Love By Chance

Love Chance - 10

Hey! Crazy? I was asking for help.” Sagot naman nang dalaga saka muling inilapit ang cellphone sa tenga. Itong kuya niya kung tratuhin siya parang hindi siya dumaraan ngayon sa isang malaking heartbreak. He is the most protective brother there is pero sa palagay ni Ren, ang kuya din niya ang nag mana sa ugali nang papa nila. He can be cruel and direct at times. Pero alam niyang he is gentle and the sweetest.

“I told you not to drive your car kung hindi ka pa masyadong marunog. And now you calling because your car broke. With that voice na akala ko kung anon ang nangyari saiyo. Are you trying to give me a heart attack.” Iritadong boses nang binata.

“I am calling you dahil ikaw lang ang alam kung pwedeng tumulong sa ‘kin. You don’t have to shout na parang may ginawa akong mali.” Wika nang dalaga. “I’m Sorry.” Maya-maya ay sambit nang dalaga nang matahimik ang kabilang linya. Siniguro din niyang maririnig ni Xander na tila umiiyak siya.

“Nasaan ka?” Maya-maya ay tanong nang binata. Napatingin si Ren sa labas pero hindi naman niya alam ang lugar na ito. Mas madalas na inihahatid siya ni Xander o ni Ashmaria sa university niya kaya hindi na niya kailangan problemahin ang direksyon. Minsan naman sinusundo siya ni Nathan at sabay silang nagpupunta sa University o di kaya ay ipinasusundo siya sa Driver nila. Minsan ang ama naman niya ang naghahatid at sumusundo sa kanya. She was pampered her entire life iyon ang nasa isip nang dalaga. Bukod doon dahil mahina siya pagdating sa direksyon kaya hatid sundo siya nang kapatid. Kaya siguro hanggang sa mga sandaling iyon she is still the General little girl dahil technically wala siyang magawa kung wala ang mga taong inaasahan niya. She is hopeless and helpless kung wala sila.

“I- I don’t know.” Wika nang dalaga.

“Are you trying to annoy me?” pigil na inis ni Alexander sa kapatid. Taka namang napatingin si Ashmaria sa kakambal niya. Alam niyang he is direct and blunt pero pagdating kay Ren he is overprotective. Para itong papa nila. Kung hindi siguro ito hinarang dati ni Andrew baka nasa hospital si Nathan ngayon. He will not let him live matapos malaman ang ginawa nito, Mabuti nalang at napakalma ni Andrew ang anak. Pagdating sa ugali magkapareho sila. He is the General’s Copycut iyon ang madalas sabihin nang mga kakilala nila. Mga miyembro nang armed forces and even their family dahil sa similarities nang ugali nang dalawa.

“Why would I do that. I don’t know. Really.” Anang dalaga at napasingot. Alam niyang mahina si Xander kapag alam nitong umiiyak na siya.

“Ren.” Wika ni Xander at napatingin sa Cellphone niya at nakitang na putol ang tawag nila nang kapatid.

“Just what happened?” Ani Anica.

“Nasiraan daw siya nang sasakyan. Seriously this girl will soon be the cause of my sudden heart failure.” Wika ni Xander.

“You should go. Baka kung anong mangyari sa kapatid mo. Alam mo namang mahina yun sa direksyon.” Wika ni Anica.

“Yeah, I will do that.” Wika ni Xander saka lumabas nang bahay. Inihatid lang nila nang tingin ang Binatang papaalis.

“Just my luck.” Wika ni Ren na napatingin sa Cellphone niya na naubusan nang baterya. “What Should I do?” Helpless na wika nang dalaga saka itinungo ang ulo sa manibela. Saka nagsimulang tumulo ang luha sa mata niya. She feels pity sa sarili niya. She can’t do anything nang wala ang pamilya niya kahit ang magmaneho nang sasakyan niya hindi niya alam ay ngayon ay stuck siya sa kalsada sa gitna nang malakas na ulan.

Habang nakatungo ang ulo ni Ren sa manibela. Bigla namang may kumatok sa salamin nang binata nang kotse niya. Bigla siyang nag-angat nang tingin. Nakita niya ang isang lalaking nakasakay sa Isang motor. May helmet at nasa tabi nang bintana nang sasakyan niya. May sinisenyas ito sa kanya pero hindi naman niya ito maintindihan dahil sa lakas nang ulan. Ilang sandali pa, tila naintindihan niya ang senyas nito. Ibinaba niya ang salamin nang pinto.

“Turn on the hazard lights.” Wika nang lalaki. Pero dahil sa lakas nang ulan at sa suot nitong helmet. Hindi niya masyadong maintidihan ang sinasabi nito.

“What? Hindi kita maintindihan.” tanong nang dalaga.

“Turn on the hazard lights. I’ll check the tire” Wika nang binata. Doon lang naintindihan ni Ashmaria ang gustong sabihin nang lalaki.

“Ah Yes.” Wika nang dalaga saka ini-on ang Hazard lights. Nakita niyang bumaba ang binata mula sa motor niya saka naglakad patungo sa bahagi nang sasakyan kung saan na flat ang gulong. Ilang sandali pa bumalik ito sa bahagi nang Driver’s seat.

“May mga gamit ka ba?” tanong nito sa dalaga.

Gamit? Tanong nang isip ni Ren. Anong gamit ang tinutukoy nito?

Ilang saglit siyang nakatitig sa mukha nang lalaking gustong tumulong sa kanya. Wala siyang ideya sa gamit na sinasabi nito.

“I’ll guess, you don’t know anything.” Maya-maya ay wika nang lalaki. Pilit namang ngumiti si Ren. Kahit itanggi niya halata naman sa mukha niyang wala siyang alam sa sinasabi nito. Napatingin ang binata sa paligid. Walang masyadong dumadaan na sasakyan doon at malalim na nag gabi kapag iniwan niya ang dalaga sa lugar na iyon baka may mangyaring masama dito.

“Look Miss. Hindi ako masamang tao. I own a garage at malapit iyon dito. Kung okay lang saiyo. Magpapadala ako nang mga tauhan ko to tow your car.” Wika nang binata. Akmang tatalikod ang binata nang biglang hawakan ni Ren ang braso niya dahilan naman para matigilan ito at mapatingin sa kanya.

“I’m Sorry Mister. But please don’t leave me here.” Anang dalaga. Napatingin ang binata sa mukha nang dalaga. Kahit na madilim ang paligid makikita naman mula sa Liwanag nang sasakyan ang namumugtong mga mata nito para bang kakagaling lang nito mula sa pag-iyak. Napatingin ang binata sa motorbike niya.

“Alam mo ba kung papano sumakay sa motorbike?” Tanong nang binata. Napatingin naman si Ren sa motorbike. Hindi naman sa hindi pa siya nakakasakay nang motor bike. She was able to ride one before. Ang Motorbike nang Kuya Xander niya. Takot siyang sumakay sa motor. But she can ride one kung ang kuya niya ang nagmamaneho. Napatingin siya sa binata. Makakasiguro ba siyang ligtas siya? He is a complete stranger. Pero kung magpapaiwan siya dito baka abutin siya nang umaga at ayaw niyang mag-isa sa tahimik na kalsadang iton habang umuulan nang malakas Dahil naalala lang niya ang gabi kung kailan gumuho ang mundo niya.

“Well?” tanong nang binata. Binitiwan ni Ren ang kamay nang binata. Bigla itong napaatras nang bigla siyang bumaba sa sasakyan niya.

“Wala ka bang payong?” tanong nang binata. Umiling lang ang dalaga.

“Whatever. Let’s go.” Anang binata at ibinigay sa dalaga ang helmet niya. “Don’t tell me hindi ka rin marunog magsuot nito?” anang binata.

“Of course not.” Anang dalaga at kinuha ang helmet na inaabot nang binata saka isinuot. Nakita niyang sumampa sa motor ang lalaki. Pasimple naman siyang naglakad papalapit dito saka sumakay sa likod nito. Napahawak pa siya sa balikat nito nang masimula itong paandarin ang motor. Gaya nang sabi nang lalaki malapit nga ang garage nito sa lugar kung saan nasira ang kotse niya.