ปรารถนาซาดิสม์ (มีเล่มทำมือค่ะ)

อย่านะ ไม่นะ ไอ้คนเลว

มือหนึ่งที่ว่างของตรินัยถูกเจ้าของยกขึ้นมากุมสองเต้าที่งามเด่นท้าสายตาของเขาอยู่ ชายหนุ่มแอบมองแล้วลอบกลืนน้ำลายลงไปตั้งหลายครั้ง

            ปลายนิ้วที่สอดแทรกเข้าไปส่งสะกิดยอดชมพูเบา ๆ ก่อนจะรั้งสายของมันออกอย่างชำนาญมือ เพียงครู่เดียว เสื้อตัวจิ๋วนั้นก็ไม่อยู่บนเนื้อตัวของดอกไม้เสียแล้ว เธอมารู้สึกตัวอีกที่เมื่อหลังขาว ๆ เย็นวาบขึ้นมา เมื่อแผ่นหลังของเธอแตะอยู่กับเคาน์เตอร์หินอ่อนที่เย็นเฉียบด้วยลมเป่าของแอร์คอนดิชันตัวใหญ่นั้น

            “อื้อ... อย่า...นะ... อะ... คุณจะทำอะไร” เธอพูดพลางแสดงอาการเหนื่อยหอบ ลืมตาโพลงมองไปยังใบหน้าที่คลุกลงมาตรงระหว่างร่องอก และยังใช้ฝ่ามือหนาหยาบมาคลำคลึงปลายถันอย่างสนุกมือ หญิงสาวพยายามบิดส่ายเพื่อเอาตัวรอด

            “นมคุณสวยแบบนี้ ผมหยุดตัวเองไม่ได้” เขาพูดเสียงอัดอยู่กับเนื้อนวลตรงร่องอก ทำให้ดอกไม้ขนลุกเกรียว

            “อย่านะ... ไม่นะ” เธอร้องห้ามเสียงหลง พยายามจะทุบตีเขาแต่ก็ไร้ผล

            เสียงเพลงและเสียงกรี๊ด เมื่อพิธีกรกล่าวต้อนรับศิลปินชื่อดังบนเวที ทับทิมกับดรูว์กรี๊ดและเต้นเหยง ๆ อยู่ด้านหน้าเวทีนั้น

            “อย่านะ... ไม่นะ” เธอร้องห้ามเสียงหลง พยายามจะทุบตีเขาแต่ก็ไร้ผล

            เขากดเธอจนชิดติดกับเคาน์เตอร์ ใบหน้าเข้มคลุกลงไปในร่องอกนั้นอย่างสนุก ฝ่ามือหนาขย้ำหน้าอกอวบใหญ่หยุ่น ๆ นั้นอย่างย่ามใจ ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากอ้างับเม็ดเชอร์รีชมพูสีสวยเอาไว้เต็มปาก

            “อ้า... ไอ้บ้า” เธอเผลอร้องก่อนจะก่นด่าเขาออกมาแทบทันที สองมือผลักไสใบหน้าคมให้ออกไปให้พ้นตัว แต่ร่างกายของเธอช่างไร้เรี่ยวแรง เธอสอดส่ายสายตาหาตัวช่วยอื่น พลันสายตาของดอกไม้ก็ไปปะทะกับโถแก้วใส่น้ำแข็งราคาแพงที่วางอยู่ใกล้ ๆ

            ดอกไม้เอื้อมมือไปยังโถน้ำนั้นสุดแขนก่อนจะคว้ามันติดมือมาได้ เธอขบเม้มริมฝีปากแน่นกับความซ่านเสียวที่บังเกิดอย่างที่ไม่เคยได้รับมาก่อน เขาช่างหยาบคายและดูจาบจ้วงเกินไป กิริยามูมมามตรงหน้าทำให้อุมาริการ์รู้สึกสะอิดสะเอียน

            “หยุดนะ” สิ้นเสียงเธอก็ฟาดโถน้ำแข็งลงไปบนระหว่างลำคอและหัวไหล่ของเขาอย่างแรง ร่างหนาใหญ่ผงะออกทันที เธอรีบวิ่งออกไปทางประตู แต่ดูเหมือนมันถูกล็อกด้วยรหัสอีกทีหนึ่ง

            ตรินัยยกมือขึ้นลูบลำคอที่ได้รับบาดเจ็บ สะบัดศีรษะไล่ความเจ็บ ก่อนจะย่างสามขุมเข้าหาแม่สาวสวยจอมพยศที่ไม่ยอมลงให้กับเขา

            “ไอ้บ้า” ปากเธอก็ด่าว่าเขา หญิงสาวใช้มือเกี่ยวสายเสื้อแสงที่หลุดลงไปให้กลับเข้าที่ พลันสายตาก็เจอกับประตูห้องหนึ่ง

เธอรีบเบี่ยงตัวก่อนจะวิ่งหลบไปยังห้องนั้น    

            “เกิดมาไม่เคยพบ ไอ้บ้ากาม” เธอยังด่าทอเขาไม่เลิก วิ่งอย่างเร็วไปยังประตูห้องที่เปิดอ้า พอเข้าไปกลับเจอกับเตียงเล็ก ๆ ขนาดสามฟุตครึ่งที่ปูผ้าสีแดงเข้ม ตัดด้วยหมอนประดับสีดำ เธอเอื้อมมือปิดประตูสไลด์ให้ปิดลงทันที

            “ไม่มีกลอน บ้าจริง” เธอสบถออกมาแทบทันที ตรินัยใช้ฝ่ามือหนายื้อที่จับในฝั่งตรงข้ามเพื่อเปิดออก แม่สาวสวยอุมาริการ์ก็พยายามจะปิดมันลงให้ได้ แต่เธอก็สู้แรงของเขาไม่ได้ สุดท้ายตัวดอกไม้เองแทบเซตามแรงกระชากของร่างใหญ่

            “โอ้ย” เธออุทานออกมาด้วยความเจ็บ เพราะข้อมือที่ถูกสะบัดด้วยแรงกระชากของเขา

            “เธอชอบความรุนแรงเหรอ ทำไมไม่บอก” เขาจ้องสบใบหน้าสวยที่ตอนนี้แดงก่ำด้วยความโกรธ มองหน้าเขาตาแทบถลน

            “คุณมันบ้า อย่าเข้ามานะ” เธอพูดก่อนจะสอดส่ายสายตาหาอาวุธที่พอจะทำร้ายเขาได้ แต่ไม่มีเลย บนเตียงหนานั้นมีแต่หมอนเต็มไปหมดสี่ห้าใบ และไม่มีข้าวของอะไรเลย นอกจากกรอบรูปที่ติดอยู่ตามฝาผนัง เธอรีบปรี่ไปยังรูปที่ประดับไว้ทันทีแต่ช้ากว่าตรินัยเขาเข้ามาประชิดตัว ก่อนจะรั้งกระชากเอวบาง ๆ นั้นเข้าหาตัว ร่างเธอแทบปลิว เขาจับเธอด้วยสองมือ ก่อนจะโยนร่างบอบบาง หน้าอกโต สะโพกผายไปบนฟูกนอนหนานุ่มตรงหน้า ก่อนจะกระโจนทับร่างใหญ่ ๆ ของเขาลงไปทั้งตัว

            เสียงเพลงและเสียงกรีดร้องพอใจของผู้คนมากมายดังแทรกเข้ามาเป็นระยะ

            “แหม... ถูกสเปกไปหมด รู้ได้ไง ว่าพี่เทมป์ชอบแบบนี้” เขาพูดจ้องสบตา ยิ้มกวน ๆ ก่อนจะใช้ฝ่ามือกระชากเสื้อที่เธอสวมใส่ออกอย่างรวดเร็ว

            “จะทำอะไร อย่านะ” เธอร้องห้ามเหมือนเช่นเคย

ตอนนี้ไม่มีโอกาสให้หนีไปทางไหนได้ ตัวเล็ก ๆ ของเธอ แทรกตัวลงไปในฟูก ถูกทับด้วยร่างหนาแข็งแกร่งของชายหนุ่ม ตรินัยสะบัดใบหน้าคมเบา ๆ ก่อนจะแนบใบหน้าสูดดมและพ่นลมหายใจไปทั่วร่างกาย กลิ่นแอลกอฮอล์จากลมหายใจของเขาปะทะจมูกของดอกไม้

            “คุณเทมป์ คุณเมาใช่ไหม มันไม่โอเคเลยนะ อ๊ะ” เธอตกใจตอนที่เขาอ้างับอมเม็ดบัวสีชมพูนั้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้รุนแรงกว่าเดิม และจงใจลงน้ำหนักของปลายลิ้นระรัวเร็วรี่ พร้อมกับดูดอย่างแรง เสียงดังจ๊วบจ๊าบ

            สองมือหนาที่จับบังคับข้อมือเล็ก ๆ ไม่ให้ขัดขืน เธอขนลุกเกรียว ตอนนี้รู้สึกกลัวขึ้นมาจริง ๆ

            “อ๊ะ... อย่าทำ อา” เธอเผลอร้องครางกับความสาดเสียวที่เขาประโคมลงมา ปากเธอก็ร้องห้าม พยายามส่ายบิดตัวหนีการรุกหนักของเขา ตอนนี้ใครเอาช้างมาฉุดผู้ชายคนนี้คงไม่เลิกราง่าย ๆ แน่ ๆ

            ตรินัยใช้ฝ่ามือใหญ่สอดเข้าไปใต้กระโปรงแนบเนื้อ ก่อนจะสอดปลายนิ้วเข้าไปสำรวจของสงวนของหญิงสาว เธอหนีบขาไว้แน่น แต่ตัวหนาใหญ่ที่แทรกอยู่ตรงกลางทำให้ตัวเธอทำอะไรไม่ได้

            “อย่านะ ไม่นะ” เธอร้องห้ามเขาอีกครั้ง ตอนนี้หลับตาแน่น กัดเม้มริมฝีปากสนิท เกร็งขาหนีบไว้สุดกำลัง

            ร่างหนาเลื่อนตัวขึ้นประกบ ฉกริมฝีปากร้อน ๆ ทาบทับลงบนริมฝีปากบาง พยายามใช้ลิ้นดุนดันให้เธอเปิดปาก ดอกไม้เหมือนจะขาดอากาศหายใจ เธอผวาเฮือกมือปลายนิ้วของเขาสัมผัสส่วนที่อ่อนไหวที่สุด

            “อี้...ฮึก” เธอเปิดปากเผยอคราง เขาแทรกปลายลิ้นเข้ามาอย่างชำนาญ ทั้งตวัดรัดเกี่ยวปลายลิ้นของดอกไม้ให้ชวนหลงเคลิ้ม

รสหวานกำซาบซ่านไปทั่วปาก นางสาวอุมาริการ์เผลอตัวดูดกินน้ำหวานนั้นอย่างลืมตัว