มื้อค่ำผ่านพ้นไปแล้ว แพรดาวไม่มีกิจให้อยู่ต่อ หล่อนถูกตะล่อมให้กลับไปอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง โกมินทร์เตรียมตัวเข้านอน เขามีนิยายแนวสืบสวนอยู่ในมือ นิยายที่อ่านมันมาหลายอาทิตย์แต่ไม่จบสักที
“วันนี้คุณเก้าดูใจดีนะคะ”
เขาพับหนังสือลง วางมันไว้ข้างเตียงแล้วเอนกายลงนอน มาลุลีพูดกับเขาในตอนที่หล่อนเปลี่ยนมาสวมชุดนอนเรียบร้อย
“ฉันขี้เกียจทะเลาะกับเธอ”
“ดีค่ะ ลุลีก็ขี้เกียจทะเลาะเหมือนกัน” เอ่ยแล้วยิ้ม หยิบเอาครีมบำรุงมาทาแขนทาขาเสียรอบหนึ่ง ทาช้าๆ ให้สามีได้มองต้นขาเพลินๆ
โกมินทร์กลืนน้ำลายอึกใหญ่ ก็ว่าจะไม่สน ไม่มองมาลุลีอย่างพิศวาส แต่ในตอนที่หล่อนมาทาครีมยั่วๆ ให้ดูนี่ก็เหลือจะทนจริงๆ
“พรุ่งนี้ฉันจะเอาครีมเธอไปทิ้งให้หมด”
“เพื่อ?”
“จะได้เลิกทาครีมยั่วฉันสักที”
คนสวยยักไหล่ หยุดทาครีมแล้วลุกยืน
“นั่นไม่ได้เรียกว่ายั่วสักหน่อย นี่ต่างหาก...ที่เรียกว่ายั่ว” บอกเขาแล้วยิ้มร้าย ถอดเสื้อตัวบ
