“ว่าไม่ได้มั้งคะ ก็เก้าอนุญาตให้แพรใช้เอง ถ้าเมียเขาจะเต้นแร้งเต้นกาไม่พอใจก็คงช่วยไม่ได้”
แรมจันทร์แอบถอนหายใจ
“คุณแพรคะ มันจะมีหวังหรือคะ เท่าที่น้าเห็น คุณเก้าเธอไม่ได้อะไรๆ กับคุณแพรแล้วนะ น้าว่า...คุณแพรตัดใจเถอะค่ะ”
“เอ๊ะ! น้าแรมนี่ ทุกอย่างมันก็ต้องใช้เวลาทั้งนั้นแหละน่า”
คนที่สูงวัยกว่าไม่เห็นด้วยนัก เข้าใจว่าแพรดาวกับโกมินทร์เคยรักกันมาก่อน แถมยังมีลูกด้วยกัน แต่ตอนนี้โกมินทร์แต่งงานแล้วนะ
“แต่ว่า...”
“เถอะน่า...น้าแรมอย่ามาชักใบให้เรือเสียหน่อยเลย ฉันจะเอาเก้าคืนมาเป็นของฉัน น้าคอยดู”
แพรดาวเอ่ยอย่างมาดมั่นแล้วเดินออกจากห้องครัวตรงไปยังห้องของลูกสาว แรมจันทร์นึกขออภัยที่ทำให้อีกฝ่ายหงุดหงิดทั้งที่เพิ่งกลับมาจากทำงาน
“แม่...ช่วยหนูทำการบ้านหน่อย” หนูเกลเดินหน้ายุ่งออกมาจากห้อง สวนกับมารดา ทว่าอีกฝ่ายไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะพูดดีๆ กับลูก
“การบ้านก็ทำเองสิคะ แม่ไม่ได้ไปเรีย
