3
1297 Words
แกคิดว่าฉันจะทำงานที่นั่นต่อได้หรือไง และถ้าฉันต้องหางานใหม่ตอนนี้ ค่าใช้จ่ายก็จะเพิ่มขึ้นเพราะต้องรองาน แล้วไหนจะส่งเงินให้ที่บ้านอีก” เหตุผลของวารีทำให้น้ำรินเข้าใจ และพยักหน้าเห็นด้วย
“ง่ายๆ แกก็ไปขอโทษเขาสิ”
“เขาไม่คุยกับฉันน่ะสิ”
“อ้าว...” น้ำรินทำหน้าเหวอ เจ้านายของเพื่อนรักไม่คุยด้วย แล้วจะให้ทำยังไง สงสัยว่าวีรกรรมของเพื่อนคงทำให้อีกฝ่ายเอือมระอาเป็นแน่ นี่แค่ไม่กี่วันนะ เพื่อนของเธอจะทำงานรอดไหม เธอก็ยังไม่แน่ใจ
“ไหนแกบอกว่าเจ้านายคนใหม่ของแกเขาเป็นคนดัง ฉันจำได้ว่าแกด่าให้เจ้านายคนเก่าของแกฟัง ก่อนจะต่อยหน้าหมอนั่นจนเลือดกำเดาไหล” เจ้านายคนเก่าของเพื่อนรักดันชีกอ เลยโดนเพื่อนของเธอต่อยจนเลือดกำเดาไหล แถมยังโดนรองเท้าส้นสูงตบหน้าจนแหกอีกที่ริอาจมาลวนลามเพื่อนของเธอ จะแจ้งความเอาผิดก็ไม่ได้ เพราะว่าวารีเพื่อนรักเพื่อนแสบของเธอดันไปบอกภรรยาเจ้านายคนเก่าว่าผัวของหล่อนชีกอและซุกเมียน้อยเอาไว้ที่ไหนบ้าง
แสบไหมล่ะ!!!
“ฉันอาจจะเป็นคนเดียวที่ไม่รู้จักเขาก็ได้ แต่ได้ยินได้ฟังมาเท่านั้นเอง ตอนนั้นอยากลาออกจากที่นั่นเต็มกลืน อยากหลุดพ้นเลยไม่ได้ศึกษาหน้าตาของเจ้านายคนใหม่เลยน่ะแก” คนพูดนั่งหน้าตูม ปากยื่น เซ็งที่สุดในสามโลกกับความปากไวของตัวเอง
“แล้วแกจะให้ฉันทำยังไง” คนพูดเอ่ยถามทำตาปริบๆ
“ไม่รู้สิ แค่ปรับทุกข์เฉยๆ” คนพูดนึกถึงใบหน้าหล่อเหลาของอีตานั่น ก็เจ้านายของเธอนั่นแหละ เด่นคุณบุคลิกดี หน้าตาคมคายบาดตาบาดใจ รูปร่างสูงใหญ่ ดวงตาดุแต่ก็แฝงไว้ด้วยความขี้เล่น ถ้าไม่เพราะอารมณ์ไม่ดีเรื่องที่บ้านเธอคงไม่ปากไวด่าเขาออกไปแบบนั้น ทั้ง ๆ ที่ตัวเองนั่นแหละผิด ข้ามถนนไม่ดูตาม้าตาเรือ
“เอาน่าเครียดไปก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร ไปเที่ยวกับฉันไหม เดี๋ยวพาไปเปิดหูเปิดตา ถ้าเขาจะไล่ออกก็ปล่อยเขาไป แกก็หางานใหม่ แกเก่งเสียขนาดนี้ งานหาไม่ยากหรอก” น้ำรินปลอบใจเพื่อน
“ถ้าเขาไล่ฉันออก ยังไงก็ต้องหางานใหม่แหละ ถึงแม้ว่าในยุคนี้งานจะหายากแค่ไหนก็ตามที” เธอเองก็ปลอบใจตัวเอง
“ฉันเป็นกำลังใจให้แกเอง งานหาไม่ยากหรอก เชื่อสิ”
“แกจะชวนฉันไปเที่ยวที่ไหนเหรอ” คนถามเอ่ยขึ้น ไปเที่ยวผ่อนคลายก็ดีเหมือนกัน ไม่ก็ดื่มให้เมาหัวราน้ำไปเลย จะได้ลืมความทุกข์ของตัวเอง หนี้สิน คำนี้ช่างเจ็บลึกเข้าไปในหัวใจ อาจเพราะมันเหมือนห่วงผูกคอที่สลัดไม่หลุด เหมือนเราต้องทำงานหาเงินมาใช้หนี้ เงินที่หามาได้ ก็ใช้ไม่เต็มที่ ต้องเจียดไปผ่อนหนี้ อยากจะพักผ่อนหย่อนใจ อยากจะขี้เกียจทำงาน นอนสบายก็ทำไม่ได้เพราะว่าเจ้าหนี้รอทวงเงินอยู่
นี่สินะ ที่เขาบอกว่าไม่เป็นหนี้เป็นลาภอันประเสริฐ
“ไม่บอก แต่รับรองว่าแซ่บมากเพื่อนจ๋า” คนตอบสีหน้ามีเลศนัยอย่างเห็นได้ชัด ทำเอาคนฟังอยากไปเที่ยวขึ้นมาในทันที จะได้ไปปลดปล่อยความเครียดและความกังวลที่เกิดขึ้นในหัวใจของเธอด้วย
“แกพาฉันมาที่คลับอย่างนั้นเหรอ”
“ใช่น่ะสิ”
“ก็มันปิดนี่นา”
“ไม่ปิดจ้ะเพื่อนจ๋า แต่จะเข้าไปได้ต้องมีบัตรสมาชิก ฉันสมัครเมมเบอร์เอาไว้” คนพูดยกบัตรสีทองแถบดำขึ้นมาตรงหน้าของเพื่อนรักอย่างมีเลศนัย
“แกเคยมาแล้วเหรอ ฉันไม่เห็นรู้เลย”
“เกิดมาทั้งทีก็ต้องเปิดหูเปิดตากันบ้างสิ จะเป็นยายเพิ้งทำงานหัวฟูงกๆ อยู่ที่ทำงานกับบ้านได้ไง”
วารีตื่นตาตื่นใจกับคลับแห่งนี้เป็นอันมาก พนักงานชายหญิงแต่งตัววาบหวิวสยิวกิ้วเสียเหลือเกิน
ชุดซีทรูเอย ชุดที่ผู้ชายใส่แต่อันเดอร์แวร์แค่ตัวเดียวทำให้เธอหน้าร้อนผ่าวลามไปถึงใบหู
พนักงานเสิร์ฟทั้งหลายไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิง เป็นกันเอง ลูกค้าสามารถที่จะสัมผัสแตะต้องพนักงานในร้านได้ทุกคน
บนเวทีมีเหล่าแดนเซอร์และพนักงานต่างๆ กำลังเต้นกันอย่างสนุกสนาน ด้วยลีลายั่วสวาท ท่าเต้นโยกย้ายส่ายสะโพกสุดแสนเร่าร้อนนั้น ทำเอาคนมองถึงกับน้ำลายหก รวมถึงวารีด้วย
คนที่มาทำงานที่นี่น่าจะกล้ามาก หรืออาจเพราะอยากได้เงินด้วยเลยทำให้กล้า วารีเห็นว่าหลายคนได้ทิปค่อนข้างเยอะ เธอหน้าแดงร้อนซู่ ดื่มเหล้าเข้าไปหลายแก้วเลยทำให้รู้สึกอยากไปสัมผัสผู้ชายหุ่นล่ำๆ สักคน
“คุณมาเที่ยวสถานที่แบบนี้ด้วยเหรอ” เสียงทุ้มนุ่มหูแสนคุ้นเคยทำให้วารีหันขวับไปมอง
“ทะ... ท่านประธาน”
“ครับผมเอง ผมไม่ยักรู้ว่าเลขาของผมชอบมาเที่ยวสถานที่แบบนี้ด้วย”
“เอ่อ...” เธอถึงกับอึก ๆ อัก ๆ
“ดีนะ คุณจำผมได้ด้วย” ประโยคของเขาทำให้เธอค้อนเขาเสียวงใหญ่ เพราะรู้ว่าเขากำลังประชดเธออยู่
“คุณไม่อยากลองขึ้นไปสัมผัสกับหนุ่มๆ บนเวทีเหรอ ให้ทิปนิดหน่อยคุณน่าจะได้ทั้งจับทั้งลูบทั้งคลำเลยนะ”
“ไม่เอาหรอก”
“สวัสดีค่ะ แหม... ยายวาแกมีหนุ่มๆ มานั่งคุยด้วยแล้ว คืนนี้อย่าปล่อยให้หลุดมือนะแก หล่อๆ ล้ำๆ แบบนี้หากยากมากๆ เลยแก” น้ำรินที่ออกมาจากห้องน้ำรีบกล่าวสวัสดีเด่นคุณ และกระซิบกระซาบกับเพื่อนรักด้วยน้ำเสียงชอบอกชอบใจ
“บ้า! นั่นมันเจ้านายของฉันย่ะ ฉันหาทางชิ่งอยู่นี่แหละ เขารู้ว่าฉันมาเที่ยวสถานที่แบบนี้ยิ่งจะไล่ฉันออก หาว่าฉันทำตัวไม่เหมาะสมน่ะสิ”
“แกไม่ใช่เด็กนักเรียนสักหน่อย ทำตัวไม่เหมาะสมยังไง” น้ำรินเถียงกลับ
“สวัสดีครับ” เด่นคุณเอ่ยทักทายเช่นกัน
“เจ้านายของแกหล่อลากไส้ไปเลย น้ำเสียงนี่อย่างนุ่ม ถ้าเป็นฉันนะ จะลากขึ้นเตียงคืนนี้เลย”
“บ้า!” วารีหยิกเพื่อน แต่น้ำรินรู้ทันเลยรีบหลบ
“ตามสบายเลยนะแก”
“ฉันจะชิ่งกลับ แกจะมาสนับสนุนให้ฉันอยู่กับเขาทำไมกัน” วารีกระซิบเสียงเข้มใส่เพื่อน
“ไปก่อนล่ะ” น้ำรินมีที่หมายแล้ว เธอโบกมือลาเพื่อนในทันที
“ให้ผมไปส่งไหม”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ”
“ดูเหมือนว่าคุณจะโดนเพื่อนทิ้งแล้วนะ”
“เรื่องของฉัน” เธอลุกหนี แต่ถึงกับเซ รู้สึกว่าเมาเพราะดื่มเข้าไปหลายแก้ว เด่นคุณรีบเข้าไปประคองร่างของเธอเอาไว้
“ผมไปส่ง”
“บอกว่าไม่ต้องยังไงล่ะคะ คุณสนุกของคุณไปเถอะ ฉันจะกลับแล้ว” นึกขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเพื่อนรักที่พอได้ผู้แล้วทิ้งเธอเฉย อาจเพราะเพื่อนของเธออยากให้เธออยู่กับเด่นคุณกระมัง แต่เธอไม่อยากให้เขาไปส่งที่บ้าน เพราะยังไงก็คงไม่ได้ทำงานกับเขาอีกเป็นแน่
เธอขืนตัวออกจากอ้อมแขนของเขา เดินออกไปนอกร้านเพื่อเรียกแท็กซี่ แต่แท็กซี่เจ้ากรรมดันไม่มีใครจอดรับเธอเลย
- Writer
