"ขอให้เดินทางกลับปลอดภัยกันนะคะทุกคน" หญิงสาวรีบอวยพรให้ท่านทั้งสองเดินทางกลับด้วยความปลอดภัย
"ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกลูกมีปู่อยู่ทั้งคน"
"ขอบคุณคุณปู่มากๆเลยนะคะ"
"จะให้ดีก็ให้อภัยหลานชายคนนี้ของปู่หน่อยนะลูก ถือซะว่าสงสารก็ได้ลูก" หญิงสาวพยักหน้าหงึกๆ
"ปล่อยลูกสาวเราไว้แบบนั้นจะดีหรอแอนนา" ผู้เป็นสามีเอ่ยถามภรรยาเสียงกระซิบแต่เพราะในเวลานี้โรงพยาบาลเงียบสงบทำให้คุณปู่ได้ยินสิ่งที่อดีตลูกน้องถามภรรยาชัดเจน
"เถอะค่ะเชื่อแอนนานะคะว่าแอนนาคิดทบทวนมาดีแล้ว และอีกอย่างลูกของเรามีใจให้คุณโรแลนด์เขาแน่นอน แอนนารู้ดี" คนเป็นแม่เชื่อในความรู้สึกของตนว่าระหว่างสองคนนั้นมีอะไรพิเศษแน่นอน สายตาที่แอบส่งถึงกันมีแต่ความห่วงหาอาทรต่อกันมีหรือที่คนเป็นแม่จะดูไม่ออก วินาทีที่แอนเธียทราบว่าชายหนุ่มป่วยก็หน้าเสียเพราะความเป็นห่วง แล้วอย่างนี้จะให้ทั้งสองห่างกันนานๆได้อย่างไรล่ะ
"ฉันเอาหัวของฉันเป็นประกันเ
