The Wrath Of Alejandro

Episode 5: Scared

I woke up with a throbbing pain in my head. I opened my eyes slowly at naalala ko ang nangyari kanina. I was hit by the headboard at nahimatay ako. I glanced at the surroundings and realized na wala ako sa guestroom. I’m in our room. Did Jandro transfer me here?

I rubbed my head at hinanap ang asawa ko pero wala siya rito sa kwarto. I stood up slowly and went downstairs pero wala rin siya doon. Mukhang pumunta na sa opisina niya.

I sighed sadly at nagluto para sa sarili ko at pagkatapos kong magluto, I went upstairs at naligo muna. I was scrubbing my feet when I suddenly saw bruises on my legs. Teka saan nanggaling ito? Sa pagkakaalam ko, Jandro never physically abused me there. Sa mukha lang o sa upper body ko ako nagkakaroon ng mga pasa.

Hays, baka sa pagkauntog ko kanina. I shook the thoughts away at nagpatuloy sa pagligo. Nilinis ko ang kwarto namin ni Jandro at naglinis na rin ako sa buong bahay. Ayaw ni Jandro na may yaya rito dahil baka may magsumbong sa ginagawa niya. Okay lang naman sa akin na maglinis, I feel like a real housewife para kay Jandro.

I suddenly heard my phone ring at sinagot ko ito.

(Hoy, gala tayo!) I heard my best friend’s voice. Nicole and I have been best friends for years at hindi niya alam ang mga ginagawa ni Jandro sa akin, I never told anyone at isa lang ang nakakaalam, girlfriend ng kapatid ko na si Theo. Gabriel ang pangalan ng boyfriend ng kapatid ko and she accidentally saw us when Jandro was physically abusing me at the engagement party.

Buti na lang, hindi niya sinabi sa kapatid ko, knowing Theo, he’s very protective of me kahit parati ko siyang kinukulit.

(Hoy! Ano bayan, hindi sumasagot.) I heard her say and I chuckled.

“Kumusta?” I asked.

(Ganun parin, wala pa ring jowa) Sabi niya.

“Makakahanap ka rin, maghintay ka,” I said to her.

(Sige na, gala tayo, please.) She begged and I bit my lip and thought about going outside. Binantaan kasi ako ni Jandro na dapat hindi ako lalabas sa bahay dahil baka may makakita sa mga pasa ko kaya lagot talaga ako kapag nalaman niya na lumabas ako ng bahay.

“Hindi ako pwede ngayon eh,” Malungkot na sabi ko sa kanya.

(Anong hindi pwede, upakan kita diya. Nandito na ako sa harap ng bahay ng sweetheart mo!) She said and my eyes widened. Nandito siya sa harap ng bahay? Paano na ito? Hindi talaga ako pwedeng gumala. Minsan kasi, umuuwi ng maaga si Jandro kaya hindi ko alam kung anong oras siya uuwi ngayong araw.

(Sige na pleaseeee.) Sabi ni Nicole and I sigh.

“Oh siya, hinatayin mo ako.” Sabi ko sa kanya at binaba ang tawag. Tumakbo ako patungo sa taas at nagbihis ako and put on some makeup to cover up my bruises.

I glanced at the mirror one last time at bumaba. I went outside and saw her car parked outside. Patay talaga ako sa asawa ko kapag nalaman niya.

I went inside her car and she hugged me. “I miss you sissy,” She said and I smiled. Namiss ko rin ang lokong ito ngunit hindi pa rin nawawala ang kaba na nararamdaman ko.

“I miss you too,” I whispered. “So saan tayo? Hoy kailangan maaga tayong uuwi ha? Aasikasuhin ko pa ang asawa ko.” Sabi ko sa kanya and she wiggled her eyebrows.

“Swerte mo talaga teng, napangasawa mo ang kinababaliwan mo noon.” She said and I smiled. Kung sana mahalin niya ako pabalik, swerteng swerte ko na, ngunit hindi niya kasi ako mahal pero okay na rin iyon, basta kasama ko siya.

“Swerte nga,” I said.

“Teka, bakit namumutla ka ngayon? Buntis ka noh?!” She squealed happily and I shook my head. Namumutla ba ako? Hindi ako buntis dahil virgin pa ako at walang nangyari sa amin ni Jandro.

“Hoy hindi noh, hindi pa kami handa ni Jandro na magkaanak.” Sabi ko sa kanya.

“Hmmm, akala ko, ang putla mo eh. Sige na, tara na!” She said at pinaandar ang kanyang sasakyan. We drove our way to our destination at sinabi niya sa akin na manonood raw kami ng sine ngayon dahil “The Nun” ang palabas. Mahilig kasi kami sa horror movies ni Nicole.

Nang matapos kaming manood ng palabas, we went to the museum. “Nicole, kailangan ko na talagang umuwi,” Sabi ko sa kanya. Baka mapatay ako ni Jandro kapag nalaman niyang wala ako sa bahay ngayon.

“Grabe ha, si cinderella kaba?” Tanong niya and I glared at her.

“Woy hindi ako nagbibiro, kailangan ko na talagang umuwi.” Sabi ko sa kanya and she groaned.

“Fine,” Sabi niya and I feel bad for her. Ako rin, gusto ko rin siyang makasama pero hindi talaga pwede eh. Nalulungkot na ako para sa kaibigan ko, matagal na kaming hindi nagsama.

“Sorry,” I said to her.

“Ewan ko sayo, kung hindi lang kita mahal eh.” She said and I smiled and we talked habang nagmamaneho siya. “Tinatrato kaba ng maayos ng asawa mo ha?” Tanong niya and I bit my lip and nodded my head. Lie, Lie, lie.

“Oo naman,” Sabi ko sa kanya.

“Buti naman. Babaero iyon noon diba? Ganun pa rin ba siya ngayon?” Tanong ko and I shook my head. Nong ikinasal kami ni Jandro, hindi ko siya ni minsan na nakitang may kasamang ibang babae.

“Nagbago na siya,” I said to her and she smiled and teased me.

“Sanaol ha,” She said and I chuckled. If only what I said was true. If only, Jandro is really treating me right but all of this is a lie and I can’t tell anyone about this dahil ayokong mapahamak si Jandro. I don’t want to ruin his career. He loves being a lawyer at pinaghirapan niya iyon kaya who am I to destroy his dream?

Nang makarating na kami sa bahay, I thanked Nicole and hugged her. “Sa susunod ulit,” She said and I nodded my head. Gusto ko pa siyang maka bonding ngunit hindi talaga kaya ng oras ko dahil natatakot ako sa asawa ko.

“Mag ingat ka,” Sabi ko sa kanya, and she nodded her head and I bid her goodbye. Pumasok na ako sa loob at sinara ang gate. I glanced at the garage and my eyes widened nang makita ko na nandoon ang kotse ni Jandro. I whimpered in fear at tinignan ang bahay.

I walked slowly inside the house and I saw him drink a glass of wine habang umuupo sa rocking chair. I gulped at bumilis ang kabog ng puso ko. I saw him put the glass on the table.

“Saan ka galing?” He asked coldly.