Love By Chance

Love Change - 04

Naging malaking problema nina Andrew at Anica ang bunso nila. Matapos ang hindi natuloy na kasal. Hindi na nila ito nakitang lumabas nang silid niya. Though she is not crying hindi rin naman nagsasalita. Nagmumukmok lang ito sa silid niya at halos hindi rin kumakain. Kahit anong gawin ni Anica at Ashmaria ayaw kumain at magsalita nang dalaga. Nangangamba sila na baka magkasakit na ito kapag nag patuloy ito sa pagkukulong sa kwarto niya and she is also refusing to take anything. Kahit ang gatas na dinadala ni Anica sa anak ay hindi nito ginagalaw. Nakaupo lang ito sa kama habang yakap ang sarili.

Napatingala sina Andrew nang bumama si Anica. Kakagaling lang nito sa silid nang anak. Dala nito ang tray nang pagkain na dinala nito kaninang umaga at gaya nang nakaraan hindi manlang nito ginalaw ang pagkain.

“Is she trying to get herself killed?” Ani Xander. “Dahil lang doon sa sira ulong lalaking yun.” Dagdag pa nito at nakakuyom nang kamo. Alam niyang walang magagawa ang galit niya ngayon. Kahit gusto niyang sugurin ang binata at lumpuhin hindi niya alam kung saan ito hahanapin. At ito ang kapatid niya tila pinapatay ang sarili.

“Pangatlong araw na ito na hindi siya kumakain.” Wika ni Anica. “Shin.” Wika pa nito at tumungin sa asawa. Alam niyang labis din itong nag-aalala sa anak lahat sila.

“Kapag Nakita ko talaga ang sira ulong yun. I am going to beat the hell out of him.” Gigil na wika ni Xander.

“Kahit anong galit mo ngayon. Wala tayong magagawa. Ayaw niyang magpakita hindi naman pwedeng tumigil ang mundo ni Ren dahil lang sa lalaking yun.” Wika ni Ashmaria.

“Understand her. They basically grow up together. They dreamed of the the same dream together. Hindi Madali para kay Ren----”

“Alam ko yun Mama. Pero hindi naman pwedeng Ganyan siya. Hindi umiikot kay Nathaniel ang buhay niya. Anong gusto niya. Tubuan nang ugat kakaupo sa kama niya. Para naman tayong hindi nag e-exist sa ginagawa niya.” Naiinis na wika ni Ashmaria. Naawa siya sa kapatid niya. Pero hindi niya gustong makita itong nandoon sa loob nang silid lang niya tatlong araw na itong hindi kumakain. AT magkakasakit ito dahil sa ginagawa. Kung naiinis siya dahil umalis si Nathaniel nang hindi nagpapaalam at ayaw magpakita sa kanila mas naiinis siya dahil wala siyang magawa para sa kapatid niya. Nasa iisang bahay nga sila pero wala siyang magawa.

“M-mama----” Isang mahinang boses ang narinig nila. Sabay-sabay na napaangat nang tingin sila Anica. At ganoon na lamang ang gulat nila nang makita ang bunso nila nakatayo sa itaas.

“Ren.” Mahinang wika ni Anica. Ito ang unang beses na narinig niya ang boses nang anak matapos ang hindi natuloy na kasal nito.

“REN!” sabay-sabay na wika nilang apat nang makitang biglang bumaksag ang dalaga. Nagmamadali silang umakyat sa hagdan para saklolohan ang dalaga. Nang makalapit sila wala nang malay ang dalaga at malamig ang katawan. Hindi na nagsayang nang oras sina Andrew. Agad na pinangko ni Xander ang nakakabatang kapatid saka nagmamadaling bumaba. Sumunod naman sa kanya sina Andrew, Anica at Ashmaria. Agad nilang dinala sa Hospital ang dalagang nawalan nang malay.

“Claire how is she?” tanong ni Anica nang sinalubong ang pinsan na lumabas sa silid kung saan dinala ang bunso niya.

“Nagpapahinga na. Lack of Nutrients kaya nawalan nang malay. Nag administrer na kami nang vitamins para sa kanya. Mukhang hindi pa siya kumakain ano?” wika nito sa pinsan.

“She refuses to eat. Mabuti nga at lumabas siya sa silid niya.” Wika ni Anica.

“Hindi na nakakapagtaka sa nangyari ba naman sa kanya. We should keep eyes on her. Masyadong mahina ang katawan niya. She in mentally weak and physically weak at this point. Baka hindi pagkahimatay ang abutin niya.” Wika pa ni Claire. “Wala pa rin bang balita kay Nathaniel?” tanong nito. Umiling naman si Anica.

“Sa ngayon hindi ko na iniisip si Nathaniel. Mas mahalaga sa akin ang buhay nang anak ko.” Wika pa ni Anica. Simple namang ngumiti si Claire at hinawakan ang kamay nang pinsan.

“She is safe now. Hayaan na muna natin siyang magpahinga. Though I suggest dapat may maiwan dito para magbantay.” Wika ni Claire.

“Ako na.” wika ni Xander. “Hindi rin ako mapapakali sa bahay kung nandoon lang ako.” Anito. “Ash Samahan mo na sina mama pauwi. Ako nalang magbabantay dito.”

“Are you sure?” Tanong ni Anica. Saka napatingin kay Andrew na nakakuyom ang kamay. “Shin.” Wika ni Anica nang makitang tumalikod ang asawa. “Saan ka pupunta.” Pero hindi sumagot si Andrew napatuloy lang ito sa paglalakad papalayo.

“Susundan ko siya.” Wika ni Xander at mabilis na sinundan ang ama. Wala namang ibang nagawa sina Anica kundi ang sundan nang tingin ang dalawa na papalayo. TIyak na nagpupuyos sa galit ang kalooban ni Andrew ngayon.

Nagkakagulo ang pamilya nina Xander at Ashmaria. Ang dalagang dinala nila sa hospital ay biglang naglaho. Sabi nang isang nurse nasa silid pa ito nang puntahan niya ang dalaga para tingnan ang IVY nito. Nang pumasok siya natutulog ang dalaga. Dalawang oras makalipas. Duamating si Xander ngunit nang pumasok sila sa silid nang dalaga hindi na nila nakita ang dalaga sa loob nang silid. Agad na sinabi ni Xander sa mga magulang niya na wala sa hospital ang dalaga. Na agad namang naging dahilan nang biglaang pagsugod sa Hospital nang mga magulang niya at ni Ashmaria. Kakauwi lang nang mga ito pero kinailangang bumalik sa Hospital dahil sa pagkawala nang dalaga

Walang dalang cellphone si Ren kaya hindi nila magagawang tawagan ang dalaga. Lahat sila nagpapanic at hindi alam ang gagawin. Tinawagan nila si Isaac para tulungan sila paghahanap sa dalaga.

“Nat--” wika nang dalaga na biglang tumayo mula sa kinauupuan nang makitang bumama mula sa sasakyan ang binata. Halatang nagulat pa ito nang makita ang dalaga. Napatingin ito sa dalaga. She was wearing a pajama at mukhang mahinang-mahina ang katawan at makikita din ang pale na mukha nito.

“R-Ren. Anong ginagawa mo dito.” Tila tinuka nang ahas na wika nang binata nang makita ang dating bride.

“Hinihintay kita.” Wika nang dalaga saka lumapit sa binata at hinawakan ang kamay nito.

“Paano mo nalaman na nandito ako?” tanong nang binata na itinaboy ang kamay nang dalaga. Napatingin naman ang dalaga sa kamay niyang itinaboy nang binata. Simula nang araw nang kasal nilang ilang beses nang itinataboy ni Nathaniel ang kamay niya.

“I didn’t know.” Anang dalaga. “Nagbabaka sakali akong nandito ka.”

“Anon ginagawa mo dito? Ano yang ayos mo? Umalis ka sa inyo nang hindi nagbibihis? Alam ba nang mga magulang mo kung----”

“Let’s talk.” Wika nang dalaga saka muling inabot ang kamay nang binata.

“Wala tayong pag-uusapan.” Anito at muling itinaboy ang kamay nang dalaga.

“Don’t I deserve an explanation kung bakit moa ko iniwan sa altar? You love me, right? Gusto lang ---”

“I loved you.” Wika nang binata.

“Loved?” ulis nang dalaga. Past tense. Ibig sabihin ba noon hindi na siya nito mahal? He used terms as if it was all in the past.