วันถัดมา
มาลุลีนั่งอ่านนิยายของสามีอยู่ที่ศาลาหลังโปรด เวลานี้บ่ายแก่ๆ แล้ว แต่โกมินทร์ยังไม่กลับจากที่ทำงาน บริษัทของเขาทำเกี่ยวกับอสังหาฯ ที่ไม่ค่อยเข้าหูนัก เธอถนัดพรวนดินเป็นคนงานในสวนมากกว่า อันที่จริงนี่ก็สองเดือนแล้ว นับตั้งแต่เธอกับโกมินทร์แต่งงานกันมา และเป็นเวลาสองเดือนเช่นกันที่แพรดาวหาเรื่องค้างที่บ้านนี้มากกว่าคอนโดฯ ของตัวเอง เธอพยายามทำตัวเป็นเมียที่มีเหตุผล อะไรยอมได้ก็ยอม ด้วยอยากให้ทุกคนอยู่ร่วมกันอย่างสันติ แม้ลึกๆ อยากโยนแพรดาวออกนอกรั้ว แต่สิ่งที่ทำได้คือยิ้มให้หล่อนยามที่หล่อนยิ้มให้เท่านั้น
“เฮ้อ...ต้องอยู่แบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่นะ เบื่อชะมัดเลย” ถามตัวเองแล้ววางหนังสือนิยายลงบนเบาะนอน มองออกไปรอบกาย ต้นไม้ดอกไม้ก็เห็นออกดอกบานสะพรั่ง ไม่มีตรงไหนที่เธอควรลุกไปรดน้ำพรวนดินเลย พ่อของลดาจัดการสวนให้สวยจนเธอไม่มีอะไรจะทำจริงๆ
“คุณคะ น้ำค่ะ” ลดาเดินเข้ามาพร้อมกับเครื่อง
