บำเรอรักเจ้าบ่าวอสูร

บทที่7.คืนร้อนสุดติ่ง

บทที่7.คืนร้อนสุดติ่ง

“อะไรนะ!! ให้ขวัญนอนห้องเดียวกับคุณ บ้าเหรอ?” จอมขวัญโวยเสียงสั่น หลังลิลเลี่ยมบอกเรื่องการหลับนอนในบ้านหลังนี้ ในห้องเดียวกันกับเขา

“ไม่บ้าหรอกขวัญ เรื่องปกติจะตาย เราเป็นแฟนกันอย่าลืมสิ” ชายหนุ่มกล่าวหน้าตาย เขาซ่อนรอยยิ้มสาสมใจไว้ได้อย่างมิดเม้น

“แปลกสิ!! เราสองคนไม่ได้เป็นจริงๆ เสียหน่อยจะให้มาอยู่ด้วยกันในห้องส่วนตัวได้ยังไง” ‘เธอไม่ไว้ใจเขาหรอก น่ากลัวจะตาย เขายิ่งหื่นๆ อยู่ด้วย’ จอมขวัญเถียงฉอดๆ เป็นตายร้ายดีเธอก็ไม่ยอมอยู่ในที่ลับตากับวิลเลี่ยมสองคนเด็ดขาด

“คนอื่นไม่รู้นี่สิ อีกอย่างนะ...ถ้าแยกกันนอนมันจะเป็นพิรุธ หากคุณย่าจับได้แผนผมก็ล่มนะสิ”

“เอ่อ...” จอมขวัญจนแต้ม เอาไงดีล่ะ หากอยู่ด้วยกันทั้งคืน เธอไม่อยากจะคิดเลยว่า ตัวเองจะอยู่รอดปลอดภัยจนถึงเช้า

“เอาเป็นว่า...ผมจะพยายามไม่เข้าใกล้คุณ...” ชายหนุ่มตะล่อมจอมขวัญ รอให้ถึงกลางคืนก่อนค่อยว่ากันใหม่ บรรยากาศเป็นใจ เธอไม่ใจอ่อนก็ให้รู้ไปสิว่าเสน่ห์เขาไม่สามารถหลอมละลายเธอได้

“แน่ใจ!! แน่ใจนะว่าคุณทำได้ ทางที่ดีคุณสาบานมาก่อนเลย ไม่อย่างนั้นขวัญไม่ไว้ใจคุณ” หญิงสาวทำหน้าบิดๆ เบี้ยวๆ ไม่อยากไว้ใจเขาสักนิดเลย แต่มันไม่มีทางเลือกจริงๆ

“สาบานเลยคนสวย คุณไม่ใช่สเปคผม...ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าไม่สามารถดึงดูดสายตาผมได้เลยสักนิด” ชายหนุ่มแสร้งมองหญิงสาว เขาพูดตรงข้ามกับใจทั้งหมด ประโยคที่พูดออกไป ตรงข้ามกับความต้องการของตัวเองทั้งสิ้น หากเป็นไปได้นะหรือ เขาจะจับจอมขวัญกดบนพื้น และซั่ม!! เจ้าหล่อนแบบไม่มีหยุดพัก เมื่อต้องอัดอั้นตันใจมาเกือบหนึ่งอาทิตย์ แต่เพื่อความสมจริง จึงต้องบอกปัดไปก่อน

จอมขวัญผ่อนลมหายใจออกมาช้าๆ เธอคงไม่ใช่ผู้หญิงแนวที่เขาชอบจริงๆ เพราะเท่าที่เห็นวิลเลี่ยมชอบสาวทรงโต ซึ่งแตกต่างจากเธอลิบลับ เธอมีหน้าอกแค่พอประมาณ ไม่ได้ล้นทะลักเหมือนกับสาวๆ ที่เขาควงมาทำอะไรต่อมิอะไรกัน คงปลอดภัยประมาณหนึ่งหรอกมั่ง...

วิลเลี่ยมรีบเผ่นออกจากห้องนอน เขาปล่อยให้จอมขวัญจัดเสื้อผ้า ออกจากกประเป๋าเดินทาง และหากเธอเห็นเธอต้องโวยแน่ๆ อยู่แล้ว

“อี๋!! อีตาบ้า เอาชั้นในของขวัญมาใส่ไว้ในกระเป๋าเขาทำไมกัน? ทำลามกกับของใช้ขวัญหรือเปล่าก็ไม่รู้” เธอคีบกางเกงชั้นในทั้งหมด โยนไว้ในห้องน้ำเพื่อทำความสะอาดใหม่ เพราะไม่ไว้วางใจคนโรคจิตอย่างวิลเลี่ยมก็เขานะหื่นได้โล่ เธอนอนฟังเสียงชายหนุ่มเล่นจ้ำจี้กับคู่นอนเขามากว่าหนึ่งอาทิตย์ เธอไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะไม่คิดลึก เมื่อผู้ชายประเภทนี้ขอแค่เป็นผู้หญิงก็พอ

มีเรียกำชับกำชาแม่ครัวให้ลงมือปรุงอาหารด้วยตัวเอง เมนูวันนี้บำรุงกำลังล้วนๆ แถมด้วยสมุนไพรปลุกอารมณ์ที่มีมาตั้งแต่บรรพกาล รับรองเลยว่าคืนนี้คุณหนูของเธอปึ๋งปั๋งทั้งคืน อาจจะสร้างทายาทของ ‘เนลสัน’ ในคืนนี้ก็เป็นได้

“อย่าลืมสูตรพิเศษนะ...คุณแบตตี้เธอขอมา” เสียงกระซิบกระซาบกระซิบบอกแม่ครัวแผ่วๆ แล้วจึงคลี่ยิ้มแต้มเต็มใบหน้า จนเมื่อปรุงอาหารเสร็จก็จวนเจียนได้เวลารับประทานอาหารมือเย็นพอดี

“ทานเยอะๆ นะวิล ย่าให้เขาทำแต่ของโปรดของวิลทั้งนั้น” ประมุขเฒ่าเอ่ยเสียงแหบแห้ง นางต้องการเห็นด้วยตาว่าวิลเลี่ยมรับประทานอาหารที่นางสั่งทำพิเศษเข้าไปจริงๆ

“คุณย่าไม่น่าฝืนลงมาเลยครับ น่าจะนอนพักยาวๆ”

“ไม่เป็นไรน่า ไม่ได้เดินเหินอะไร มีเรียเขาเอาวีแชร์มาให้นั่ง เข็นไปเข็นมาสะดวกจะตาย”

“แล้วพวกนี้คุณย่าทานได้เหรอครับ มีแต่ของที่น่าจะย่อยยาก” ชายหนุ่มขมวดคิ้ว เขามองอาหารที่สีสันจัดจ้าน แต่คงถูกปากเมื่อล้วนแต่เป็นของชอบของเขาแทบทั้งสิ้น

“มีเรียเตรียมไว้ให้ย่าแล้ว เราก็กินๆ ไปเถอะน่า นานๆ จะกลับมาให้ย่าชื่นใจ กับข้าวพวกนี้ย่าสั่งทำ!! ให้วิลโดยเฉพาะนะ” นางอธิบายเสียงดีขึ้นเล็กน้อย รอยยิ้มอ่อนๆ แต้มมุมปาก ก่อนจะหลุบเปลือกตาลงซ่อนแววตาจัดจ้าไม่แพ้กับหลานชาย เมื่อสายเลือด ‘เนลสัน’ เข้มข้นทุกคนไม่ว่าหญิงหรือชาย

“ทานเลยขวัญ แม่ครัวที่นี่ฝีมือสุดยอด!! แต่ไม่จัดจ้านเท่ากับอาหารไทยนะ แต่ก็น่าจะอร่อยไม่แพ้กัน” ชายหนุ่มเอ่ยยิ้มๆ เขาชักชวนจอมขวัญลงมือทานอาหารมื้อค่ำ

จอมขวัญยิ้มแหยๆ เธอมองจานสเต็กตรงหน้าก่อนจะถอนลมหายใจเฮือกๆ ดูน่าตาน่าทาน เธอไม่ค่อยได้รับประทานเนื้อชิ้นใหญ่ๆ แบบนี้ เนื่องจากต้องประหยัดและเก็บออม จึงกินแค่พอประทังชีวิต กลิ่นหอมโชยมาจากจานใบใหญ่ตรงหน้า จนน้ำลายในอุ้งปากไหลมาเอ่อเต็มภายในปาก จนต้องกลืนน้ำลายลงคอไปช้าๆ

ก็อกๆ แก็กๆ เสียงช้อนส้อม เสียงมีด กระทบจานกระเบื้องเนื้อดี แบตตี้อมยิ้ม ดวงตาฝ้าฟางวาววับ เธอยกมุมผ้าขึ้นซับมุมปาก หลังจากรับประทาน ซุบข้นเข้าไปเกือบครึ่งถ้วย

วิลเลี่ยมเริ่มรู้สึกแปลกๆ หลังทานอาหารเข้าไปจนหมดจาน เลือดลมในตัวดูเหมือนจะวิ่งพลุ่งพล่านผิดปกติ ขนตามร่างกายลุกชูชัน ลมหายใจเริ่มแรงขึ้นๆ ชายหนุ่มเหลือบมองแบตตี้ เขารู้ดีว่าน่าจะมีบางอย่างผิดปรกติขึ้นเสียแล้ว...แต่มันตรงกับความต้องการของเขาพอดิบพอดี...เพราะคืนนี้ เขามีโปรแกรมที่จะเผด็จศึกจอมขวัญอยู่แล้วนี่นา มีแรงกระตุ้นเพิ่มขึ้นก็ดีเหมือนกัน อยากรู้ว่าสาวเรียบร้อยยามหลุดโลก เธอจะแซ่บซ่าได้ขนาดไหน วิลเลี่ยมจึงละเลียดอาหารในจานแบบเอร็ดอร่อยขึ้น

ผิดกับจอมขวัญ เธอเริ่มกระสับกระส่าย เม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามไรผม เริ่มคันตามเนื้อตัวยุบยับ เหมือนกับว่าเธอแพ้เครื่องเทศบางอย่างที่ใช้ปรุงอาหาร อาหารอร่อยมากเธอยอมรับ... รสชาติถูกปากอร่อยลิ้น แต่ยิ่งทานเข้าไปเธอก็ยิ่งรู้สึกแปลกๆ มันคันยุบยับไปทั้งตัว อยากจะให้ใครสักคนมาเกาให้เสียด้วยซ้ำ

“คุณ!!” จอมขวัญตัดสินใจหยุดรับประทาน เธอรวบช้อนส้อมกับมีดไว้กลางจานแล้วจึงหมุบหมิบกระซิบกระซาบกับวิลเลี่ยม

“มีอะไรขวัญ” ชายหนุ่มกำลังสนุกกับการทานอาหาร เมื่อตัวยาที่อยู่ในอาหารเขาพอจะเดาได้ และมันถูกใจสุดๆ

“ขวัญขอขึ้นห้องก่อนได้ไหมคะ?” หญิงสาวทำหน้าไม่ถูกเธอร้อนวูบวาบไปหมดทั้งตัว

“ตามใจ เดี๋ยวตามไป ขอคุยกับคุณย่าก่อนนะ” ชายหนุ่มพยักใบหน้ารับรู้

แบตตี้มองตามจอมขวัญไป มุมปากเหี่ยวย่นยกยิ้ม แล้วจึงหมุนตัวมาจ้องหน้าหลานชาย

“ถูกใจละสิ...ถึงพามาหาย่าได้”

“ครับ...เธอไม่เหมือนคนอื่น” ชายหนุ่มรวบช้อนและส้อม เขาเตรียมตัวจะขึ้นไปบนห้องนอน ร่างกายร้อนวูบวาบและพร้อมออกศึก

“ขอบคุณสำหรับอาหารแสนอร่อยมื้อนี้นะครับ...ผมจะสนองความต้องการคุณย่าให้สมใจ...สายๆ ขอไข่ลวกสักตะกร้านะมีเรีย ไม่ต้องยกเข้าไปให้ เอาวางไว้หน้าห้อง เดี๋ยวผมคลานออกมาเอาเข้าไปเอง!!” ชายหนุ่มพูดเสียงแผ่ว เขาโน้มตัวลงจรดปลายจมูกกับผิวแก้มเหี่ยวย่นของแบตตี้ แล้วจึงเดินลอยชายจากไปอย่างเริงร่า

“ฮ่าๆ...ดูมันมีเรีย มันดันรู้ทันเราเสียอีกว่าเราเอาอะไรใส่ในอาหารให้มันกิน ดูหน้ามันเห็นไหม? คงถูกใจน่าดู เช้าอย่าลืมที่วิลสั่งด้วยล่ะ คืนนี้กันคน อย่าให้เฉียดเข้าใกล้ห้องนอนวิลด้วยนะ ฉันกลัวสาวใช้ตกใจเสียงแปลกๆ” แบตตี้หัวเราะชอบใจ เธอส่ายศีรษะกับความหื่นห่ามของหลานรัก นางฉีกยิ้มมากที่สุดในรอบปี เมื่อมีวี่แววว่าจะได้อุ้มเหลนในเร็ววัน

“มีเรีย จัดการตามฉันสั่งหรือเปล่า” นางกำชับคนสนิทซ้ำอีกครั้ง

มีเรียเปิดยิ้มกว้าง เธอล้วงหยิบเข็มปลายแหลมขนาดใหญ่ที่ใช้สำหรับฉีดยาให้กับสัตว์ใหญ่ออกมาวางตรงหน้าประมุขของบ้าน

แบตตี้ยิ้มกว้างมากกว่าเดิม นางหัวเราะจนร่างกายกระเพื่อม เมื่อมองเห็นอุปกรณ์สำคัญ ต่อให้วิลเลี่ยมระวังตัวสุดๆ แค่ไหน ลองคอนดอมถูกเจาะจนพรุน มีหรือที่เชื้อแข็งแรงจะวิ่งผ่านไปไม่ได้ เพราะฉะนั้นในอีก9 เดือนข้างหน้า นางคงได้เห็นใบหน้าเล็กๆ ของเด็กน้อย ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย นางยินดีต้อนรับอย่างสุดใจ!!

“ขึ้นข้างบนเถอะมีเรีย ฉันอยากพักแล้ว...ฉันต้องดูแลตัวเองให้ดี วันที่เหลนฉันมาเกิดจะได้มีแรงอุ้ม ไปช่วยฉันคิดดีกว่า ว่าเหลนคนแรกจะให้ชื่อว่าอะไรดี”