บทที่ 3 ถ่ายแบบ
948 Words
ชวิศรู้สึกว่าเพื่อนทั้งสองคนของหลานน่าคบหาไม่น้อยจึงเปิดใจเล่าเรื่องราวในอดีตให้เด็กๆได้รับรู้ พอได้ฟังความจริงก็ทำให้ทุกคนเข้าใจความจริงว่าเหรียญนั้นมีสองด้านจะฟังความจริงอะไรก็ควรจะฟังอย่างมีเหตุมีผล ทุกคนชมปรีณาภากันไม่หยุดปากเพราะหล่อนทำอาหารได้ถูกปากทุกคนจริงๆ
“มื้อนี้อิ่มมากเลยค่ะ ขอบคุณคุณลุงชวิศแล้วก็ขอบคุณชิชานะที่เข้าครัวเองเลย” ดาด้ากล่าวขอบคุณลุงของเพื่อนและเพื่อนสาว
“ไม่ต้องขอบคุณหรอกลูก ลุงน่ะเต็มใจจะดูแลเด็กๆ ลุงก็เห็นพวกหนูเหมือนเป็นลูกเป็นหลานลุงเหมือนกัน ขอแค่อย่างเดียวดูแลชิชาของลุงด้วยนะลูก” ชวิศฝากให้เพื่อนของหลานช่วยเป็นหูเป็นตาดูแลหลานสาวอีกแรง
“ฮ่าๆ ชิชาโตแล้วนะคะ ชิชาดูแลตัวเองได้ค่ะ จริงสิชิชาจะลืมเรื่องสำคัญแล้วค่ะ ดาด้าสนใจรับงานถ่ายแบบไหม”
“อย่างดาด้าเนี่ยนะ” หญิงสาวถามกลับเสียงดัง หล่อนไม่เคยมีความมั่นใจในตัวเองเลยและไม่เคยคิดว่าจะมีโอกาสได้เข้าวงการ
“อย่างหนูด้านี่หุ่นนางแบบชัดๆจ้ะ จะเริ่มรับจากแบบเสื้อผ้ายี่ห้อเล็กๆก่อนก็ได้นะลูก”
“ถ้าคุณลุงคิดว่าดาด้าทำได้ดาด้าก็พร้อมจะทำค่ะ” หญิงสาวตอบกลับน้ำเสียงตื่นเต้น การได้ลองอะไรใหม่ๆก็ถือเป็นประสบการณ์ชีวิต
“ดีมากลูก เผลอๆลุงจะป้อนงานละครให้หนูด้วยเพราะหนูบุคลิกภาพดีมาก สอนการแสดงเพิ่มอีกนิดหน่อยก็ได้แล้ว” ชวิศมีความสุขทุกครั้งที่ได้สร้างโอกาสให้เด็กๆ
“ขอบคุณค่ะ” แม้จะไม่ค่อยเห็นด้วยกับงานในวงการบันเทิงเท่าไรแต่กฤตภัทรก็ไม่กล้าขัดความหวังดีของเพื่อน เพราะไม่แน่การที่ดาด้าเข้าวงการแล้วอาจจะดีกว่าการที่ต้องทำงานหนักอย่างที่เคยผ่านมา ก่อนกลับกฤตภัทรยังขอต้มยำที่หญิงสาวทำเอาไว้หม้อใหญ่กลับบ้านด้วยเพราะหวังจะให้คุณอาได้ทานของอร่อยบ้าง
คอนโดหรูของคุณอาบัดนี้กลายมาเป็นของเขาแล้วแต่เขากับยกมันให้เพื่อนได้อยู่อาศัยแทน น้องดารินตื่นเต้นใหญ่ที่ได้ย้ายมาอยู่ที่นี่ สาวน้อยบอกกับพี่สาวน้ำเสียงสดใสว่าถ้าเพื่อนๆรู้คงอิจฉาสาวน้อยกันใหญ่ กฤตภัทรช่วยดาด้าขนข้าวของย้ายเข้ามาอยู่ จากนั้นเขาก็ขอตัวกลับก่อนเพราะพรุ่งนี้ยังมีเรียนตอนเช้า
“กลับมาแล้วครับอา อาทานอะไรหรือยังครับ” ไฟในบ้านยังเปิดสว่าง ชายหนุ่มถามออกไปน้ำเสียงราบเรียบ
“ยังเลย อาเพิ่งจะกลับมาถึงก่อนกฤตสักสิบห้านาที” กันย์ดนัยตอบกลับน้ำเสียงเหนื่อยๆ
“พอดีเลยครับผมมีของอร่อยมาฝาก วันนี้ชิชาเข้าครัวเองเลยนะครับ”
“เดี๋ยวนี้ยังมีวัยรุ่นเข้าครัวอยู่อีกหรอ” ชายหนุ่มถามกลับอย่างไม่อยากจะเชื่อ เพราะเดี๋ยวนี้ใครๆก็เอาความสะดวกเป็นที่ตั้งทั้งนั้น
“สงสัยชิชาจะเป็นขอยกเว้นนะครับเพราะดูจะชอบทำอาหารมาก เดี๋ยวผมเอาไปอุ่นให้นะครับ” รอไม่นานกันย์ดนัยก็ได้กลิ่นหอมโชยมาเตะจมูงโด่งเป็นสันของเขา หลังจากจัดแจงให้คุณอาแล้วกฤตภัทรก็ขอตัวไปอาบน้ำ กันย์ดนัยนั่งทานข้าวคนเดียวเงียบๆ อาหารตรงหน้าที่หลานชายนำมาให้ลองรับประทานอร่อยกว่าบางร้านเสียอีก มันให้ความรู้สึกเหมือนได้กลับบ้านรสมือแม่อะไรทำนองนั้น เพื่อนของหลานสาวคนนี้จะว่าไปก็มีอะไรที่น่าดึงดูดเหมือนกันเพราะเขาชอบคนมากความสามารถ รู้ตัวอีกทีต้มยำถ้วยใหญ่ก็หมดเกลี้ยง เขาจำเป็นต้องลุกขึ้นไปล้างจานเองเพราะเวลานี้แม่บ้านน่าจะหลับไปแล้ว
หลังจากที่บอกว่าจะหางานให้เพื่อนของหลาน ชวิศก็สามารถหางานแรกให้ดาด้าได้สำเร็จ หญิงสาวมาพร้อมกับเพื่อนอีกสองคน วันนี้ชวิศไม่ได้มาด้วยแต่ก็ฝากให้ลูกน้องช่วยดูแลหลานๆแทน สตูดิโอแห่งนี้ดูทันสมัยมีฉากหลังขนาดใหญ่และกล้องถ่ายภาพตั้งอยู่สองสามตัว แต่ละตัวราคาคงแพงหูฉีก กฤตภัทรนั่งรออยู่ด้านนอกระหว่างที่ปรีณาภาพาดาด้าไปเปลี่ยนชุดแต่งหน้าทำผม
“สวยจังเลยดาด้า อย่างกับนางแบบมืออาชีพ สวย สวยมากๆ”
“ชิชาก็ชมเกินไปหรือเปล่า ถ้าชิชามาแต่งบ้างก็ต้องสวยมากเหมือนกัน” ดาด้าก้มหน้าหงุดด้วยความเขินอาย วันนี้ถ่ายแบบเสื้อผ้าชุดกีฬามีทั้งที่ดูสปอร์ตและเซ็กซี่ แรกแรกเป็นชุดกระโปรงสีฟ้าอวดเรียวขาขาวเนียนที่ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนได้เห็นเพราะปกติดาด้าจะสวมกางเกงขายาวหรือกระโปรงคลุมเข่า
“มาแล้วค่า นางแบบคนสวยของเราวันนี้มาแล้ว” กฤตภัทรละสายตาจากหน้าจอขึ้นมามองตามเสียงสดใสร่าเริงของปรีณาภาแล้วก็พบกับเพื่อนที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นนางแบบไปแล้ว ใบหน้าสะอาดเกลี้ยงเกลาถูกแต่งแต้มด้วยสีสันสดใสแปลกที่มันดูเป็นธรรมชาติมองมุมไหนก็ดูดีไปหมด
“คิกๆ ถึงกับตะลึงเลยหรอกฤต” ชิชาหัวเราะชอบใจออกมาเบาๆเมื่อเห็นอาการของเพื่อน
“อะ เอ่อ...” กฤตภัทรไม่รู้จะตอบกลับอย่างไรในเมื่อเขาเผลอมองเพื่อนจนลืมตัวจริงๆ
- Writer
