4
1284 Words
ยืนจนเมื่อยก็เริ่มที่จะใจอ่อนยวบเมื่อหันไปเห็นว่าเขายังยืนอยู่ใกล้ๆ เธอ
“ท่านประธานไม่กลับอีกเหรอคะ”
“ผมอยากยืนเป็นเพื่อนคุณก่อน ให้คุณขึ้นรถแท็กซี่ให้เรียบร้อย ผมถึงจะมั่นใจว่าคุณจะไม่ยืนอยู่หน้าคลับคนเดียวจนโดนผู้ชายฉุดไป”
“คืนนี้ไม่มีรถผ่านมาสักคันเลยค่ะ” เธอหลุดปากออกไป
“ให้ผมไปส่งดีกว่า นี่ก็ดึกมากแล้ว คุณไม่ง่วงหรือไง หรือชอบเที่ยวดึกๆ ดื่นๆ แบบนี้เป็นประจำ” เขาเอ่ยถามเหมือนจะหาเรื่องคุยกับเธอ
“ฉันไม่เคยมาที่นี่หรอกค่ะ เพิ่งเคยมาเป็นครั้งแรก โดนยายน้ำรินลากมา”
“ไปกับผมเถอะ จะได้ไม่เสียเวลา” เขาผายมือไปที่รถยนต์ของตัวเอง วารีลังเลเล็กน้อย แต่ชะเง้อคอมองหารถแท็กซี่อีกรอบ ก็ไม่เห็น เธอเลยจำใจเดินขึ้นรถของเขาไป
“บ้านของคุณอยู่ที่ไหน”
“อยู่...” เธอบอกทางเขาไป เจอกันสองครั้ง เธอทำแต่เรื่องน่าอายกับเขา น่าอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว
“ความจริงท่านประธานไม่ต้องมาส่งก็ได้นะคะ”
“ทำไมล่ะ รังเกียจผมเหรอ”
“ก็ฉันเพิ่งด่าท่านประธานไปเมื่อเช้า คุณคงอยากไล่ฉันออกจากตำแหน่งเลขา เราจึงไม่ควรเกี่ยวข้องกันอีก” เธอโพล่งออกไป คุยกันให้รู้ดำรู้แดงไปเลย ถ้าเขาจะไล่เธอออกที่เธอสามหาวกับเขา เธอก็เข้าใจและไม่โกรธเคืองอะไรเขาด้วย
วารีกลับถึงบ้านด้วยอาการมึนเมาพอสมควร เธอนึกถึงเหตุการณ์ที่คุยกันก่อนหน้ากับท่านประธานแล้วเผลออมยิ้ม
“ผมไม่เคยคิดจะไล่คุณออกเลยนะคุณวารี ถ้าผมไล่คุณออก ผมจะหาเลขาที่ไหนมาทำงาน คุณอารยาก็ลาออกไปแล้ว ที่สำคัญเขาบอกผมว่าเขาสอนงานคุณแล้ว ถ้าผมหาคนใหม่ ก็ต้องเปิดรับสมัครใหม่ หาคนที่เหมาะสมกับงาน ทำงานคล่องและเก่ง และต้องเรียนรู้งานอีก ผมจะเสียเวลาแค่ไหน คุณคิดดูสิ”
“มึนหัวจัง” เธอสลัดเรื่องของท่านประธานหนุ่มสุดหล่อทิ้งไป ก่อนจะเปลื้องผ้าออกจากเรือนกายอวบอิ่ม เปิดน้ำเต็มอ่าง เทสบู่กลิ่นหอมกรุ่นลงไป ก่อนจะหย่อนร่างอวบอิ่มลงในอ่างอาบน้ำ
วารีเริ่มต้นลูบไล้ทำความสะอาดร่างกายอย่างอ้อยอิ่ง สัมผัสของมือน้อยให้ความรู้สึกกระสันซ่านเป็นที่สุด ยิ่งนิ้วแกร่งของเธอเสียดสีกับปทุมถันอวบอิ่ม ยิ่งทำให้เธอตื่นตัวมากขึ้นไปอีก
เธอจินตนาการถึงหนุ่มๆ ที่คลับ แก่นกายยาวใหญ่ และร่องฉ่ำเยิ้มที่ตอนนี้เธอใช้มือสะกิดยอดเกสรสวาทไปมาเบาๆ มันให้ความรู้สึกเสียวซ่านเกินบรรยาย
ถ้าผู้ชายพวกนั้นเข้ามารุมล้อม สัมผัสเรือนร่างเธออย่างหื่นกระหาย ดูดดึงยอดถัน เคล้นคลึงเร่าร้อน ทุกสัดส่วนบนร่างกายถูกจับจูบลูบคลำ ด้วยอุ้งมือใหญ่สากร้อน เธอจะรู้สึกเช่นไรหนอ
เธอสัมผัสลูบไล้หน้าท้องของตัวเอง จินตนาการล้ำลึกว่าหากท่านประธานหนุ่มสุดหล่อของเธอกำลังลามเลียหน้าท้องเนียนๆ ของเธอ เขาลากลิ้นระเรื่อยลงไปจนถึง โหนกเนินแห่งความสาวอวบอูม คิดได้ดังนั้นมือเรียวสวย ก็เลื่อนลงไปบดขยี้กลีบสวาทอย่างลืมตัว
วารีหลับตาพริ้ม คิดว่ากลีบกายสาวกำลังถูกไล้เลียด้วยลิ้นหยาบหนาสากร้อน เขาลามเลียเธอไปทุกซอกทุกมุม ท่านประธานหนุ่มสุดหล่อลากลิ้นลามเลีย เสียดสีไปตลอดความยาวของกลีบสวาท ดูดเม้มดึงดัน เม็ดมณีสีแดงฉ่ำอย่างนุ่มนวล นิ้วยาวใหญ่เย้าแหย่แทรกลึกเข้าในร่องสวาทอันแสนคับแคบ ดึงเข้าออกสร้างความรัญจวนใจสุดแสน
เธอเพิ่มความหนักหน่วงรุนแรงของปลายนิ้วเพื่อบดบี้ขยี้ติ่งเสียวให้มากยิ่งขึ้น ไม่อยากคิดถึงเด่นคุณ แต่เธอก็ยังเผลอไปนึกถึงเขา
วารีเสร็จสมโดยถึงจุดสุดยอดด้วยปลายนิ้วของตัวเอง เธอรีบอาบน้ำและแต่งตัวอย่างรวดเร็ว พยายามสลัดความคิดฟุ้งซ่านออกไป
เช้าวันใหม่ของวารีมันตื่นเต้นจนรู้สึกว่าตนเองทำอะไรไม่ถูก การได้เจอเด่นคุณอีกครั้ง ทำให้เธอต้องตั้งสติให้มากขึ้น ต่างจากเด่นคุณอย่างสิ้นเชิง
วันนี้เขารู้สึกสนุกกับการมาทำงานไม่เบื่อหน่ายเหมือนเช่นทุกวัน อาจเพราะว่าเขาจะได้เจอกับเลขาสาวปากดีนั่นเอง เรื่องเมื่อคืนทำให้เขาสามารถล้อเลียนเธอไปได้อีกหลายวัน ไม่คิดเหมือนกันว่าจะเจอเธอที่นั่น
“คุณ!” เธออุทานเมื่อเดินชนเข้ากับเขา
“ว่าไง”
“ท่านประธานมาทำงานเช้าเหมือนกันนะคะ”
“ใช่ครับ คุณก็มาทำงานเช้าเหมือนกันนะนี่”
“เด่นขา... คุณมาแล้ว คิดถึงจังเลยค่ะ” ยังไม่ทันที่คนทั้งสองจะคุยอะไรกัน เสียงของใครคนหนึ่งของดังขึ้น
หล่อนเบียดเข้ามากอดแขนของเด่นคุณเอาไว้แน่น ก่อนจะหอมแก้มของเขาฟอดใหญ่
“กนกพร คุณมาได้ยังไงนี่” เด่นคุณเอ่ยถาม พลางปลดมือของอีกฝ่ายออกห่าง แต่เธอทำท่ากระเง้ากระงอด ไม่ยอมให้เขาปลดมือของเธอออกไปได้สำเร็จ
“เด่นขา... ช่วยนกด้วย นกถูกทำร้าย” ประโยคนั้นของกนกพร พร้อมทั้งถอดแว่นและเปิดหน้ากากอนามัยให้เขาเห็น ทำให้เห็นร่องรอยถูกทุบตีทำร้ายเต็มไปหมดทั้งใบหน้า มันเขียวช้ำจนเขานึกตกใจไม่น้อย
วารีเองก็เช่นเดียวกัน แต่เธอกลับสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงแว๊ด ๆ ของอีกฝ่ายดังขึ้น
“หล่อนมองอะไรย่ะ เป็นเลขาใช่ไหม ไปเอากาแฟมาให้เราสองคนด้วย สองแก้วน้ำตาลสองก้อนพอ”
“ค่ะ” วารีตอบรับอย่างงุนงง ระคนหงุดหงิดใจไม่น้อย แต่เธอไม่มีทางเลือก ยังไงก็ไม่อยากมีปัญหาจึงเดินไปชงกาแฟมาให้สองหนุ่มสาว ที่กอดแขนกันเดินเข้าไปในห้องทำงาน
“อุ๊ย!” วารีอุทานอย่างตกใจเมื่อกำลังจะยกถาดกาแฟเข้าไปเสิร์ฟในห้องของเจ้านายหนุ่ม
“ฉันยกเข้าไปเอง เธอจะไปทำอะไรก็ไปทำเถอะ”
“ค่ะ”
“เดี๋ยวก่อน” กนกพรเรียกวารีเอาไว้ เมื่อเธอจะเดินไปยังโต๊ะทำงาน
“มีอะไรคะ”
“เธอมาทำงานที่นี่นานแล้วเหรอ”
“เพิ่งมาทำค่ะ”
“อ้อ... เลขาใหม่นั่นเอง แม่อารยาคงออกไปแล้วล่ะสิ” คนพูดเหยียดยิ้ม เกลียดอารยาที่สุด เพราะอารยานี่แหละเอาเรื่องที่เธอแอบคบซ้อนไปปูด ทำให้เด่นคุณจับได้ ไม่อย่างนั้นเธอคงได้แต่งงานกับเขาไปแล้ว คนอื่นๆ เธอก็แค่เล่นๆ เท่านั้น และวันนี้ที่เธอกลับมาก็เพราะต้องการเงิน เงินขาดมือก็แค่นั้นเอง
วารีไม่ได้พูดอะไร เธอเดินไปทำงานของเธอต่อ แต่อีกฝ่ายก็เดินตามเธอมาที่โต๊ะทำงานอีกเช่นเคย
“ต่อจากนี้ไปเธอต้องเป็นสปายให้ฉัน”
“คะ?” วารีทำหน้างงใส่
“หมายถึงคอยรายงานเรื่องของเด่นให้ฉันฟัง”
“ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วยคะ” วารีเอ่ยถามกลับไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ฉันจ้างเธอ เธอจะเอาเท่าไหร่”
“ไม่เอาค่ะ ฉันไม่ชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องของใคร”
“นี่เธอ!”
“กาแฟเย็นหมดแล้วนะคะ ท่านประธานคงรอคุณอยู่” คนพูดรีบบอก ในขณะที่กนกพรทำสีหน้าว่าฝากไว้ก่อน ก่อนจะเดินเขาไปในห้องทำงาน
- Writer
