03 สตรีอุ่นเตียงขององค์รัชทายาท
1143 Words
03
สตรีอุ่นเตียงขององค์รัชทายาท
จางเยว่ซินถูกพาไปที่เรือนหลังของตำหนักหัวเสือโดยมีนางกำนัลที่อยู่มาก่อนพานางไปและบอกวิธีการทำหน้าที่ของนางซึ่งนางรู้มันเป็นอย่างดีเพราะนางถูกฝึกฝนมาเป็นอย่างดี
ในขณะที่จางเยว่ซินได้เข้าไปอยู่ที่ตำหนักหัวเสือขององค์รัชทายาทหลี่ลี่หยางนั้น ที่บ้านของนางพี่สาวต่างบิดามารดาของนางก็กำลังไม่พอใจที่นางได้ไปเป็นนางกำนัลคนใหม่ของหลี่ลี่หยางเพราะนางคิดว่าวาสนาของจางเยว่ซินอย่างมากก็คงได้ไปอยู่ที่ตำหนักแม่ทัพเท่านั้น
“ท่านแม่ข้าไม่ยอมนะท่านแม่เหตุใดนางต้องได้ไปอยู่ใกล้ชิดว่าที่สามีของลูกกว่าลูกจะได้เป็นฮูหยิน นางก็คงเชยชมองค์รัชทายาทจนนางเบื่อแล้วกระมัง” จางซื่อหว่านเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับทำหน้าตาบึ้งตึงเคร่งเครียดเพราะสิ่งที่นางอยากให้เป็นไปไม่ได้เป็นไปตามที่นางต้องการ
“ไม่เป็นอย่างนั้นหรอกลูก องค์รัชทายาทไม่เอานางกำนัลสตรีอุ่นเตียงอย่างนั้นยกขึ้นออกหน้าออกตา นางก็เป็นได้แค่ของเล่นของบุรุษเท่านั้น เจ้าอย่ากังวลไปเลย สักวันองค์รัชทายาทได้เป็นฮ่องเต้วันนั้นจะเป็นวันของเจ้า เจ้าเชื่อแม่สิลูกรัก” จางซูเมิ่งเอ่ยขึ้นมาแล้วกอดบุตรสาวของนางไว้เพื่อให้นางอุ่นใจ
จางซิงอีที่เห็นภรรยาของเขาสอนลูกไปในทางที่ไม่ดีไม่ควรแต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้เพราะโชคชะตาฟ้าลิขิตไม่มีใครเปลี่ยนมันได้
กรุงเทพมหานคร
ไอยรินทร์ตั้งใจซื้อดอกไม้มาเซอร์ไพรส์วันเกิดของแฟนหนุ่มผู้กองรูปหล่อถึงห้องทำงานของเขา
“วันนี้เป็นวันเกิดพี่ต้น พี่ต้นต้องดีใจมากแน่ ๆ ที่เห็นเราเอาดอกไม้ไปให้ว่าที่สามีสุดหล่อของเรา” ไอยรินทร์เดินถือดอกไม้เข้าไปที่สำนักงานพร้อมกับรอยยิ้มที่มอบให้ตำรวจที่เดินสวนกันไปมาแต่ดูเหมือนว่าตำรวจหลายนายต่างทำหน้าเหมือนไม่ยินดีที่เธอมาในวันนี้ แม้ว่าวันนี้จะเป็นวันหยุดของเธอแต่มันเป็นวันสำคัญแน่นอนว่าเธอต้องมาทำหน้าที่แฟนที่ดี
“พี่ต้นขา สุขสันต์วันเกิดค่ะ” ไอยรินทร์เอ่ยขึ้นมาทันทีที่เดินเข้ามาในห้องทำงานของผู้กองหนุ่มรูปหล่อ
“พี่ต้นผู้หญิงคนนี้เป็นลูกน้องของคุณไม่ใช่หรือไง ทำไมเรียกคุณว่าพี่ต้นขาอย่างนั้นล่ะ” ผู้หญิงที่ไอยรินทร์รู้แค่ว่าเธอคือน้องสาวของแฟนแต่หน้าตาท่าทางที่เธอได้เห็นในตอนนี้คงไม่ใช่อย่างที่เธอเคยเห็นในภาพถ่าย
“นี่มันอะไรกันคะพี่ต้น” ไอยรินทร์เอ่ยถามแฟนหนุ่มของเธอที่อีกไม่กี่วันเขาบอกว่าจะให้พ่อกับแม่ไปสู่ขอเธอแต่งงาน
“คุณมาทำงานวันหยุดด้วยหรอเนี่ย มีเรื่องอะไรหรือเปล่าถ้าไม่มีธุระด่วนผมกำลังจะออกไปทานข้าวกับลูกแล้วก็เมีย ถ้าเป็นเรื่องงานฝากเรื่องไว้ที่หมวดมอสก็ได้นะ ผมไปแล้ว” ผู้กำกับหนุ่มเดินจับมือของภรรยาและลูกสาวของเขาออกไปทำเหมือนเธอกับเขาไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
“นี่มันเรื่องอะไรกันไม่จริง ไม่จริง” ไอยรินทร์สับสนไปหมดเธอเดินออกมาจากสำนักงานทั้งน้ำตา เธอก้าวขึ้นไปบนรถนั่งร้องไห้ฟูมฟายอยู่ในรถอย่างบ้าคลั่งเธอไม่คิดว่าเรื่องที่เธอได้เห็นได้เจอจะเป็นเรื่องจริง ความหวังความฝันของเธอพังสลายไปในพริบตา
ไอยรินทร์ขับรถออกมาด้วยความเร็วที่ค่อนข้างเร็วกว่าที่กฎหมายกำหนดเธอไม่เคยใจร้อนอย่างนี้มาก่อนแต่ตอนนี้สติของเธอไม่เหลืออยู่อีกต่อไป
ไอยรินทร์ขับรถไปเรื่อย ๆ อย่างไม่มีจุดหมายระหว่างที่ขับรถไปเธอก็ร้องไห้ออกมาหนักมากเพราะทั้งชีวิตของเธอได้หายไปในไม่กี่วินาที
“ฮือ ๆ ทำไมเราต้องอาภัพขนาดนี้ทำไมเราต้องเจอแต่เรื่องที่มันโชคร้ายอย่างนี้ด้วย ฮือ ๆ” ไอยรินทร์ร้องไห้ออกมาไม่หยุดความเร็วของรถเช่นกันไม่มีท่าทีจะลดลงมีแต่เร็วขึ้นเรื่อย ๆ
“เอี๊ยด!!!! โครม!!!! กรี๊ด!!!!!” เสียงร้องบวกเสียงล้อที่ถูกคนขับรถบรรทุกเหยียบที่เบรกแล้วก็เกิดโศกนาฎกรรมที่โหดร้าย ไอยรินทร์เสียชีวิตทันทีที่เกิดอุบัติเหตุ
เรือนหลังในตำหนักหัวเสือ
จางเยว่ซินอาบน้ำพรมน้ำหอมตามที่ได้ฝึกมาเป็นอย่างนี้ นางเตรียมตัวให้พร้อมเสมอเพื่อปรนนิบัติองค์รัชทายาทเพราะมันคือหน้าที่ของนางไม่ว่าเขาต้องการให้นางอยู่บนเตียงกับเขาตอนไหน นางก็ต้องพร้อมเสมอ
“องค์รัชทายาทจะไปไหนพะย่ะค่ะ” หวงกงกงเอ่ยถามยิ้ม ๆ ทั้ง ๆ ที่กงกงรู้อยู่แล้วว่าองค์รัชทายาทของเขาจะไปที่ไหน
“ไปไหนเจ้าก็น่าจะรู้ใจของข้ามากที่สุด” หลี่ลี่หยางยิ้มมุมปากแล้วก็เสด็จออกจากห้องบรรทมในทันที
หลี่ลี่หยางเดินผ่านเรือนของนางบำเรอนางสนมไปเรื่อย ๆ จนมาถึงเรือนหลังที่เป็นเรือนของสตรีอุ่นเตียงที่เขาอยากสัมผัสมากที่สุดในตอนนี้ไม่มีสตรีนางใดที่ทำให้เขาโหยหาได้เหมือนนางเพราะตั้งแต่ที่เขาได้เห็นใบหน้าที่สวยงดงามของนางก็ทำให้เขาอยากใกล้ชิดนางให้เร็วที่สุด
เสียงฝีเท้าที่หนักแน่นเดินมาหยุดที่หน้าห้องของจางเยว่ซินตอนนี้นางนั่งส่องคันฉ่องหวีผมให้สลวยเงางามที่สุด
หลี่ลี่หยางเปิดประตูเข้ามาเพราะนางไม่ได้ลงกลอนประตู นางรู้ว่าเขาต้องมาหานางในคืนนี้
คืนที่พระจันทร์เต็มดวงส่องสว่าเข้ามาภายในห้องของนางที่หอมกลิ่นดอกไม้อ่อน ๆ ยิ่งเดินเข้าไปใกล้ตตัวของนางกลิ่นหอมอ่อน ๆ ก็ยิ่งหอมมากขึ้นเรื่อย ๆ
“หอมเหลือเกิน เหตุใดห้องของเจ้าถึงได้หอมถึงเพียงนี้ ข้าไม่เคยไปห้องของผู้ใดแล้วหอมอย่างห้องของเจ้าเลย ข้าอยากรู้นักว่าตัวของเจ้าจะหอมอย่างห้องของเจ้าหรือไม่” หลี่ลี่หยางตรงเข้าไปหานางแล้วจับนางอุ้มขึ้นมาแล้ววางนางลงที่เตียงนอนขนาดใหญ่ที่ถูกเตรียมไว้เพื่อสตรีอุ่นเตียงกับองค์รัชทายาท
- Writer
