แสนดื้อที่รัก

บทที่ 5 คุณชายเย็นชา

วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วดาด้าและน้องสาวเริ่มปรับตัวเข้ากับที่พักได้แล้ว หล่อนช่วยเจ้าของห้องอย่างกฤตภัทรดูแลห้องแลกกับค่าที่อยู่อาศัย ผลการเรียนของทั้งสามคนอยู่ในเกณฑ์ที่ดีมากจนกฤตภัทรยังแปลกใจตัวเอง นี่ถ้าคุณอารูปหล่อรู้คงจะดีใจไม่ต่างกัน แต่เอาเข้าจริงก็ไม่แปลกเท่าไรเพราะเขามีติวเตอร์ที่ติวเนื้อหาเข้มมากอย่างปรีณาภาอยู่ด้วย เพื่อเป็นการฉลองวันนี้เขาเลยชวนเพื่อนทั้งสองคนมากินเลี้ยงวันเกิดที่บ้านของคุณอาและเป็นการแนะนำเพื่อนให้คุณอาได้รู้จักไปในตัว

“วันนี้เจ้าของวันเกิดอยากจะทานอะไรดี” แม่งานเอ่ยถามน้ำเสียงสดใส วันเกิดเพื่อนทั้งทีก็อยากจะตามใจเพื่อนเสียหน่อย

“อืม อะไรก็ได้เอาที่ไม่ลำบากคนทำก็พอแล้ว”

“ทำไมขอน้อยจัง” ปรีณาภาถามออกไปด้วยความสงสัย

“แล้ว...มีดื่มไหม ดื่มมากไม่ได้นะด้ายังต้องกลับไปดูแลน้อง”

“ดื่มแค่พอรู้ว่าดื่มก็พอ นิดๆหน่อยๆ”

“แล้วเค้กวันเกิดล่ะเอาร้านไหนดี” ปรีณาภาถามออกไปน้ำเสียงตื่นเต้น เธอชอบวันเกิดก็ตรงได้กินเค้กแสนอร่อยนี่แหละ วันเกิดเธอทีไรมารดาก็จะหาซื้อเค้กหน้าตาหน้าทานแถมรสชาติยังอร่อยมากๆด้วย คิดแล้วก็คิดถึงบิดามารดามากๆ หล่อนอยากกลับไปกอดท่านให้หายคิดถึง

“ไม่รู้สิ จำเป็นต้องมีเค้กด้วยหรอ” กฤตภัทรถามออกไปน้ำเสียงราบเรียบ งานวันเกิดของเขาเลิกเป่าเค้กไปตั้งแต่ที่ย้ายมาอยู่กับกันย์ดนัยแล้ว กันย์ดนัยแค่พาไปรับประทานอาหารที่ร้านอาหารร้านโปรดเท่านั้น

“จำเป็นสิจำเป็นมากๆ งั้นซื้อร้านคนที่ชิชารู้จักก็แล้วกัน” ปรีณาภาตัดสินใจเองเสร็จสรรพเพราะถ้ามัวให้เพื่อนเลือกคงไม่ได้ซื้อเค้กแน่ๆ

“งั้นก็ตามใจแต่อย่าลืมเอาบิลมาด้วยนะจะได้จ่ายเงินคืนให้”

“ได้ค่า จะไม่ให้เพื่อนได้เสียเงินเลยว่างั้น”

“อืม” หลังจากที่ตกลงกันได้ลงตัวแล้วกฤตภัทรก็พาสองสาวไปห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อวัตถุดิบมาทำอาหารเย็น กฤตภัทรเอ่ยขออนุญาตคุณอาแล้วว่าจะพาเพื่อนมาที่บ้านซึ่งกันย์ดนัยก็เอ่ยอนุญาตทันทีเพราะถือว่าหลานจะได้คลายเครียดบ้าง สองสาวเมื่อได้มาเห็นบ้านของกฤตภัทรก็ต้องว๊าวเสียงดัง บ้านสองชั้นขนาดกำลังดีถูกตกแต่งอย่างสวยงามมีสวนและสระว่ายน้ำดูเป็นสัดส่วนและส่วนตัวมากๆ แม้ภายในจะไม่ได้มีสีสันมากแต่ก็เข้าใจได้เพราะเป็นบ้านของหนุ่มโสดถึงสองคน ด้านกันย์ดนัยวันนี้มีงานที่บริษัทและมีออกไปทานข้าวกับลูกค้าอีกเช่นเคยแต่ครั้งนี้เขาปฏิเสธการไปทานข้าวโดยใช้ข้ออ้างงานวันเกิดของหลานชายแทน

วันนี้ที่บ้านมีงานเลี้ยง บ้านที่เคยเงียบเหงาวันนี้กลับมาคึกคักอีกครั้ง เขาได้ยินเสียงหัวเราะจากเด็กสาวคนหนึ่ง เป็นเสียงหัวเราะที่ทำให้เขาอดยิ้มตามไม่ได้และรู้สึกมีความสุขกับเจ้าตัวไปด้วย

“ฮ่าๆ ดูหน้ากฤตสิเลอะหมดแล้ว มือชิชาไม่ว่างเลยดาด้าเช็ดให้กฤตหน่อยแล้วกัน” บอกเพื่อนสาวเสร็จก็หันไปสนใจสิ่งที่อยู่ในหม้อแทน เวลาหล่อนทำอาหารหล่อนจะใส่ใจกับมันมากๆ ดาด้าคว้าทิชชูมาเช็คคราบสกปรกออกจากใบหน้าหล่อเหลาของเพื่อนช้าๆ ทั้งสองสบตากันนิ่งนานจนหญิงสาวต้องหลบเลี่ยงสายตา

“อากลับมาพอดีเลย มาครับผมจะแนะนำเพื่อนให้อารู้จัก นี่ดาด้าครับคนที่ย้ายไปอยู่คอนโดผม”

“สวัสดีค่ะคุณอา” ดาด้ายกมือไหว้คุณอาหนุ่มของเพื่อนอย่างนอบน้อม กฤตภัทรใบหน้าถอดแบบมาจากคุณอาสุดหล่อคนนี้นี่เอง อาหลานท่าทางเหมือนพี่น้องกันมากกว่า

“ชิชาหันมาก่อนเร็วอากฤตกลับมาแล้ว” หญิงสาวถอดหูฟังออกพร้อมทั้งหมุนตัวกลับมาช้าๆ กรอบหน้าหวานของหยิงสาวชื่นไปด้วยเหงื่อเพราะหล่อนยื่นอยู่หน้าเตามาสักพักแล้ว กันย์ดนัยได้หลบตากับหญิงสาวแล้วก็รู้สึกว่าคุ้นเหลือเกิน นึกออกแล้วเธอคือคนที่ช่วยคุณยายข้ามถนนนี่เอง

“สวัสดีค่ะคุณอา” ปรีณาภายกมือไหว้คุณอาของเพื่อนอย่างนอบน้อมเช่นกันจากนั้นก็ส่งยิ้มหวานๆไปให้เขา ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนตรงหน้าจะเป็นอาของเพื่อนถ้าบอกว่าเป็นพี่ชายยังน่าเชื่อมากกว่า ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งดูสมาร์ทมากๆ ผิวของเขาขาวเนียนเหมือนผู้หญิง คงเพราะเขาไม่เคยได้ทำงานที่ต้องใช้แรงแน่ๆ สาวน้อยดวงตากลมโตราวกับตุ๊กตาจ้องมองดวงตาของเขาอย่างไม่นึกกลัว แววตาเป็นประกายของหญิงสาวทำให้เขารู้สึกใจสั่นแต่ต้องพยายามเก็บอาการเอาไว้ ดูท่าหล่อนจะจำเขาไม่ได้หรือไม่ก็อาจเพราะมองไม่เห็นว่าเป็นเขาที่นั่งอยู่ในรถในวันนั้น

“คุณอาหล่อจังเลยค่ะ” หญิงสาวบอกออกไปน้ำเสียงแผ่วเบาคล้ายละเมอ

“ชิชาพูดอะไรน่ะ” ดาด้าขยับเข้าไปใกล้ปรีณาภาเพื่อพยายามเรียกสติของเพื่อนให้กลับมา กฤตภัทรยิ้มขำสงสัยงานนี้เขาจะมีลุ้นเพราะดูท่าเพื่อนของเขาจะอาการหนัก

“อะ เอ่อ เปล่าค่ะเปล่า”

“ชิชาหม้อ” กฤตภัทรร้องออกไปด้วยความตกใจ หญิงสาวเพราะมัวแต่หันมาคุยเลยทำให้ฟองในหม้อดันจนฝาหม้อเปิดออก น้ำซุปไหลเปื้อนมาที่พื้นหินแกรนิต

“ซี๊ด!” หญิงสาวไม่ทันระวังยื่นมือไปจับหูหม้อจนสะดุ้งสุดตัวต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

“เป็นอะไรไหมระวังหน่อยสิ” กันย์ดนัยบอกออกไปน้ำเสียงคล้ายตำหนิจนสาวน้อยต้องก้มหน้าหงุด

“ปรุงเสร็จแล้วใช่ไหมชิชา”

“อืมเสร็จแล้ว”

“เดี๋ยวทางนี้ผมกับดาด้าจัดการต่อเองอาพาเพื่อนผมไปทายาหน่อยแล้วกันนะครับ” กฤตภัทรฝากฝังให้คุณอาหนุ่มดูแลเพื่อนสาวของตนเสร็จสรรพ ภาพที่คุณอาจูงมือเพื่อนเดินไปด้วยกันทำให้เกิดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนหน้าของหลานชาย

“อืม” กันย์ดนัยจูงมือสาวน้อยให้เดินตามกันไปที่ห้องน้ำ ปรีณาภายอมเดินตามแผ่นหลังกว้างของบุรุษไปอย่างว่าง่าย กลิ่นกายของเขาหอมมากในขณะที่กายหล่อนมีแต่กลิ่นอาหาร หล่อนรู้สึกว่าเขามีเสน่ห์เหลือเกินถึงแม้จะดูเย็นชาไปหน่อยก็เถอะ เพราะแบบนี้สินะเขาถึงยังไม่มีครอบครัวเป็นของตนเอง