บทที่ 12

1001 Words

ค่ำคืนนี้เขารู้สึกว่ามันชั่งอ้างว้างมากๆ แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะสามารถนอนคนเดียวมาตลอดหลายปีแต่ช่วงระยะเวลาเพียงไม่กี่วันที่เขาได้นอนกอดกับหญิงสาวนั้น เขากับคิดว่ามันชั่งมีความหมายและยาวนานเหลือเกิน นั่นส่งผลให้ตอนนี้เขาพยายามข่มตาลงเท่าไรก็นอนไม่หลับจนต้องหันไปพึ่งยานอนหลับอีกตามเคย "ฉันขอพึ่งแกหน่อยละกันนะ" หลังจากที่ทานยานอนหลับเข้าไปแล้วไม่นานชายหนุ่มก็หลับไปเพราะฤทธิ์ยา เช้าวันต่อมาแม่บ้านขึ้นมาปลุกชายหนุ่มให้ลงไปทานอาหารเช้าข้างล่างตามคำสั่งของคุณปู่วาดิม "คุณโรแลนด์คะ" แม่บ้านพยายามเรียกชายหนุ่มแต่ก็ไร้การตอบรับเธอจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปทั้งๆที่ยังไม่ได้รับอนุญาตจากเขาเลย "..." "คุณโรแลนด์ ขออนุญาตเปิดประตูเข้าไปนะคะ" สาวใช้เห็นโรแลนด์นอนนิ่งเรียกเท่าไรก็ไม่รับรู้จึงถือวิสาสะอีกครั้งที่จะแตะตัวของชายหนุ่มเพื่อวัดอุณหภูมิ ผลปรากฎว่าผู้เป็นนายตัวร้อนจี๋ เธอคิดว่าชายหนุ่มคงจะจั

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD