Chapter X
1600 Words
TOTALLY
Has Dirty Words. Read At You Own Risk!
-Krist-
I held his manhood. Measuring how big it is. Hindi ko maabot ang aking mga daliri nang hawakan ko iyon. But I started to masterbate him.
I heard his moan. Kahit naman lakasan niya iyon ay walang makakarinig na kahit sino.
Naengganyo ako sa pag-ungol niya kaya minabuti ko ang pagbate sa kanyang pagkalalaki. I stared at his manhood. It was so damn big. At dahil malapit lang siya sa mukha ko, sinubukan kong dilaan ang dulo nito.
I started to licked the tip of his manhood. A loud moan came out to his mouth. I looked at him. Nakatingala lang ito habang nakapikit.
"More, more," nang-aakit na pakiusap nito.
I started to suck the head of it. I tasted his precum. But I don't mind. All I want to do is to taste the whole part of his body. So, I pushed him at ako naman ang pumaibabaw. Gaano na ba ako kabaliw? I was nineteen and this is my first time to do dirty things. Kaya siguro ganito na rin kasidhi ang kagustuhan kong makipagtalik dito.
I just shook my head to erase the things that bothering on my mind. I looked at his body. It is waiting for my wave.
So, I grabbed the opportunity. Baka masayang pa.
~*~
I wake up in the morning. It was Tuesday. And I comfirmed to myself that I was totally an unvirgin person. Shocks!
"I can't move my hips," tila nananakit na wika ko. Pinaikot ko ang aking paningin at tuluyan na nga akong nagising sa katotohanang wala ako sa bahay. Nasa mansyon pa ako.
I looked at the guy besides me. At lalo lang akong nagulantang nang makitang hindi si Mathias ang kasama ko.
"Reniel?" Taka kong tanong at hindi ako nakatayo agad dahil kumirot ang aking pang-upo.
Kinusot muna nito ang mga mata bago tumingin sa'kin. "Ako nga," nakangiting wika nito. "Good morning babe," masayang wika nito at niyakap ako kaya napahiga ulit ako.
Pinilit kong isipin ang buong nangyari kagabi. "Doomed!" Naisigaw ko nang makita kong si Mathias ang katalik ko pero si Reniel ang nasisikatan ngayon ng araw.
"Ano ba'ng nangyayari sa mundo?" Sigaw na tanong ko.
Lumingon ako sa tabi ko. Nakatingin pa rin sa'kin si Reniel ng malagkit. Bakit ganito? I heard a loud heartbeats. Hindi akin iyon. Dahil kumpirmadong mahal ko si Mathias at isa lamang kaibigan si Reniel.
Pero bakit si Reniel ang nakikita ko sa tabi ko?
"Hey? Are you okay?" Tanong nito.
"Hindi, hindi maaari. Bakit ikaw ang nabungaran ko?" Taka kong tanong at sinabunutan ko ang aking sarili. Para bang mawawala na ako sa katinuan kapag hindi ko agad nalaman ang totoo.
"Dahil ako lang naman ang kasa-kasama mo," sagot nito na lalo lamang nagpadagdag sa kuryosidad.
"T-teka nga!" Pigil ko dito nang akmang magsasalita ito. "Huwag mo 'kong bibigyan ng rason para magtaka lalo." Dugtong ko bago ako huminga ng malalim
"Nasa'n ka ba kagabi?" Tanong ko.
"Kasama mo do'n sa condo." Sagot nito.
"At no'ng panahon na magpaalam ako sa'yo, nasa'n ka na no'n?" Tanong ko ulit. Gusto ko lang naman masiguro kung ano ba talaga ang nangyari.
"Sinusundan ka," simpleng sagot ito pero 'yung puso ko, bigla na lamang tumibok ng malakas.
Sa sobrang gulat ay bigla na lamang akong napatayo. Pero ang akala ko'y makakatayo ako ng tuwid ay hindi pala. Lumagapak ako sa sahig at hawak ang pang-upong nangingirot pa rin. Bakit kasi ang laki ng ipinasok dito kagabi?
"Aray," inda ko nang sinubukan ko namang tumayo ulit.
"Kung hindi pa kaya, huwag muna," sambit nito at inalalayan ako sa pagtayo. Pinaupo ulit ako nito sa kama na ginamit namin kagabi. May ilan-ilan pang bakas ng dugo at puting likido na natuyo mula rito.
Napasimangot ako. Wala bang katotohanan ang nakita ko kagabi? "Bakit mo 'ko sinundan no'n?" Taka kong tanong.
"Kasi, simula nang pumasok ka sa Glamour Village ay may sumusunod na sa'yong isang lalaki." Sagot nito.
"Ha? Paano ako masusundan niyon, eh, nakabike ako?" Nagbad finger pa ako dito kasi naman, walang katotohanan ang sagot niya ngayon-ngayon lang.
"Nakabike? Nakadrugs ka ba?" Ito naman ang nagtaka.
Napakamot ako sa ulo. Hindi ko maalala ang nangyari sa'kin kagabi nang dahil sa pesteng halik na ginawad nitong kausap ko.
"Ah, eh, may gamit ba akong bike kagabi?" Medyo nahihiya kong tanong. Para nga kasing nakadrugs ako kung hindi ko malalaman at ipaglalaban pa na nakabike ako.
"Malamang na naglakad ka lang," pabalang na sagot nito.
"Eh, sino 'yung sumusunod sa'kin?" Taka kong tanong habang nagkakamot ng ulo at alanganing nakangiti.
"'Di ko kilala, basta matangkad siya na nakakulay itim." Sagot nito at sumeryoso na.
I looked directly at his eyes. Hindi ito makatingin ng ayos sa'kin at parang may tinatago. Kung totoo man ang sinabi niyang iyon, bakit hindi niya sinita ang lalaking nakaitim?
Napa-iling na lang ako nang malaman ang kasagutan. Hindi niya ako kaano-ano. Hindi niya ako kaibigan ko kung ano man. Isa lang akong hamak na kaklaseng nakatira sa Glamour Village na inakalang nagbibisikleta pero naglalakad sa gabi.
"Ano 'tong nangyari sa'tin?" Tanong ko dito.
Tumingin na ito sa'kin ng diretso. Hindi ko muna uusisain kung bakit hindi nito sinita ang lalaking sumusunod sa'kin kagabi. Mananatili iyong nasa isang bahagi ng isip ko.
"Hindi mo ba napapansin?" Balik tanong nito.
Sumimangot ako. "Sagutin mo muna ang tanong ko," aniko pa.
He took a deep breath before answering my question. "Nilalamig ka kagabi." Simpleng sagot iyon pero nakapagtataka kung bakit tumibok ng mabilis ang puso ko. "Ito na ba ang bahay mo? Wala akong nakikitang ibang gamit dito. At lahat ng mga gamit na nasa loob nito ay may puting telang nakatalukbong. Totoo bang tao ka at hindi bampira?" Napalunok ito sa sariling tanong.
Umiling ako. "Bakit mo ginawa sa'kin 'to?" Aniko pa. Imbes na sagutin ang tanong niya ay inalala ko ang ginawa niya. Tumulo ang luha ko. I am not totally inlove for Mathias. Alam ko iyon dahil sa hilig akong magbasa ng novel books. At kapag may ganitong senaryo ay lalo akong natatakot. Lalo na't may nangyari sa'min ni Reniel.
Pwede niya akong iwasan after this. Pwede din namang lalo siyang dumikit sa'kin like I am his wife. Pwede din naman na parang wala lang. Naguguluhan na ako. Hindi pa nasasagot ang ibang katanungan ay gumagawa na naman ako ng tanong na mahirap lapatan ng tamang sagot.
"Hindi ko ginawa 'yan sa'yo, actually. Biktima lang din ako dito," anito at umiwas ng tingin.
Lalong nagtaka ang aking buong pagkatao. Lalong nadagdagan ang mga katanungan. "Bakit mo nasabing nilamig ako kaya nangyari ito?"
"Hindi naman s*x ang tinutukoy ko, Krist." Wika nito.
"Eh, ano?"
"Dahil nawala ang lalaking sumusunod sa'yo kagabi. Nagtaka ako baka dahil iyon ay ang bampirang gumagala dito sa Glamour Village. Sinundan kita hanggang sa makapasok ka sa mansyong ito. Dumeretso ka at 'pag lingon ko sa maindoor at nakasarado na iyon na parang sinadya. Totoo bang tao ka at hindi ikaw 'yung bampira?" Napalunok ito sa huling tanong niya.
"Edi kung ako 'yung bampira, nasunog na ako kasi maaraw kahapon nu'ng umaga?" May halong inis sa tono ko no'ng sinabi ko ang mga katagang iyon.
"Ah, eh, ito ba ang bahay mo? Bakit dito ka dumeretso at look, walang kagamit-gamit dito. At kung mayroon man ay natatakluban iyon ng mga puting tela. Kaya natatakot na ako sa'yo," kinakabahang wika nito.
Takutin ko kaya ang hayop na ito? "Isa nga akong bampira. And I want to eat you and sip your blood until you die," pananakot ko sa hinayupak na ito.
"Huwag ka namang magbiro ng ganyan," bakas ang takot sa boses nito.
"Ano talaga ang nangyari sa'tin kagabi? Kung hindi mo sasabihin ang totoo ay uubusin ko 'yang dugo mo," pananakot ko pa.
"Wala naman talaga akong ginawa, eh. Biktima lang din ako dito," wika nito.
"Biktima na naman? Ikaw kaya ang isunod kong biktima?" Pananakot ko pa.
Nagtalukbong ito ng kumot. Wala itong saplot kaya bumakat ang pinakaiingatan nito. Kasing laki ng pumasok sa'kin kagabi. Pero totoo nga bang biktima lang din siya dito? Bakit masakit ang pang-upo ko at dama ko pa rin kung gaano kalaki ang ipinasok dito kagabi? Si Mathias ba ang nasa likod nito? Si Mathias ba ang dahilan kung bakit hanggang ngayon ay nandito pa rin si Reniel at hindi nakauwi dahil nagmistulang pinukpok ang maindoor?
Totoo nga bang biktima siya? I am totally out of my mind. Nalilito na ako ngayon.
Tumayo na ako. Kahit masakit pa sa pang-upo ay wala akong nagawa kundi ang umuwi na lang muna. Hindi rin naman kami makakapasok ngayon dahil nga sa nangyari. Biktima lang din siya.
HINDI MAALIS sa isip ko na biktima lang din siya. Kung totoo kasing biktima siya. Bakit hindi siya humingi ng saklolo sa nagdaang gabi?
"Ano?!" Pasigaw na tanong ni inay.
Nandito kaming dalawa ni Reniel sa bahay. Nagpaliwanag na rin ako kung bakit ako nagpupunta sa mansyon kung saan nagtagpuan namin ang isa't-isa nang nakahubad.
"Sorry po, hindi na po mauulit," wika ko dito. Sobrang nag-alala kasi sila sa'kin. Kita ko rin ang pag-aalala sa mukha ng itay ko na nakasandal sa pintuan.
"Paano kung napahamak ka do'n?" Nag-aalalang wika ni itay.
"Enough na po. Nandito na naman ako at humihinga pa." Sagot ko na lamang.
Napabuntong hininga si inay. Nakita ko naman via peripheral ang paghigop ni Reniel ng kape. Maghalfday na lang siguro kami ngayon. Alas diyes pa lang naman ng umaga.
"Maghalf day na lang tayo," nakangiting wika ko kay Reniel.
Napatingin ito sa'kin at ngumiti. "Good idea," wika nito.
~*~ ~*~ ~*~
- Writer
