับทำให้ชายหนุ่มหลงวนเวียนฟ้อนเฟ้นอยู่เป็นนาน มือใหญ่นวดเฟ้นทรวงอกข้างที่เหลือ เพื่อไม่ให้มันรู้สึกเสียใจและน้อยหน้า แต่มันกลับเพิ่มความกระสันเสียวเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าตัว ปลายนิ้วแข็งแกร่งนวดคลึงยอดอกแข็งเป็นไต และค่อยๆ ลูบไล้ลงต่ำๆ เป้าหมายคือจุดกึ่งกลางร่างกาย

จอมขวัญย่นใบหน้า ร่างกายรุ่มร้อน ช่องท้องบิดมวลและซ่านสยิว ความรู้สึกมากมายไหลปร่าเหมือนเขื่อนแตก สายน้ำไหลหลั่งพลั่งพรู กวาดต้อนทุกสิ่งอย่างจนราบเป็นหน้ากลอง ปลายนิ้วแข็งแกร่งผลุบหายลงไปกึ่งกลางช่องทางรัก มันเจ็บแปลบๆ ในคราแรก แล้วจึงค่อยๆ กระสันเสียว ชายหนุ่มดันปลายนิ้วลงลึกๆ ชักเข้าชักออกโดยที่อุ้งปากยังคงคาบเต่งเต้า ปากร้อนๆ ดูดรัด เหมือนทารกน้อยที่กระหายหิว ดูดดื่มน้ำนมจากทรวงอกมารดาด้วยความหิวโหย

“อ๊ะ!!” หญิงสาวครางลั่น เมื่อวิลเลี่ยมกำลังทรมานเธอ

ชายหนุ่มกระตุกยิ้ม เขาละเลียดชิมความหวานและเตรียมความพร้อมให้กับช่องทางคับแน่นมากกว่านี้อีกสักนิด

“อ๊ะ!!...” เสียงครางกระเส่าเหมือนเร่งเร้าเขากลายๆ เพราะเธอเปล่งเสียงครางลั่นทุกครั้งที่เขากระแทกปลายนิ้วหนักๆ มือใหญ่ควานหาอุปกรณ์ป้องกันตัวเอง ซองสีเงินถูกฉีกและสวมครอบบนแก่นกายแข็งตึง เพื่อเตรียมความพร้อมก่อนที่จะบุกรุกช่องทางคับแคบ

ปลายนิ้วกดแนบติ่งเกสร บดบี้เพิ่มความกระสันเสียว สาดซัดความหวามไหวเข้าหาร่างงดงามอย่างเต็มเปี่ยม ไม่นานน้ำค้างหวานฉ่ำก็ไหลเอ่อนอง ชโลมชุ่มเต็มง่ามนิ้ว ชายหนุ่มสูดปากครางเสียงแหบแห้ง แก่นกายกลางร่างปวดหนึบ มันส่ายไหวดีดดิ้นเหมือนกับได้รับความทรมานอย่างสุดแสน วิลเลี่ยมชันเรียวขาเพรียวงามให้แบะอ้ากว้างเพิ่มขึ้น เขามองเนินนางชุ่มน้ำด้วยสายตาวาววับ ปลายนิ้วแข็งแกร่งถูกชักออกมาจากแอ่งน้ำฉ่ำเยิ้ม เขารีบจรดจ่อตัวตนที่เตรียมพร้อมและเสือกเสยแก่นกายสอดหายลงไปกลางกลีบดอกไม้งดงาม

จอมขวัญเบิกตากว้าง ความเจ็บแปลบโจมตีแบบที่ไม่ทันได้ตั้งตัว ความเสียวสยิวปลิดปลิวหายวับ!! มันถูกแทนที่ด้วยความเจ็บเหมือนถูกกรีดด้วยคมมีด

“จะ...เจ็บ...คุณทำอะไร? คะ” เสียงกระท่อนกระแท่นเอ่ยถาม เธอยันมือกับแผงอกเปลือยเปล่า พยายามกระถดลำตัวถอยห่างแต่ดูเหมือนว่ามันไม่ใช่เรื่องง่าย

ใบหน้าหวานฉ่ำยับย่น มันเจ็บเสียดเกินจะทนไหวและยิ่งเจ็บหนักเพิ่มขึ้นเมื่อคนตัวใหญ่ด้านบนไม่หยุดขยับร่างกาย

“ทนหน่อยน่า...อีกนิดเดียว” วิลเลี่ยมกัดฟันกรอดๆ เขามองแก่นกายที่ถูกโอบรัดด้วยเนินเนื้อนุ่มนิ่ม ความคับแคบมีมากกว่าที่เขาคาดคิด เมื่อปราการที่สำคัญของจอมขวัญคือ ‘เวอร์จิ้น’ หล่อนมีสิ่งนั้นจริงๆ

“ไม่!! เจ็บเหมือนตาย...เอาออกไปเลยนะ” เธอตวาดเสียงขุ่น กระถดบั้นเอวหนีการบุกรุกที่สร้างความเจ็บปวดสาหัสให้กับตัวเอง

“เธอจะไม่พูดแบบนี้ขวัญ ขอเวลาหน่อย... นี่ก็จวนถึงขีดสุดแล้วนะ หากยกเลิกกลางครันเป็นผมนี่แหละที่จะตาย...” วิลเลี่ยมพูดเสียงแหบปร่า เมื่อภายในช่องทางสวาทเริ่มดูดตอดเขาถี่ยิบ แถมคับแคบจนเสียวสยิวถึงติ่งไต

“คุณจะตายก็ช่างคุณสิ!! ขวัญเจ็บ...เจ็บเหมือนตาย” เธอเอ่ยตอบเสียงแห้ง ใบหน้าบิดเบี้ยวเมื่อความเจ็บสาดซัดจนอารมณ์พิศวาสไม่มีหลงเหลืออยู่อีกต่อไป