2
1292 Words
ผิวขาวเนียนละเอียด ตายาวรี จมูกโด่งงาม ริมฝีปากอวบอิ่ม รูปร่างสูงโปร่งแต่อวบอัดเต็มไม้เต็มมือ เธอแต่งตัวทันสมัย ดูภายนอกเหมือนผู้หญิงเรียบร้อยอ่อนหวานทั่วไป แต่พอได้สนทนาด้วยกลับทำให้รู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่มีความมั่นใจในตัวเองสูงปรี๊ด ไม่อย่างนั้นคงไม่กล้าต่อปากต่อคำกับเขาแบบนี้แน่นอน
เขาก็ว่าจะไม่ใส่ใจยายผู้หญิงปากร้ายคนนี้ แต่ไม่รู้ทำไม เธอทำให้ความเบื่อหน่ายในหัวใจของเขาจางหายไป เขาจึงต่อปากต่อคำกับเธอต่อ
นานๆ กว่าจะมีผู้หญิงกล้าดีมาพูดจาแบบนี้กับเขา เพราะปกติมีแต่ผู้หญิงมาอ่อย เข้าหาเข้าเพื่อจะจับเขาทำผัว เอากันตรงๆ คือเข้าหาเขาเพราะเงินล้วน ๆ ผู้หญิงพวกนี้หาความจริงใจไม่ได้เลย
“นี่คุณผิดแล้วยังไม่ยอมรับอีกเหรอคะ ยังมาถามกวนๆ ฉันอีก”
“ผมกวนตรงไหนไม่ทราบ”
“คุณยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ”
“ไม่รู้เลยครับ” เขายกยิ้มมุมปาก
“เบื่อจะคุยกับคุณแล้ว ขออย่าให้เจอกันอีก” เธอเดินหนีไปขึ้นลิฟต์ในทันที
“อ้าวคุณจะรีบไปไหนล่ะ”
“ฉันไม่อยากเสวนากับคุณอีก”
“ผมน่ารังเกียจขนาดนั้นเลย” เขาเดินตามเธอไปขึ้นลิฟต์
“คุณยังจะตามมาหาเรื่องฉันอีกเหรอ ถ้าฉันไม่รีบไปทำงานจะด่าให้เละเลย” เด่นคุณถึงกับสะดุ้งกับประโยคของหญิงสาวคนสวยตรงหน้า
“ผมไม่ได้ตามคุณครับ แต่ผมจะไปทำงาน”
“คุณทำงานชั้นไหนคะ”
“ทำไมครับ”
“ฉันไม่เฉียดไปชั้นนั้นเลย” เธอกดลิฟต์ ไม่อยากทนอยู่ในลิฟต์เดียวกับเขานักหรอก แต่เธอจะไล่เขาออกไป เธอก็ไม่มีอภิสิทธิ์ขนาดนั้น
“เจ้าของบริษัทคงตาถั่วมาก รับคุณเข้ามาทำงาน”
“คุณทำงานตำแหน่งอะไรครับ” เด่นคุณเอ่ยถาม
“ฉันเป็นเลขาของท่านประธานค่ะ ถ้าคุณทำให้ฉันไม่พอใจ คุณเดือดร้อนแน่”
“ขนาดนั้นเชียว” เขามีแววขบขันในแววตาเพียงนิดหนึ่ง ก่อนที่จะจางหายไป
“ใช่ค่ะ อย่ามาหืออือกับฉันเชียวนะ” คนอารมณ์ไม่ดีขู่ฟ่อ ไม่รู้ทำไมเธอถึงได้ไม่ชอบหน้าเขานัก
“คุณจะตามฉันมาทำไมนี่” วารียังว่าใส่หน้าเขา
“ใครตามคุณ”
“คุณไง เดินตามฉันออกมาจากลิฟต์ทำไม”
“ผมไม่ได้ตามคุณ ผมทำงานชั้นนี้”
“ชั้นนี้คือชั้นผู้บริหารนะคะ” เธอหลุดปากถามออกไป
“คุณรู้ด้วยนี่ครับ”
“หรือคุณเป็นลูกค้ามาติดต่องานกับเจ้านายของฉัน” เธอเอ่ยถาม หน้าถอดสีนิดๆ คิดว่าเสียมารยาทกับลูกค้าของเจ้านาย เกิดเป็นลูกค้าคนสำคัญขึ้นมาเธอจะทำยังไง
เด่นคุณเดินไปที่ห้องทำงานของเขาด้วยฝีเท้ามั่นคง เธอรีบวิ่งไปดักหน้าเขาเอาไว้
“เดี๋ยวก่อนค่ะ”
“มีอะไร”
“เจ้านายของฉันไม่อยู่ค่ะ ถ้าคุณเป็นลูกค้าก็กรุณานั่งรอด้านนอกก่อนนะคะ”
“ผมจะเข้าไปในห้อง”
“เข้าไม่ได้ค่ะ” เธอคว้าแขนของเขาเอาไว้ เขามองมือของเธอด้วยสายตาดุๆ
สีหน้าและสายตาที่เขาดูตำหนิเธอ หาว่าเธอเหมือนเด็กไม่รู้จักโตทำให้เธอหน้าร้อนผ่าว
“นี่คุณ”
“ครับ”
“เข้าไม่ได้ค่ะ” เธอพูดได้แค่นั้นก็ต้องอ้าปากค้าง เพราะเขาเดินเข้าไปในห้องทำงานเรียบร้อยแล้ว เธอห้ามไม่ทัน รั้งไม่ทัน
“คุณ!” วารีวิ่งเข้าไปในห้องทำงาน อ้าปากค้างหนักกว่าเดิมเมื่อเห็นว่าเขานั่งลงไปที่โต๊ะทำงานตัวใหญ่ของเจ้านายเธอ
“คุณเป็นเลขาของผมเหรอ” ประโยคคำถามของเขาทำให้วารีใบหน้าเหลอหลา ใครเป็นเลขาของเขา อย่าบอกนะว่าเขาคือเจ้านายของเธอ
“คุณเป็นเจ้านายของฉันเหรอคะ” เธอเอ่ยถามออกไป คล้ายเพิ่งหาเสียงเจอ
“ครับ” คำตอบสั้นๆ ง่ายๆ ทำเอาคนฟังถึงกับอ้าปากค้างตาโต เธอถึงกับอึ้ง กะพริบตาปริบๆ ปรับใจตัวเองให้ยอมรับว่าก่อนหน้านี้เธอปากดีกับเขาแค่ไหน
“ฉัน” เธอเอ่ยออกมาได้แค่นั้นจริงๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น เด่นคุณจึงเอ่ยอนุญาตเสียงราบเรียบแต่เต็มไปด้วยความเด็ดขาด
“เชิญครับ”
“ท่านประธานได้เจอกับเลขาคนใหม่แล้วใช่ไหมคะ งั้นอ้นคงต้องขอตัวเลยนะคะ เพราะว่าสามีรออ้นหลายวันแล้ว” อารยาหรืออ้น เลขาคนเก่าของเขาต้องย้ายตามสามีไปทำงานที่จังหวัดอื่น เหตุนี้ทำให้เขาต้องหาเลขาใหม่ ในระหว่างหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา อารยาได้จัดการสอนงานให้แก่เลขาคนใหม่เรียบร้อยแล้ว
“อ้าว... คุณอ้น จะไปเลยเหรอครับ” เขาคิดว่าเธอจะอยู่ต่ออีกอาทิตย์หนึ่ง อาจเพราะเขาไม่แน่ใจว่าเลขาปากดีคนใหม่ของเขา จะทำงานได้ดีแค่ไหนนั่นเอง
“อ้นต้องไปแล้วจริงๆ ค่ะ รับรองว่าอ้นเทรนด์งานให้น้องวาเป็นอย่างดีแล้วแน่นอนค่ะ น้องวาหัวดี สอนอะไรก็เข้าใจง่าย แต่ถึงยังไงหากมีข้อสงสัยหรือติดขัดอะไร ให้น้องวาติดต่ออ้นได้ตลอดเลยนะคะ” อารยาพูดด้วยรอยยิ้ม
“ ครับ งั้นผมก็ขอให้คุณโชคดีนะครับคุณอ้น มีอะไรให้ผมช่วยก็ติดต่อผมได้เลยนะครับ” เด่นคุณเอ่ยขึ้น พร้อมลุกขึ้นยืนรับไหว้เธอ เธอถือว่าเป็นเลขาที่ดีคนหนึ่งของเขา
เขาเอ่ยขึ้นก่อนจะนั่งนั่งก้มหน้าก้มตา ทำงานต่อ ทำเอาวารีถึงกับยืนเหวอ
“งั้นวาขอตัวก่อนนะคะ ท่านประธานมีอะไรก็เรียกวานะคะ” เธอรีบเอ่ยขอตัว ยืนละล้าละลังอยู่ครู่ใหญ่ เขาไม่สนใจจะคุยด้วย เธอเลยต้องเดินเลี่ยงออกมาทำงานของตัวเองด้วยจิตใจที่ว้าวุ่น
เย็นวันนั้น วารีจึงไปปรับทุกข์กับเพื่อนรักที่ตัวเองดันไปด่าเจ้านายเข้าให้ เพราะปากพาจนแท้ๆ
“โอ้ย! ตายแล้ว ตายแน่ ๆ ยายน้ำ” วารีโวยวายว้าวุ่นอยู่กับเพื่อนสาวคนสนิทเพียงคนเดียวของเธอ น้ำรินมองเพื่อนแล้วรีบเอ่ยถามในทันที เห็นสีหน้าเดือดเนื้อร้อนใจนั้นก็นึกห่วงใยไม่น้อย
“เป็นอะไรของแกยายวา โวยวายลั่นโต๊ะ ทำเสียงตกอกตกใจอะไรกัน แกมีงานทำแล้วนี่นา”
“ก็ใช่น่ะสิ”
“แล้วแกมานั่งนั่งโวยวายอะไร”
น้ำรินงงกับท่าทีของเพื่อนสาวตัวเองมาก ปกติวารีเป็นผู้หญิงมั่นใจในตัวเอง ภายนอกดูเรียบร้อยอ่อนหวาน แท้ที่จริงนั้นเต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยวไม่ยอมคน
ด้วยรูปร่างหน้าตาและความสามารถมากมายของวารี ทำให้เธอโดดเด่นและเก่งไม่แพ้ใคร มีบริษัทหลายที่อยากได้วารีไปทำงานด้วยกันทั้งสิ้น แต่บริษัทไหนรับวารีเข้าไปทำงาน ก็ดันไม่ถูกใจสาวเจ้า เพื่อนรักของเธอก็ไปงัดข้อกับเขาเสียหมด ทำให้ต้องเปลี่ยนงานอยู่หลายครั้ง
“ฉันไปทำงานแต่ดันไปปากดีกับเจ้านายยังไงล่ะ” คิ้วเรียวบางขมวดเข้าหากันอย่างเคร่งเครียด ทำเอาน้ำรินทำงานหน้างง
“ด่าแล้วไง ปกติแกก็ด่าคนที่ไม่ชอบหน้าอยู่แล้วนี่นา”
“ก็ใช่ แต่แกเข้าใจไหมว่าที่บ้านของฉันกำลังเดือดร้อนเรื่องเงิน พ่อแม่และพี่ของฉันก็ยังทำการเกษตรแบบเดิม ๆ ไม่ยอมปรับเปลี่ยน ฉันต้องส่งเงินไปช่วยที่บ้าน แล้วฉันเพิ่งไปทำงาน แต่ดันไปปากดีกับเจ้าของบริษัท
- Writer
