เมื่อทั้งสองเดินลงบันไดบ้านมาข้างล่าง ก้องก็พาน้ำพริกไปหาพ่อครูพายุที่นั่งรออยู่โต๊ะจีนภายใต้เต็นท์ผ้าใบ เมื่อทั้งสองเดินไปถึงก้องก็บอกให้น้ำพริกนั่งลงข้างหน้าพ่อครู ซึ่งร่างเล็กก็ทำตามอย่างว่าง่าย ส่วนตนก็เดินไปหยุดยืนข้างเสที่อยู่ข้างหลังพ่อครู แต่ไม่เห็นเพชรเพราะเขากลับบ้านไปแล้ว
เมื่อนั่งลงด้านหน้าชายที่ดูท่าทางใจดีและอบอุ่น มือเล็กก็ประนมขึ้นไหว้ด้วยท่าทีนอบน้อม การกระทำของเธออยู่ภายใต้สายตาของสามีที่ยืนกอดอกมองอยู่ เห็นเช่นนั้นก็พอใจไม่น้อยที่เธอว่านอนสอนง่ายไม่ดื้อรั้นเหมือนเคย อีกทั้งยังมีมารยาทรู้จักไหว้ผู้หลักผู้ใหญ่โดยไม่ต้องบอกกล่าว...
ขณะก้องยืนชื่นชมภรรยาของตนอยู่นั้น พ่อครูพายุก็เลื่อนฝ่ามือไปด้านหน้าเส ก่อนที่ลูกศิษย์ตนจะรู้งาน วางเบี้ยแก้ที่ปลุกเสกมาเป็นอย่างดีลงบนฝ่ามือหนา จากนั้นพ่อครูก็ยื่นไปให้หญิงสาวที่อยู่ด้านหน้า ซึ่งน้ำพริกเห็นเช่นนั้นก็แบมือไปรับเบี้ยแก้จากพ่อคร
