ปรารถนาซาดิสม์ (มีเล่มทำมือค่ะ)

สุดท้ายคุณก็เป็นของผม

เขาขยับตัวนิดเดียว ใช้มืออีกข้างที่ถนัด รูดซิปกางเกงของเขาเองให้เลื่อนลง งัดเอาความใหญ่โตให้ผงาดจังก้า บดเบียดความอัดแน่นไปบนหน้าขาสวย ๆ ไรขนหนาแข็งทิ่มแทงจนใจสาวชักหวั่น ๆ เธอเพิ่งเคยเจออะไรแบบนี้เป็นครั้งแรก ตอนนี้ตกอยู่ในเหตุการณ์สะพรึง กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

            เรือนร่างสวย ๆ ของเธอ ถูกเขารุกรานไปทุกส่วน ปากที่ถูกเขาปิดสนิท ทำให้ไม่สามารถร้องห้ามอะไรได้ ร่างหนาใหญ่ของเขาแทบกลืนเธอฝังไปกับที่นอน

            ตรินัยใช้ปลายนิ้วแหวกแพนตี้ตัวจิ๋วให้พ้นเปิดทางให้หัวมังกรใหญ่ หัวเข่าและขาแข็ง ๆ แทรกง้างขาเล็ก ๆ ให้อ้ากว้าง เบียดชิดเจ้าชายใหญ่เข้ากับถ้ำมังกรแสนพิศวง ก่อนจะจิ้มพรวดเข้าไปทันที

            “อื้อ...(โอ้ย...)” เธอร้องอู้อี้อยู่ในลำคอ มือที่ถูกกดพยายามขัดขืนแต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้ อีกมือผลักหน้าอกเขาแทบทันที

            “อ้า...ฟิตจัง” เขาผละริมฝีปากออก ก่อนจะอุทานด้วยความพอใจ

            “โอ้ย... มันเจ็บนะ ฮือ” เธอน้ำตาซึม ตอนนี้ลืมตากว้าง มองหน้าของชายหนุ่มอย่างเคียดแค้น ตรินัยไม่ได้สบตาเธอ สายตาของเขาจดจ้องมองการทำงานของน้องชายตัวเอง ที่กำลังเสือกตัวไปข้างหน้าอย่างลำบาก

            เขาใช้มืออีกข้าง รวบขาเล็กเรียวขึ้นสูงข้างหนึ่ง ก่อนจะยกสะโพกสอบอัดกระแทกตัวเองเข้าไปแรง ๆ

            “โอ้ว...ซี้ด” เขาถึงกับส่งเสียงซี้ดซ้าด ชักขยับออกช้า ๆ ก่อนจะกระแทกเข้าไปใหม่

            “อื้อ...อ้า... ไอ้บ้าเทมป์” เธอร้องด่าเขาอีกครั้ง

            ตรินัยหันหน้าขึ้นไปดูใบหน้าสวยที่ปากร้ายไม่เหมาะกับใบหน้า เห็นใบหน้าเธอแดงก่ำ น้ำตาไหลริน ตรินัยใจหล่นวูบ เขาไม่คิดว่าเธอจะดรามา แต่ตอนนี้อะไรมายับยั้งเขาก็คงไม่ได้

            เขายันตัวเกยร่างบางเต็มตัว อัดร่างใหญ่กระแทกตอกลงไปเบา ๆ เธอถึงกับหลับตาปี๋ เม้มปากแน่น ก่อนจะอ้าปากส่งเสียงบอก

            “เบา ๆ ได้ไหม มันเจ็บนะ ฮือ” เธอพูดว่าพลางใช้สองมือยันหน้าท้องของตรินัยเหมือนจะผลักออกไปให้พ้นตัว

            เขาใช้สองมือจัดมัดเธอเอาไว้อีกครั้ง ก่อนจะส่งตัวเองลงไปประชิดสนิทแน่น

            “คุณไม่เคยเหรอ โอ้ย... ชูว์” ร่างกายกำยำที่แทรกอยู่กลางตัวสาวสวยถูกบีบรัดจนเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ

            ดอกไม้สะบัดหน้าหันไปข้าง ๆ ตอนนี้เธอจะทำอะไรได้ หญิงสาวได้แต่นอนนิ่ง ๆ เหมือนคอยรับคำบัญชาจากเขา ความรู้สึกเจ็บร้าวเหมือนตัวเองจะฉีกขาดออกเป็นเสี่ยง ๆ อุมาริการ์น้ำตาไหลริน

            เขารู้สึกแปลกใจไม่น้อย ไม่คิดว่าเธอจะเวอร์จินจริง ๆ ตรินัยหยัดตัวนิ่งกดแช่ รอให้เธอรู้สึกดีขึ้น เขาหอมซุกไซ้ไปที่ซอกคอและข้างแก้มนวล

            “เดี๋ยวก็สนุก” เขาบอกเธอเสียงกระเส่า ก่อนจะละเลื้อยใบหน้ามาปิดริมฝีปากอวบอิ่มของเธออีกครั้ง อุมาริการ์ไม่มีทางหนี และปฏิเสธร่างหนาใหญ่ที่จวบจ้วงบนเนื้อตัวของเธอไม่ได้ เธอได้แต่หลับตาข่มความเจ็บและความเสียใจเอาไว้

            แต่ตอนนี้ยังต้องข่มความอยากรู้ และความซ่านเสียวที่ปลายลิ้นร้อน ๆ เริ่มเล้าโลมประโคมลงมาใหม่ พอเธอเผลอไผล เขาก็ชักขยับตัวใหญ่ ลงจังหวะเนิบนาบ เธอผวาตัวขึ้นหายใจระรัว

ตอนนี้มีความรู้สึกเจ็บปนอารมณ์หวิวเกิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เขาพ่นลมหายใจร้อน ๆ ระรดซอกคอขาวอย่างจงใจปลุกเร้าให้อีกฝ่ายซ่านสยิว อุมาริการ์แอ่นผวาด้วยความรัญจวน เธอยังคงหลับตาเอาไว้แน่นระหว่างที่เขาขยับตัวเบา ๆ หญิงสาวจำต้องลืมตาขึ้นมองหน้าเขาทันทีที่เขาเร่งจังหวะรัวระยิบดอกไม้อ้าปากร้องลั่น เมื่อเขาเร่งสะโพกสอบกระแทกแรง ๆ

            “ฮือ...อื้อ...อะ ๆ อะ ๆ” หญิงสาวยกสะโพกขึ้น ในจังหวะที่เขาแทรกท่อนเนื้อแกร่งเข้าสู่ตัวเธออย่างแรงและรวดเร็ว ร่างกายของดอกไม้สั่นเทิ้ม ความรู้สึกไหวระยิบไปกับความรัญจวนที่ถูกร่างหนาใหญ่กระตุ้นเร่งเร้าอารมณ์ปรารถนาอย่างหนัก

            “ไม่นะ อ๊ะ ๆ อ๊ะ ๆ อ๊ะ ๆ ... อี๊” เธอทิ้งหลังผวาเฮือก เกร็งในส่วนกลางกาย ความรู้สึกเหมือนถูกเหวี่ยงล้อเล่นไปกับความรู้สึกซ่านเป็นครั้งแรก เธอแทบลืมหายใจ ความแรงของเขาทำให้เธอบอกตัวเองไม่ถูกว่าที่ดอกไม้รู้สึกอยู่ตอนนี้คืออะไร

            อุมาริการ์ได้ยินแต่เสียงเขาที่ครางกระเส่าบอกความสาดสุขของตัวเองแข่งกับเสียงกลองและเสียงดนตรีที่กระหึ่มอยู่ข้างนอก

            เขารั้งสองขาเธอขึ้นมาโอบ ก่อนจะยันตัวลุกขึ้นนั่ง กระแทกส่งน้องชายอย่างสนุกและรุนแรง ตอนนี้อุมาริการ์ไม่มีทางที่จะต่อต้าน ปากที่เคยร้องห้ามและต่อว่าเปลี่ยนเป็นร้องครางระงมอย่างไม่อาย ก่อนเธอจะหวีดร้องแข่งกับผู้คนข้างล่างที่มาชมคอนเสิร์ตที่แสนสนุกนั้น

            ตรินัยอัดกระแทกตัวส่งท้ายเข้าไปสุด ๆ ก่อนจะสาดกระสุนเข้าใส่เธอให้ร้อนวูบวาบไปทั้งตัว อุมาริการ์น้ำตาริน เธอหายใจรวยริน ยกสองมือมาปิดหน้าอก ก่อนที่เขาจะจับมันให้แยกกัน แล้วทาบร่างใหญ่ลงมาแนบแน่น

            “ดอกไม้สวย ๆ ก็ต้องคู่กับแจกันสวย ๆ” เขากระซิบข้างหู จูบจุมพิตไปทั่วใบหน้าของอุมาริการ์ด้วยความพอใจ เขานอนหายใจแรง ๆ อยู่บนตัวเธอ

            “ลงไปได้แล้วคุณตรินัย” เธอยกมือน้อย ๆ ขึ้นผลักเขา ตอนนี้น้ำตายังคงซึมไหลเอ่อล้นดวงตา ความรู้สึกในอกตอนนี้ คือเสียใจมาก ๆ เขาย่ำยีความบริสุทธิ์ของเธอ หมดแล้วความภาคภูมิใจของนางสาวอุมาริการ์

            เขาเลื่อนตัวออกอย่างช้า ๆ เธอผวาด้วยความเจ็บใบหน้าเหยเก พอเขาพ้นออกจากตัวเธอ ดอกไม้ก็ยันตัวเองลุกขึ้นนั่งแทบทันที เขารวบรั้งร่างบางจากข้างหลังเข้าแนบอก

            “จะไปไหน คุณไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นแหละคืนนี้ ผมยังไม่พอ” เขาพูดแบบหน้าไม่อาย

            “ฉันไม่ได้มาขายตัวนะ คุณอยากก็ไปหาซื้อผู้หญิงที่เขาขายบริการโน่น ฉันไม่ได้ขาย” เธอพูดออกมาด้วยความเจ็บช้ำ ทำตัวแข็งขืนอยู่ในอ้อมกอดของเขา

            “ผมชักชอบผู้หญิงแบบนี้แล้วสิ” เขาพูดพลางผลักเธอให้นอนคว่ำลงไปบนเตียง

            “จะทำอะไรอีก ฮึ” เธอหันหน้าขึ้นมองไปทางเขา สายตาเจ็บปวด

            “แค่อีกสักครั้งจะเป็นไรไป” เขาไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว ดอกไม้ลุกขึ้นนั่งคู้เข่า จ้องมองเขาแบบเต็มตา แค่เสี้ยวนาที เขาก็กระโจนใส่ร่างเธออีกครั้ง ครั้งนี้เสื้อผ้าอาภรณ์ที่ปิดกั้นอยู่บนเรือนร่างของเธอถูกเขากระชากจนหลุดออกไปจนหมด